Helluw iedereen,
ik ben thuis! Yep, ’t zit erop! Gedaan met het mooie leven in Parijs, gedaan met stokbrood eten, foie gras, champagne :o) op naar een volgend hoofdstuk!
Donderdag heb ik afscheid genomen van al mijn collega’s, hier en daar ne snik (nee, niet alleen van mij ;-) ). ’t Was bizar om eerlijk te zijn, zo veel plezier gemaakt met elkaar en dan weten dat ge elkaar misschien nooit nie meer terug ziet. Allé, Charlotte zal ik wel nog zien en misschien Matar ook nog, maar de rest… zucht. Ik vind dat niet plezant hé.
Vrijdag ben ik dan met de studenten naar Disneyland geweest, ik vond dat nen heel mooien afsluiter! Nope, geene foto van Pluto of een ander beest! ‘k Ben hem ook niet tegen het lijf gelopen, ’t was veel te plezant in al die attracties! Juist het aanschuiven was een beetje minder, gemiddeld 1uur wachten, da hangt wel in de beentjes op het einde van den dag.
’s Avonds ben ik dan eindelijk begonnen aan mijn koffers te pakken met veel tegenzin! Uch, ik doe dat niet graag!
En dan zaterdag moest ik naar huis hé. De mama en de papa kwamen mij halen met den auto, ’t is maar 3u30 rijden dus dat valt goe mee hé. Een chance dat ze mij kwamen halen! Ik ben met meer naar huis vertrokken dan ik ben toegekomen! 1 koffer vol met schoenen, waar kwamen die plots vandaan, vroeg ik mij dan af!?! We zijn met ons drie maar twee keer moeten teruggaan naar boven ;o) zegt genoeg zeker… Maar allé, ’t was een leuk weerzien.
En dan moesten we met den auto uit Parijs geraken hé, das andere kak, maar ’t is toch heel vlot gegaan. En in de middag kwamen we dan thuis hé. Héél bizar om eerlijk te zijn, zo groot... en proper…. niet dat het op het appart vuil was hé, maar toch…’t is al redelijk oud en dat ziet ge wel. En dan bij mijnen beste vriend den opa en mijn oma een bezoekje gaan brengen ;o) de lieverds, onzen opa had het moeilijk zenne, ik heb het wel gezien ;o) een fles Cava gekraakt, olé, en toastjes gegeten, mmm, opa’s koffie gedronken, zaaaaaalig!!! En dan bij de andere oma een bezoekje gaan brengen. En mijn kleine, lieve meid den Balou hé, ze heeft nog nie anders gedaan as achter mijn kont gelopen uit schrik dak weer zou vertrekken.
En dan friiiiiiiiiiiiiiiiiiiietjes van de frituur gaan halen, gesmaakt dat da heeft! Klein pakske met tartaar, curryworst met schaschlick, bickyburger zonder augurkskes, e Palmken mmmmmmmmmmm… wanneer gaan we nog is hé????? hehe en dan zondag Moederdag, ik heb gegeten voor een maand! Té veel aja! Volgende week span ik de riem aan zenne! (Eerst nog een week profiteren hé van al da goe eten ;o) ).
’t Is raar om terug te zijn eigenlijk, ik weet niet goed wak voel, ik moet weer aanpassen aan alles. Mijn klein bed, een harde matras, de badkamer met nen immens grote spiegel (niet goed!!!) mijnen eigen haardroger (jippie!), een luidruchtige familie ;o) ’t was ginder rustig zenne! Azo een lawaai dat mijn familie maakt, das den eerste keer dat mij dat dus opvalt hé! Maar ik zie ze graag zenne, ge moogt gerust zijn.
Allé mannekes dit was den laatsten blog hé, ‘k gaan al mijne zever ook nog is herlezen as ik is veel tijd heb ;o)
Aan de mama, papa, broer, Balou, oma’s en opa, dikke dank u voor alle liefde, steun, kansen en noem maar op die jullie mij gegeven hebben doorheen de jaren! Ik zie jullie allemaal doodgraag en besef dat nu maar al te goed! (‘k wist het al zenne, maar toch…) Dank u, dank u, dank u!
Dikke zoen aan iedereen en misschien tot de volgende buitenlandse blog hé, wie weet… zeg nooit nooit!
Tina
maandag 11 mei 2009
maandag 4 mei 2009
Maandag 4 mei 2009
Bonjour à tous!
Quelle nouvelle d’aujourd’hui? Ik zal maar voort gaan int Nederlands zeker ? ’t Zou voor mij een beetje te moeilijk zijn en voor sommigen onder jullie ook waarschijnlijk! (met alle respect)
Deze morgen opgestaan en direct gedacht ‘ojee ik voel mij absoluut niet goed!’ en ‘Ik ga der weer schitterend uitzien!’ De spiegel gaf dan ook bevestiging, ne kop zo bleek als iets, klein oogskes, en ja begint maar al te lachen, mijn linkeroog blauw! Yep blauw! Eerst en vooral, ja ik slaap alleen! Nee ik heb niet gevochten! En nee, ik doe ook nie aan zelfpijniging! Grapjassen!
Ziek mannekes, ziek! Maar allé, zoals het een echte betaamt, braafkes naart scholeken vertrokken en de commentaar over mij laten komen omtrent mijn o zo schitterende verschijning. Om u een voorbeeld te geven: ‘waaaaaaa Tina, waar hebt gij uitgehangen vant weekend, ’t was precies zwaar’, grappig zenne! Ik ben dan tijdens mijn pauze naar den dokter gegaan, om den hoek, nummer 2. Matar had het mij duidelijk uitgelegd, dus ik vraag mij nog altijd af waarom dak in nummer 4 ben terecht gekomen ;o) binnen geraken was niks, ’t was eerder buiten geraken, da zijn hier nogal de deuren zenne, knopken van hier, knopken van daar, hendelken hier, hendelken daar, azo worden ze in België niet gemaakt zenne! Ik wil ook zo één ;o) Bon, ik ben buiten geraakt zenne om dan direct in’t volgend huis binnen te gaan, weeral overal knoppekes en hendelkes…. Uitgelegd wat er mankeerde, kreeg ik allemaal vragen over kinderziektes dak niet wist of dak ze al gehad had, moest ik uitleggen dak ooit is klierkoorts gehad heb, maar ze verstond mij heel goed! Allé bon, ik met mijn drugsbriefken naar den apotheker. Antibiotica, strepsils, iets tegen de allergie, hoestsiroop, iets voor de longen en slaappillekes (zijt gerust ’t is een natuurlijk product), dus ga’k vannacht schitterend slapen! Ik kijk er al naar uit! Ik zal maar niet te veel hopen of ik lig weer wakker tot 3u30. Plezant zenne. Allé bon, ik ben dus nu ne wandelenden apotheker! As ik maar genezen ben tegen vrijdag! Vrijdag ga’k met mijn studenten naar Disneyland, ja er moet iemand begeleider spelen hé ;o) ik doen da graag zenne, ’t is da nie! Kan ik het kind nog is uithangen (nie dak da anders laat zenne) Space Mountain here I come! ‘k Gaan daar weer een paar kinderen uit de weg duwen voor met Balou de beer op de foto te kunnen! Gemeen hé, Tina de kindervriend ;o) hehehe nee jong, ik meen da niet zenne, ‘k zou da nooit nie doen, ahum, ‘k heb al ne foto van mij en Balou de beer! ‘k Duw ze wel weg bij een ander wandelend ‘ding’. Oooo Knabbel en Babbel. Of Pluto! Ja ik gaan voor de Pluto hé jongens ;o) En het niveau steeg… ;o) da zijn die medicamenten hé jongens ;o) ’t zal wel van iets zijn zeker…(k ben toch mijnen humor nog niet kwijt hé ;o) ). Ja ’t is hier al goed zeker? Voor dak geen lezers nie meer heb, hehe.
Nog vier dagen hé lieverds! Ga’k blij zijn dak iedereen gaan terug zien ja! Mijn schatjes, mijn lieverdjes… Bereid u maar al voor op ne ‘knuffel-attack’ ;o) pijnlijk zenne…. vraag maar aan ‘die Muttie’ (ons mama dus, of eerder onzen opa). Maar ’t is met héél veel liefde gegeven, ik excuseer mij al op voorhand. Hihihi ik zen zoooooooooooooooooooot aan’t worden!
Ik gaan’t hier bij laten want ik ben onnozel aan’t worden/doen, ’t lukt niet goed nie meer, in real time zou da goe overkomen, as ik het schrijf is’t nuts.
Bon lieverds, I love you sooooooooooooo much! En tot één van de laatste blogs hé (en nu ga’k nog sentimenteel worden ook zhe).
Dikke, dikke, dikke zoen
Tina
Quelle nouvelle d’aujourd’hui? Ik zal maar voort gaan int Nederlands zeker ? ’t Zou voor mij een beetje te moeilijk zijn en voor sommigen onder jullie ook waarschijnlijk! (met alle respect)
Deze morgen opgestaan en direct gedacht ‘ojee ik voel mij absoluut niet goed!’ en ‘Ik ga der weer schitterend uitzien!’ De spiegel gaf dan ook bevestiging, ne kop zo bleek als iets, klein oogskes, en ja begint maar al te lachen, mijn linkeroog blauw! Yep blauw! Eerst en vooral, ja ik slaap alleen! Nee ik heb niet gevochten! En nee, ik doe ook nie aan zelfpijniging! Grapjassen!
Ziek mannekes, ziek! Maar allé, zoals het een echte betaamt, braafkes naart scholeken vertrokken en de commentaar over mij laten komen omtrent mijn o zo schitterende verschijning. Om u een voorbeeld te geven: ‘waaaaaaa Tina, waar hebt gij uitgehangen vant weekend, ’t was precies zwaar’, grappig zenne! Ik ben dan tijdens mijn pauze naar den dokter gegaan, om den hoek, nummer 2. Matar had het mij duidelijk uitgelegd, dus ik vraag mij nog altijd af waarom dak in nummer 4 ben terecht gekomen ;o) binnen geraken was niks, ’t was eerder buiten geraken, da zijn hier nogal de deuren zenne, knopken van hier, knopken van daar, hendelken hier, hendelken daar, azo worden ze in België niet gemaakt zenne! Ik wil ook zo één ;o) Bon, ik ben buiten geraakt zenne om dan direct in’t volgend huis binnen te gaan, weeral overal knoppekes en hendelkes…. Uitgelegd wat er mankeerde, kreeg ik allemaal vragen over kinderziektes dak niet wist of dak ze al gehad had, moest ik uitleggen dak ooit is klierkoorts gehad heb, maar ze verstond mij heel goed! Allé bon, ik met mijn drugsbriefken naar den apotheker. Antibiotica, strepsils, iets tegen de allergie, hoestsiroop, iets voor de longen en slaappillekes (zijt gerust ’t is een natuurlijk product), dus ga’k vannacht schitterend slapen! Ik kijk er al naar uit! Ik zal maar niet te veel hopen of ik lig weer wakker tot 3u30. Plezant zenne. Allé bon, ik ben dus nu ne wandelenden apotheker! As ik maar genezen ben tegen vrijdag! Vrijdag ga’k met mijn studenten naar Disneyland, ja er moet iemand begeleider spelen hé ;o) ik doen da graag zenne, ’t is da nie! Kan ik het kind nog is uithangen (nie dak da anders laat zenne) Space Mountain here I come! ‘k Gaan daar weer een paar kinderen uit de weg duwen voor met Balou de beer op de foto te kunnen! Gemeen hé, Tina de kindervriend ;o) hehehe nee jong, ik meen da niet zenne, ‘k zou da nooit nie doen, ahum, ‘k heb al ne foto van mij en Balou de beer! ‘k Duw ze wel weg bij een ander wandelend ‘ding’. Oooo Knabbel en Babbel. Of Pluto! Ja ik gaan voor de Pluto hé jongens ;o) En het niveau steeg… ;o) da zijn die medicamenten hé jongens ;o) ’t zal wel van iets zijn zeker…(k ben toch mijnen humor nog niet kwijt hé ;o) ). Ja ’t is hier al goed zeker? Voor dak geen lezers nie meer heb, hehe.
Nog vier dagen hé lieverds! Ga’k blij zijn dak iedereen gaan terug zien ja! Mijn schatjes, mijn lieverdjes… Bereid u maar al voor op ne ‘knuffel-attack’ ;o) pijnlijk zenne…. vraag maar aan ‘die Muttie’ (ons mama dus, of eerder onzen opa). Maar ’t is met héél veel liefde gegeven, ik excuseer mij al op voorhand. Hihihi ik zen zoooooooooooooooooooot aan’t worden!
Ik gaan’t hier bij laten want ik ben onnozel aan’t worden/doen, ’t lukt niet goed nie meer, in real time zou da goe overkomen, as ik het schrijf is’t nuts.
Bon lieverds, I love you sooooooooooooo much! En tot één van de laatste blogs hé (en nu ga’k nog sentimenteel worden ook zhe).
Dikke, dikke, dikke zoen
Tina
zondag 3 mei 2009
Zondag 3 mei 2009
Salut mes chères amies!
Ziek, ziek, ziek! Deze morgen opgestaan met keelpijn, barstende koppijn (kan ook van de wijn zijn van gisterenavond, chateau migraine). Pffffff, mijne laatste zondag en ik lig/zit in mijn bed. Plezant zenne, maar bon, ‘k heb nog een week hé. Ondertussen ben ik mij aan’t volsteken met Aspegic en Strepsils. ’t Kan ook van vermoeidheid zijn natuurlijk, kdenk dak toch de afgelopen 3 nachten bijeen 8 uur geslapen heb. Stress, stress en nog is stress, ‘k zit met véél te véél ideeën in mijne kop voor Projecten III dan da stagedossier etc… Niet goed hé! Zelfs Ingrid zei het: ‘Amaai waar hebt gij gezeten?’ ;o)
Dinsdag is de laatste keer dak Ingrid ga zien trouwens. Woensdag heeft ze nen diner en blijft ze in haar appartement op Opéra slapen en donderdag vertrekt ze naar Nice bij haar tante, dus ja… Maar allé maandag gaan we een ‘laatste avondmaal’ houden ;o) Dus ik heb eten rond 21 uur, haha da is wel iets dak nie gewoon kon worden hier, da ze hier zo laat eten! Dat ze niet verhongeren hé, tegen dan heb ik al buikpijn van den honger, maar bon… Volgende week kan ik mij al volproppen met oma’s kookpot ;o) Ik zal misschien al een lijstje doorgeven met wa dak wil eten hé, kwestie van voorbereid te zijn, hehe. Ne goeie wafel zou der wel in kunnen of hespenrollekes in kaassaus, e goe stuk zalm met puree, paprika’s in den oven, of lamsvlees en kroketjes, mmmmmmmmm…. ‘k zien het al voor mij staan! En mijnen opa zijne goeie koffie! Mmmmmmmmm… ja kom, ik zal maar al zwijgen zeker, ’t zal straks e pak minder zijn als ik achter mijne kookpot gaan staan. ’t Zal spaghetti worden wss aangezien dak niks anders in huis heb ;o) ’t Is eten hé. ‘k Zou da eigenlijk allemaal zelf kunnen maken zenne, maar ik ben te tam, ge moet al da gerief in huis halen, die pannen zijn eigenlijk niet de pannen van thuis (lees: scheve pannen, yep ge leest het goe, scheve pannen), en alleen eten, ’t is nie alles hé, en daarbij ’t smaakt veel beter ast een ander maakt, hé mama ;o)
Amaai das hier al een half blad over eten ;o) ’t is duidelijk denk ik…
Ondertussen ben ik al aan’t kijken wat ik kan inpakken, yep nu al! ’s Avonds heb ik niet echt veel tijd meer en vrijdag ga’k met de studenten waarschijnlijk naar Disneyland, dus ja dan ben ik rond 22 uur thuis, zaterdagmorgen moek dan nog de reçukes in de bus van’t school steken… ’t ga een drukke week worden want ik wil nog vanalles zien ook! ‘k Ging da vandaag doen maar aangezien dak mij slecht voel ist mss beter om dat van de week te doen na mijn werk! Ik ga zo moe zijn, maar bon ge moet er iets voor over hebben hé!
Zoetjes ik gaan aan mijne ‘o zo goeie’ spaghetti beginnen! (Ge moet da niet té letterlijk nemen hé.)
Dikke zoen!
Tina
Ziek, ziek, ziek! Deze morgen opgestaan met keelpijn, barstende koppijn (kan ook van de wijn zijn van gisterenavond, chateau migraine). Pffffff, mijne laatste zondag en ik lig/zit in mijn bed. Plezant zenne, maar bon, ‘k heb nog een week hé. Ondertussen ben ik mij aan’t volsteken met Aspegic en Strepsils. ’t Kan ook van vermoeidheid zijn natuurlijk, kdenk dak toch de afgelopen 3 nachten bijeen 8 uur geslapen heb. Stress, stress en nog is stress, ‘k zit met véél te véél ideeën in mijne kop voor Projecten III dan da stagedossier etc… Niet goed hé! Zelfs Ingrid zei het: ‘Amaai waar hebt gij gezeten?’ ;o)
Dinsdag is de laatste keer dak Ingrid ga zien trouwens. Woensdag heeft ze nen diner en blijft ze in haar appartement op Opéra slapen en donderdag vertrekt ze naar Nice bij haar tante, dus ja… Maar allé maandag gaan we een ‘laatste avondmaal’ houden ;o) Dus ik heb eten rond 21 uur, haha da is wel iets dak nie gewoon kon worden hier, da ze hier zo laat eten! Dat ze niet verhongeren hé, tegen dan heb ik al buikpijn van den honger, maar bon… Volgende week kan ik mij al volproppen met oma’s kookpot ;o) Ik zal misschien al een lijstje doorgeven met wa dak wil eten hé, kwestie van voorbereid te zijn, hehe. Ne goeie wafel zou der wel in kunnen of hespenrollekes in kaassaus, e goe stuk zalm met puree, paprika’s in den oven, of lamsvlees en kroketjes, mmmmmmmmm…. ‘k zien het al voor mij staan! En mijnen opa zijne goeie koffie! Mmmmmmmmm… ja kom, ik zal maar al zwijgen zeker, ’t zal straks e pak minder zijn als ik achter mijne kookpot gaan staan. ’t Zal spaghetti worden wss aangezien dak niks anders in huis heb ;o) ’t Is eten hé. ‘k Zou da eigenlijk allemaal zelf kunnen maken zenne, maar ik ben te tam, ge moet al da gerief in huis halen, die pannen zijn eigenlijk niet de pannen van thuis (lees: scheve pannen, yep ge leest het goe, scheve pannen), en alleen eten, ’t is nie alles hé, en daarbij ’t smaakt veel beter ast een ander maakt, hé mama ;o)
Amaai das hier al een half blad over eten ;o) ’t is duidelijk denk ik…
Ondertussen ben ik al aan’t kijken wat ik kan inpakken, yep nu al! ’s Avonds heb ik niet echt veel tijd meer en vrijdag ga’k met de studenten waarschijnlijk naar Disneyland, dus ja dan ben ik rond 22 uur thuis, zaterdagmorgen moek dan nog de reçukes in de bus van’t school steken… ’t ga een drukke week worden want ik wil nog vanalles zien ook! ‘k Ging da vandaag doen maar aangezien dak mij slecht voel ist mss beter om dat van de week te doen na mijn werk! Ik ga zo moe zijn, maar bon ge moet er iets voor over hebben hé!
Zoetjes ik gaan aan mijne ‘o zo goeie’ spaghetti beginnen! (Ge moet da niet té letterlijk nemen hé.)
Dikke zoen!
Tina
vrijdag 1 mei 2009
Vrijdag 1 mei 2009
Haaai!
Nog één week hé mannekes! Nog één weeeeeeeeeek en ik ben thuis. Wiiiiiiiiiiii! Feestjeuh!
Alhoewel ja, ik vind het ook wel spijtig zenne. Verleden week al afscheid genomen van Rose want die komt drie weken niet meer doordat zij examens heeft. Snik. En dan eergisteren van Céline want zij is op congé. Ja das wel triestig zenne! Dan voelt ge pas hoe hard ge iedereen gaat missen en dat ge die mensen waarschijnlijk nooit niet meer gaat zien. Maar allé, één keer thuis dan beginnen we weer aan een nieuw hoofdstuk!
Voor de rest was’t van de week weer goe zenne! Nu beginnen ze Tac (de vis) al te kussen! Da beest ziet hier enorm af, en nee, voor ééne keer ben ik het niet! Een kleine geschiedenis: Er waren eerst twee vissen, Tic en Tac, snapt ge ze? Tic Tac (snoepjes). Tic is vermoord door ons Charlotte en er bleef alleen maar Tac niet meer over. Gilles had er dan niet beter op gevonden om een annonce aan diene vis zijnen bokaal te hangen om een vriendje te krijgen… ’t Hangt er trouwens nog en ja Tac is nog altijd alleen. En ‘bijna’ altijd als er iemand aan den bureau komt dan gaat het over diene stomme vis hé. Aria (een Amerikaans, zegt al genoeg!) is’t er zot van en om den dag krijgt da beest dus eten van haar, ze praat daar tegen enzovoort en deze week was’t er echt over! Maar der over hé! Nu begint ze dienen bokaal al te kussen, man man, wa ge hier niet tegen komt seg. Ze begon dan te zagen dat da beest nog altijd alleen is, ik heb dan mijnen aanbidder zijn Kindersurprise-speeltjes der proberen in te steken, hum, yep, stom van mij, da begint natuurlijk te drijven in plaats van te zakken! Toeme hé, ik mocht het er natuurlijk uitvissen! Uch in da vuil water! Jammie!
En dan zijn er studenten die Aria willen plagen! ‘Mmmm sushi’ hahahaha, e goeken.
Over Sushi gesproken, Alix vroeg mij deze week om Mamoru (ne Japanner) zijne cv op te maken. Maar hij is nen beginner dus spreekt nog maar weinig woorden Frans, laat staan Engels. Dus allé, ik met hem achter mijne computer. Ge begint dus met personalia, naam en voornaam, mocht ik dat al beginnen uit te leggen. Nom, prenom. Allé vooruit, adres. E gezicht van: ‘maar da weet ik niet zenne’. Uitgelegd dak het aan Charlotte wel zou vragen. ’t Ging heel vlot, alles met handen en voeten zitten uitleggen, komen we aan vakantiewerk… oooooooo mannekes, echt niet gemakkelijk zenne! Hij verstond het totaal niet hé en ik maar voorbeelden geven en nog niet hé. Geduld! Maar allé na 1u30 hard werk (ja das echt vermoeiend, chapeau voor de leerkrachten) was’t af en hadden we één klein zielig blaadje waar eigenlijk niks opstond hé. Wij hebben in België toch chance zenne met onze opleidingen! Amaai jongens, hij kent Japans, e zielig woordje Engels, bijna geen Frans, hij kan een heel klein beetje Word en PowerPoint en daar stopt het dus mee hé. Echt we beseffen niet hoeveel geluk da wij hebben.
Ja en Alix was dan op dreef, ze was zodanig content dak alle cv’s van studenten op mijne kop krijg, en ge ziet ewa zenne!
Een super metroverhaal heb ik niet echt voor deze week. Alhoewel dak het wel moeilijk had met mij serieus te houden. Stapt er zo één op, ‘k had al gezien van as ze van de trappen kwam dat het een lomp geval was. Gehaast, strompel diene metro op met haar boeksken. Ja ofwel hebt ge nen boek in uw handen ofwel nen I-pod, MP3, of ge kijkt stillekes voor u en ge zegt geen woord (en ge lacht vooral niet!!). Dus die met haren boek in haar hand en ik zag, haar schouder stak zo nog wa buiten da voertuig. Da belsignaal gaat, die deur gaat toe (daar zit serieus wa kracht achter), patat tegen haar schouder. Ja ik zag het dat deed pijn aja. Ik dacht al, lompe koe! (toen al) Allé we beginnen te rijden, hij stopt, koe ge moet u vasthouden hé, die maakt daar nen duik, maar ze kon haar toch nog op tijd vasthouden aan da handvat van de deur. Allé ’t was nog grappig maar ik kon mij goe serieus houden (‘k was fier op mijn eigen). We rijden weer voort, ze kon haar weer maar just vasthouden, en die las maar voort hé, dus ’t moest ne vree spannenden boek geweest zijn zenne! Ik kom aan op Strasbourg Saint Denis (mijn halte), madam moest er ook af, diene metro bolt nog maar die deuren gaan al open en voor de niet-lompe mensen onder ons kunt ge dan al uitstappen, na enige oefening lukt da wel. Die nog altijd aan’t lezen, metro bolt dus nog, stapt ze uit, mispakt ze haar, ze kon gelukkig nog haar evenwicht houden, toch nog een gestrompel, maar diene mens naast haar kreeg wel handtas ver in zijn gezicht. Man, ik kost mij op da moment wel moeilijk inhouden zenne. Grappig.
En dan deze week een feestje gehad onder het personeel voor het tweejarig bestaan van EF Parijs, yep nog is. ’t Was weer dik in orde! Den alcohol heeft daar rijkelijk gevloeid zenne! Iedereen goe beschonken! Yep moi aussi! En Maud met den Théo zijn geweest! Ik super content dak ze nog is zag natuurlijk, azo e schattig babyken! En klein!!!! Echt té schattig! En dan Christine was er ook, zij gaf les toen ik hier de eerste week was, maar zij moest in behandeling tegen kanker dus ja ’t was een korte ontmoeting maar we hebben die eerste week toch wa afgelachen zenne, en van de week dan weer, nie normaal! Azo een sterke!
Bon dus veel alcohol, ik begon het ook al te voelen! Frédéric (nieuwe collega van verlede week, ‘k moest er eerst nie van weten maar kom er nu super goe met overeen), mijne kop al aan’t uitlachen met dak zo weinig nodig had om in de wind te zijn. In’t toilet keek ik dan is in de spiegel, mijn kaken zo rood as een tomaat, ‘k heb de vlam zou ons oma zeggen, awel ’t was van da.
Ik kwam dan thuis rond middernacht, Ingrid was nog nen apéro aan’t houden met Adeline en Virgini. ‘Moet ge een stuk pizza hebben? E glas wijn?’ Euhm, ‘k was al redelijk goe beschonken, de volgenden dag gaan werken… waar waren mijn principes? ‘Ja geef maar’. Achteraf nog e puddingsken. Wat den drank toch nie doet hé! Tina die beschonken naar huis gaat, na middernacht nog ne pizza en pudding eet en de volgenden dag gaat werken????? Niet normaal! Maar bon ’t was wel plezant, juist ’s nachts is wakker geworden en gedacht ‘ai Tina, ’t was erover jong!’ Mijn maag aan’t keren, maar ‘k heb dan wel nadien goe geslapen. ’s Morgens het opstaan verliep wa moeilijker, ik kwam dan aan op’t school en da stonk daar zo naar sigaretten en alcohol,… ‘k moet niet zeggen zeker hoe plezant het was…Mijn maag lag nog een beetje overhoop maar ‘k ben ’s middags dan wel MacDonalds gaan eten, dus ’t was rap over hé. De rest van mijn collega’s hadden er geene last van en die hebben thans meer verzet as ik zenne, amaai die Fransen kunnen drinken!
Allé gisteren vertrokken dan heel veel studenten die gelijk met mij zijn aangekomen en met wie dak veel plezier heb gehad. Das dus nie gemakkelijk hé die studenten zien vertrekken! ‘k Heb da in het begin ook gezegd als Paulo en Mariana zijn vertrokken, en oké ge weet er komen nieuwe maar toch… Een chance dat er Facebook bestaat, ‘k had thans gezegd dak afstand zou houden met de studenten maar da lukt niet hé, Charlotte kan da zeer goed, maar de rest heeft het daar toch ook moeilijk mee heb ik gezien. Ach ja… ’t zijn allemaal schatjes!
Gwendoline kwam deze week bij mij aan den bureau,
- ‘Tina, wie is Van Rompay?’
- ‘Van Rompuy? Den eerste minister?’
- ‘Is da den ‘pre-minister’, wie is da, ik ken diene niet, ik dacht dat dat Verhofstad was?’
- ‘Euhm we zijn ondertussen al twee jaar en ne Leterme verder!’
Op zo ne moment wilt ge nie weten wak denk hé. Echt niet ;o)
Dan gisteren bijna brokken gemaakt. Frédéric en ik onnozel aan't doen in da kot waar de printer, fax, tv's en alle andere apparatuur staan en met classeurs binnen te dragen had ik al een paar keer per ongeluk die deur redelijk hard open geduwd waardoor die ladder achter die deur een beetje verplaatst was. We doen die deur dicht, een patat jongens, maar echt niet te doen. Wij terug naar binnen, die ladder omgestuikt op diene printer. Woeps... allé der was toch niks te zien aan diene printer. Ons Charlotte: 'Das niks jong, we hebben dat ook al voor gehad', ah oké dan. Azo een patat seg, 'k dacht efkes dat gans da kot was ingestuikt.
Maar alle, ‘k gaan der hier mee stoppen want ‘k moet nog wa werken voort school ook hé, spijtig genoeg en ’t is zo mooi weer buiten! Wedden dak nie gaan kunnen binnen blijven?
Dikke zoen aan iedereen en tot de volgenden update!
Tina xxx
Nog één week hé mannekes! Nog één weeeeeeeeeek en ik ben thuis. Wiiiiiiiiiiii! Feestjeuh!
Alhoewel ja, ik vind het ook wel spijtig zenne. Verleden week al afscheid genomen van Rose want die komt drie weken niet meer doordat zij examens heeft. Snik. En dan eergisteren van Céline want zij is op congé. Ja das wel triestig zenne! Dan voelt ge pas hoe hard ge iedereen gaat missen en dat ge die mensen waarschijnlijk nooit niet meer gaat zien. Maar allé, één keer thuis dan beginnen we weer aan een nieuw hoofdstuk!
Voor de rest was’t van de week weer goe zenne! Nu beginnen ze Tac (de vis) al te kussen! Da beest ziet hier enorm af, en nee, voor ééne keer ben ik het niet! Een kleine geschiedenis: Er waren eerst twee vissen, Tic en Tac, snapt ge ze? Tic Tac (snoepjes). Tic is vermoord door ons Charlotte en er bleef alleen maar Tac niet meer over. Gilles had er dan niet beter op gevonden om een annonce aan diene vis zijnen bokaal te hangen om een vriendje te krijgen… ’t Hangt er trouwens nog en ja Tac is nog altijd alleen. En ‘bijna’ altijd als er iemand aan den bureau komt dan gaat het over diene stomme vis hé. Aria (een Amerikaans, zegt al genoeg!) is’t er zot van en om den dag krijgt da beest dus eten van haar, ze praat daar tegen enzovoort en deze week was’t er echt over! Maar der over hé! Nu begint ze dienen bokaal al te kussen, man man, wa ge hier niet tegen komt seg. Ze begon dan te zagen dat da beest nog altijd alleen is, ik heb dan mijnen aanbidder zijn Kindersurprise-speeltjes der proberen in te steken, hum, yep, stom van mij, da begint natuurlijk te drijven in plaats van te zakken! Toeme hé, ik mocht het er natuurlijk uitvissen! Uch in da vuil water! Jammie!
En dan zijn er studenten die Aria willen plagen! ‘Mmmm sushi’ hahahaha, e goeken.
Over Sushi gesproken, Alix vroeg mij deze week om Mamoru (ne Japanner) zijne cv op te maken. Maar hij is nen beginner dus spreekt nog maar weinig woorden Frans, laat staan Engels. Dus allé, ik met hem achter mijne computer. Ge begint dus met personalia, naam en voornaam, mocht ik dat al beginnen uit te leggen. Nom, prenom. Allé vooruit, adres. E gezicht van: ‘maar da weet ik niet zenne’. Uitgelegd dak het aan Charlotte wel zou vragen. ’t Ging heel vlot, alles met handen en voeten zitten uitleggen, komen we aan vakantiewerk… oooooooo mannekes, echt niet gemakkelijk zenne! Hij verstond het totaal niet hé en ik maar voorbeelden geven en nog niet hé. Geduld! Maar allé na 1u30 hard werk (ja das echt vermoeiend, chapeau voor de leerkrachten) was’t af en hadden we één klein zielig blaadje waar eigenlijk niks opstond hé. Wij hebben in België toch chance zenne met onze opleidingen! Amaai jongens, hij kent Japans, e zielig woordje Engels, bijna geen Frans, hij kan een heel klein beetje Word en PowerPoint en daar stopt het dus mee hé. Echt we beseffen niet hoeveel geluk da wij hebben.
Ja en Alix was dan op dreef, ze was zodanig content dak alle cv’s van studenten op mijne kop krijg, en ge ziet ewa zenne!
Een super metroverhaal heb ik niet echt voor deze week. Alhoewel dak het wel moeilijk had met mij serieus te houden. Stapt er zo één op, ‘k had al gezien van as ze van de trappen kwam dat het een lomp geval was. Gehaast, strompel diene metro op met haar boeksken. Ja ofwel hebt ge nen boek in uw handen ofwel nen I-pod, MP3, of ge kijkt stillekes voor u en ge zegt geen woord (en ge lacht vooral niet!!). Dus die met haren boek in haar hand en ik zag, haar schouder stak zo nog wa buiten da voertuig. Da belsignaal gaat, die deur gaat toe (daar zit serieus wa kracht achter), patat tegen haar schouder. Ja ik zag het dat deed pijn aja. Ik dacht al, lompe koe! (toen al) Allé we beginnen te rijden, hij stopt, koe ge moet u vasthouden hé, die maakt daar nen duik, maar ze kon haar toch nog op tijd vasthouden aan da handvat van de deur. Allé ’t was nog grappig maar ik kon mij goe serieus houden (‘k was fier op mijn eigen). We rijden weer voort, ze kon haar weer maar just vasthouden, en die las maar voort hé, dus ’t moest ne vree spannenden boek geweest zijn zenne! Ik kom aan op Strasbourg Saint Denis (mijn halte), madam moest er ook af, diene metro bolt nog maar die deuren gaan al open en voor de niet-lompe mensen onder ons kunt ge dan al uitstappen, na enige oefening lukt da wel. Die nog altijd aan’t lezen, metro bolt dus nog, stapt ze uit, mispakt ze haar, ze kon gelukkig nog haar evenwicht houden, toch nog een gestrompel, maar diene mens naast haar kreeg wel handtas ver in zijn gezicht. Man, ik kost mij op da moment wel moeilijk inhouden zenne. Grappig.
En dan deze week een feestje gehad onder het personeel voor het tweejarig bestaan van EF Parijs, yep nog is. ’t Was weer dik in orde! Den alcohol heeft daar rijkelijk gevloeid zenne! Iedereen goe beschonken! Yep moi aussi! En Maud met den Théo zijn geweest! Ik super content dak ze nog is zag natuurlijk, azo e schattig babyken! En klein!!!! Echt té schattig! En dan Christine was er ook, zij gaf les toen ik hier de eerste week was, maar zij moest in behandeling tegen kanker dus ja ’t was een korte ontmoeting maar we hebben die eerste week toch wa afgelachen zenne, en van de week dan weer, nie normaal! Azo een sterke!
Bon dus veel alcohol, ik begon het ook al te voelen! Frédéric (nieuwe collega van verlede week, ‘k moest er eerst nie van weten maar kom er nu super goe met overeen), mijne kop al aan’t uitlachen met dak zo weinig nodig had om in de wind te zijn. In’t toilet keek ik dan is in de spiegel, mijn kaken zo rood as een tomaat, ‘k heb de vlam zou ons oma zeggen, awel ’t was van da.
Ik kwam dan thuis rond middernacht, Ingrid was nog nen apéro aan’t houden met Adeline en Virgini. ‘Moet ge een stuk pizza hebben? E glas wijn?’ Euhm, ‘k was al redelijk goe beschonken, de volgenden dag gaan werken… waar waren mijn principes? ‘Ja geef maar’. Achteraf nog e puddingsken. Wat den drank toch nie doet hé! Tina die beschonken naar huis gaat, na middernacht nog ne pizza en pudding eet en de volgenden dag gaat werken????? Niet normaal! Maar bon ’t was wel plezant, juist ’s nachts is wakker geworden en gedacht ‘ai Tina, ’t was erover jong!’ Mijn maag aan’t keren, maar ‘k heb dan wel nadien goe geslapen. ’s Morgens het opstaan verliep wa moeilijker, ik kwam dan aan op’t school en da stonk daar zo naar sigaretten en alcohol,… ‘k moet niet zeggen zeker hoe plezant het was…Mijn maag lag nog een beetje overhoop maar ‘k ben ’s middags dan wel MacDonalds gaan eten, dus ’t was rap over hé. De rest van mijn collega’s hadden er geene last van en die hebben thans meer verzet as ik zenne, amaai die Fransen kunnen drinken!
Allé gisteren vertrokken dan heel veel studenten die gelijk met mij zijn aangekomen en met wie dak veel plezier heb gehad. Das dus nie gemakkelijk hé die studenten zien vertrekken! ‘k Heb da in het begin ook gezegd als Paulo en Mariana zijn vertrokken, en oké ge weet er komen nieuwe maar toch… Een chance dat er Facebook bestaat, ‘k had thans gezegd dak afstand zou houden met de studenten maar da lukt niet hé, Charlotte kan da zeer goed, maar de rest heeft het daar toch ook moeilijk mee heb ik gezien. Ach ja… ’t zijn allemaal schatjes!
Gwendoline kwam deze week bij mij aan den bureau,
- ‘Tina, wie is Van Rompay?’
- ‘Van Rompuy? Den eerste minister?’
- ‘Is da den ‘pre-minister’, wie is da, ik ken diene niet, ik dacht dat dat Verhofstad was?’
- ‘Euhm we zijn ondertussen al twee jaar en ne Leterme verder!’
Op zo ne moment wilt ge nie weten wak denk hé. Echt niet ;o)
Dan gisteren bijna brokken gemaakt. Frédéric en ik onnozel aan't doen in da kot waar de printer, fax, tv's en alle andere apparatuur staan en met classeurs binnen te dragen had ik al een paar keer per ongeluk die deur redelijk hard open geduwd waardoor die ladder achter die deur een beetje verplaatst was. We doen die deur dicht, een patat jongens, maar echt niet te doen. Wij terug naar binnen, die ladder omgestuikt op diene printer. Woeps... allé der was toch niks te zien aan diene printer. Ons Charlotte: 'Das niks jong, we hebben dat ook al voor gehad', ah oké dan. Azo een patat seg, 'k dacht efkes dat gans da kot was ingestuikt.
Maar alle, ‘k gaan der hier mee stoppen want ‘k moet nog wa werken voort school ook hé, spijtig genoeg en ’t is zo mooi weer buiten! Wedden dak nie gaan kunnen binnen blijven?
Dikke zoen aan iedereen en tot de volgenden update!
Tina xxx
maandag 27 april 2009
Maandag 27 april 2009
Dag mijn lieve schatjes allemaal!
Hopelijk was jullie weekend een beetje beter dan het mijne! Vrijdag ziek geworden (varkensgriep, waaaaaaaaaa), zaterdag mij toch op de baan begeven opzoek naar een jeans! En ja, gevonden! Wil ik betalen met mijne maestro, lukt het niet. ‘Ja we hebben daar vaker problemen mee.’ Allé vooruit, naar den dichtstbijzijnde bankautomaat gelopen dat dan eigenlijk niet werkte ook, ik zitten zoeken, geen gevonden. Ik kom weer aan mijn beginpunt, plak naast dienen bankautomaat dat niet marcheerde was nog een andere bank met een machine die wel werkte! Goe bezig zeggen ze dan. Begint het toch niet te gieten zeker, en waar was de paraplu? Yep, thuis waar hij niet moest zijn!
Ik gaan binnen in Galérie Lafayette, te slenteren tussen al die dure juwelen à la Dior, Chanel en noem nog maar een paar merken op, (mannen, dit is een stukske speciaal toepasselijk voor de vrouwen) ondertussen aan’t wegdromen van ‘later als ik groot ben en ik heb ne vent…’ (shit ik ben al ‘groot’, shit ik heb nog geene vent… we zijn weer aan’t uitweiden hi) dus ik was aan’t wegdromen zien ik daar aan Chanel een heel bekend gezicht staan. Sla mij dood hoe dienen acteur noemt maar ik had hem herkend zenne! De trouwe kijkers van Sex and the City zullen wel weten op wie dak het heb, den dienen da getrouwd was met Charlotte den eerste keer, die iets te veel met zichzelf bezig was (letterlijk) ipv met haar? Rinkelt het belleken? (‘k Ben precies ons oma die bezig is over de Dingens des Levens)… Allé na 2 maanden en 2 weken toch 1ne bekende mens gezien! Ach ja, ik kwam dan tot het besluit dat al da duur gerief niet goed is voor mijn gezondheid dus heb ik mij maar weer in de regen begeven om dan beginnen te wandelen richting ‘nergens’. Super!
’s Avonds mijne was gedaan, om de vijf minuten gaan kijken of er geen water aan’t lekken was! Ajaaaaaaaaaa da moen ik nog vertellen, ’t is just. Deze week, ik dacht ik ga is vroeg in mijn bedje liggen, ‘k lag al helemaal in de Tina’s-slaaphouding ;o) ik had toch al twee uur geslapen denk ik, om 12 uur hoor ik Ingrid roffelen in de badkamer, nen hoop gevloek volgde. Tina, slofkes aan gedaan, richting badkamer ‘scheelt er iets?’. Dus twee weken geleden was de badkamer ondergelopen door dienen darm dat er uitgesprongen was, ik alles opgekuist, en der stond een rieten mand met kleren in dienen hoek. Ik heb diene teruggezet maar niet aan gedacht dat daar dus water in stond, allé verstrooid denk ik,… Nu is die mand beginnen beschimmelen samen met die kleren der in, kunt ge het u al voorstellen? Zij natuurlijk in alle staten aangezien haar kleren allemaal goed duur zijn. Zat er zo één hemdje bij, speciale collectie van nen ontwerper vol zwarte plekken… geen schoon gezicht. Allé vooruit, alle kleren die nog konden gewassen worden in die wasmachine gestoken (om 12 uur ’s nachts hé). E laweit natuurlijk, maar bon… ik proberen te slapen. Rond één uur, ik lag nog te draaien en keren, ik hoor weer zo een verdacht geluid van water dat aan’t lopen was. Ik ga kijken, yep, gans die badkamer weer onder water! 1 uur ’s nachts hé, 1 uur!!!!! Ik heb 8 uur slaap nodig!! 8 uur!!! MINSTENS!!! Den ‘dweil’ genomen en beginnen te kuisen, ondertussen zat Ingrid ook al op haar handen en knieën met nen handdoek. Gezellig was’t wel, ik begon er dan wel den humor in te zien, 1 uur ’s morgens, alletwee met van die klein oogskes, zij met nen deftige pyjama, en dan ikke, met mijn super Bridget Jones onderbroek aan met mijn bollekes, vogelken en striksken, in’t roze dan nog, aan’t dweilen. (Ons ma heeft die ooit gekocht hé, ’t is trouwens een super comfie zenne!). Man man, de volgende dag kost ik er toch nie zo goe met lachen zenne! Moekes!
Geen nieuws eigenlijk voor de rest, ook geen metroverhaal voor deze week!
Er is ne nieuwe collega, e fijn ventje maar zo op zijn Frans hé. Begint hij zo direct te flemen, ‘k heb het hem maar direct duidelijk gemaakt dat hij beter zijn eigen kan zijn. En nu kom ik er dus goe met overeen.
Aja, aan de oma voor als ik thuiskom hé, kan ik mijne menu nog veranderen? Toch geene lasagne maar e goe pak friet met tartaar (lees: e groot pak friet), ne curryworst met schahlicksaus, en nen bickyburger maar zonder augurken aub ;o) kwestie om te tonen dak nog Belg ben hé ;o) mmmmmmm ik kijk er al naar uit want al diene pasta komt nu wel mijn oren uit. De firma Tina Van de Velde dankt u ;o) hihi
Allé ik zen er mee weg of ik kan er morgen weer niet uit en ik ga woensdag een feestje tegemoet dus ik moet fit zijn hé.
Toedels sproedels!
Dikke zoen
Tina xx
Hopelijk was jullie weekend een beetje beter dan het mijne! Vrijdag ziek geworden (varkensgriep, waaaaaaaaaa), zaterdag mij toch op de baan begeven opzoek naar een jeans! En ja, gevonden! Wil ik betalen met mijne maestro, lukt het niet. ‘Ja we hebben daar vaker problemen mee.’ Allé vooruit, naar den dichtstbijzijnde bankautomaat gelopen dat dan eigenlijk niet werkte ook, ik zitten zoeken, geen gevonden. Ik kom weer aan mijn beginpunt, plak naast dienen bankautomaat dat niet marcheerde was nog een andere bank met een machine die wel werkte! Goe bezig zeggen ze dan. Begint het toch niet te gieten zeker, en waar was de paraplu? Yep, thuis waar hij niet moest zijn!
Ik gaan binnen in Galérie Lafayette, te slenteren tussen al die dure juwelen à la Dior, Chanel en noem nog maar een paar merken op, (mannen, dit is een stukske speciaal toepasselijk voor de vrouwen) ondertussen aan’t wegdromen van ‘later als ik groot ben en ik heb ne vent…’ (shit ik ben al ‘groot’, shit ik heb nog geene vent… we zijn weer aan’t uitweiden hi) dus ik was aan’t wegdromen zien ik daar aan Chanel een heel bekend gezicht staan. Sla mij dood hoe dienen acteur noemt maar ik had hem herkend zenne! De trouwe kijkers van Sex and the City zullen wel weten op wie dak het heb, den dienen da getrouwd was met Charlotte den eerste keer, die iets te veel met zichzelf bezig was (letterlijk) ipv met haar? Rinkelt het belleken? (‘k Ben precies ons oma die bezig is over de Dingens des Levens)… Allé na 2 maanden en 2 weken toch 1ne bekende mens gezien! Ach ja, ik kwam dan tot het besluit dat al da duur gerief niet goed is voor mijn gezondheid dus heb ik mij maar weer in de regen begeven om dan beginnen te wandelen richting ‘nergens’. Super!
’s Avonds mijne was gedaan, om de vijf minuten gaan kijken of er geen water aan’t lekken was! Ajaaaaaaaaaa da moen ik nog vertellen, ’t is just. Deze week, ik dacht ik ga is vroeg in mijn bedje liggen, ‘k lag al helemaal in de Tina’s-slaaphouding ;o) ik had toch al twee uur geslapen denk ik, om 12 uur hoor ik Ingrid roffelen in de badkamer, nen hoop gevloek volgde. Tina, slofkes aan gedaan, richting badkamer ‘scheelt er iets?’. Dus twee weken geleden was de badkamer ondergelopen door dienen darm dat er uitgesprongen was, ik alles opgekuist, en der stond een rieten mand met kleren in dienen hoek. Ik heb diene teruggezet maar niet aan gedacht dat daar dus water in stond, allé verstrooid denk ik,… Nu is die mand beginnen beschimmelen samen met die kleren der in, kunt ge het u al voorstellen? Zij natuurlijk in alle staten aangezien haar kleren allemaal goed duur zijn. Zat er zo één hemdje bij, speciale collectie van nen ontwerper vol zwarte plekken… geen schoon gezicht. Allé vooruit, alle kleren die nog konden gewassen worden in die wasmachine gestoken (om 12 uur ’s nachts hé). E laweit natuurlijk, maar bon… ik proberen te slapen. Rond één uur, ik lag nog te draaien en keren, ik hoor weer zo een verdacht geluid van water dat aan’t lopen was. Ik ga kijken, yep, gans die badkamer weer onder water! 1 uur ’s nachts hé, 1 uur!!!!! Ik heb 8 uur slaap nodig!! 8 uur!!! MINSTENS!!! Den ‘dweil’ genomen en beginnen te kuisen, ondertussen zat Ingrid ook al op haar handen en knieën met nen handdoek. Gezellig was’t wel, ik begon er dan wel den humor in te zien, 1 uur ’s morgens, alletwee met van die klein oogskes, zij met nen deftige pyjama, en dan ikke, met mijn super Bridget Jones onderbroek aan met mijn bollekes, vogelken en striksken, in’t roze dan nog, aan’t dweilen. (Ons ma heeft die ooit gekocht hé, ’t is trouwens een super comfie zenne!). Man man, de volgende dag kost ik er toch nie zo goe met lachen zenne! Moekes!
Geen nieuws eigenlijk voor de rest, ook geen metroverhaal voor deze week!
Er is ne nieuwe collega, e fijn ventje maar zo op zijn Frans hé. Begint hij zo direct te flemen, ‘k heb het hem maar direct duidelijk gemaakt dat hij beter zijn eigen kan zijn. En nu kom ik er dus goe met overeen.
Aja, aan de oma voor als ik thuiskom hé, kan ik mijne menu nog veranderen? Toch geene lasagne maar e goe pak friet met tartaar (lees: e groot pak friet), ne curryworst met schahlicksaus, en nen bickyburger maar zonder augurken aub ;o) kwestie om te tonen dak nog Belg ben hé ;o) mmmmmmm ik kijk er al naar uit want al diene pasta komt nu wel mijn oren uit. De firma Tina Van de Velde dankt u ;o) hihi
Allé ik zen er mee weg of ik kan er morgen weer niet uit en ik ga woensdag een feestje tegemoet dus ik moet fit zijn hé.
Toedels sproedels!
Dikke zoen
Tina xx
dinsdag 21 april 2009
Dinsdag 21 april 2009
Dag lieverdjes!
Veel nieuws heb ik eigenlijk niet zenne.
Met mijne neus is alles in orde gekomen, na een paar zakskes Aspegic toch… ;o)
Toen ik vanavond vertrok stond diene mens van’t immokantoor buiten een sigaret te roken en hij knikte ne keer vriendelijk. ‘k Was al content dat hij niet vroeg hoe dat het met mijne neus was, stel u voor…
Ik zit hier nu al twee maanden en een week en nu is mij pas opgevallen dat het op den boulevard waar dak werk vol loopt met prostituees. Echt de waarheid, ik dacht dat die daar alleen stonden in’t weekend, niet dus… ’t zijn zo allemaal Aziatische types, op’t eerste zicht zou ge het niet zeggen dat er’t zijn maar as ge dan zo wat beter kijkt is’t wel duidelijk aja. Raar zenne. Bon, elk zijn ‘beroep’ zeker. En dan eigenlijk het toppunt, écht het toppunt, ik was de mannen die passeerden zo is in’t oog aan’t houden, om hun reactie te zien. Ze kijken zelfs niet op hé, dat vond ik nu toch bizar. ’t Waren Julie en Kaatje die er mij eigenlijk op wezen toen ze hier waren, want ik, ja ik had weeral nog niks gemerkt ‘azo zien naar ons dat die mannen doen’, zo elk halfuur zeiden ze dat. En dus nu ben ik daar is beginnen op te letten, inderdaad hé alles wa vrouwelijk is wordt grondig bekeken/gekeurd/uitgekleed met de ogen hé en die vrouwen hier vinden dat precies plezant hé. Ik snap da nie hé, jakkie!
Op’t werk gaat alles nog altijd heel goed, veel plezier elken dag, hoe onnozeler ge hier doet hoe beter, dus ik voel mij hier helemaal thuis aja. Ja we werken ook ;o) ‘k ben nu bezig met alle documenten voor te bereiden om een kwaliteitslabel in huis te halen, geene kak, al die documenten zijn in’t Engels en moeten vertaald worden naar’t Frans want anders verstaan ze den helft niet. ’t Is heel interessant maar ik vind het wel spijtig dak er nie meer bij ben as die inspectie komt of als ze hun label behalen. ‘k Zal’t dan wel horen zeker?!
Voor de rest ben ik eigenlijk aan’t genieten van mijn laatste twee weken en een half. Echt de waarheid, ik zal blij zijn als ik thuis ben en mijn familie nog is goed kan vastpakken, vooral mijnen opa! Ja ja opa, ik heb het wel gehoord zenne aan den telefoon dat ge mij mist ;-) maar ik u ook zenne hehe. Allé ik mis iedereen zenne, dus geen nood, ge krijgt allemaal uw portie knuffels! (wees gewaarschuwd!) Ja da mis ik hier ook wel, een portie knuffels! Aja wie moet ik hier vastpakken, ik denk dat Ingrid is raar zou opkijken moest ik rond hare nek vliegen, ’t is soms voor ons mama al te veel ‘Zus ge doet mij pijn’ (maar dan op zijn oilsjters hé), ’t is allemaal uit liefde zenne ;o) (lees nog is: ge zijt gewaarschuwd) hehehehe , en mannen moet ge hier zeker niet rond de nek vliegen of ge ligt op ne second op uwe rug (‘k moen der geen tekeningsken bij maken zeker?), studenten pak ik zeker niet vast, ijew, collega’s ook niet, ah ok we zijn aan’t einde van’t lijstje ;o) hehehe. Oei ‘k ben weer afgeleid precies, dus ik was aan’t vertellen: ik ben aan’t genieten van mijn laatste twee weken en een half en ook al mis ik mijn familie enorm (valt het op?) zal ik het hier toch missen zenne. Parijs, mijn collega’s, Ingrid, de metro… zucht…. maar bon, allé van’t weekend ga’k misschien naar Normandië met mijn studenten, de week nadien is’t den 1ste mei, de week nadien weer ne congédag kan ik vanalles nog gaan bezoeken dak wou doen… shit da gaat daar rap zijn!
Amaai ik ben hier aan’t zeveren seg, ’t wordt tijd dak afsluit, wie weet wa dak hier anders nog gaan neerschrijven.
Bon, lieverdjes slaapwel (nog wa vroeg maar bon) en tot een volgende (hopelijk een boeiendere) berichtgeving ;o)
Dikke zoen
Tina
Veel nieuws heb ik eigenlijk niet zenne.
Met mijne neus is alles in orde gekomen, na een paar zakskes Aspegic toch… ;o)
Toen ik vanavond vertrok stond diene mens van’t immokantoor buiten een sigaret te roken en hij knikte ne keer vriendelijk. ‘k Was al content dat hij niet vroeg hoe dat het met mijne neus was, stel u voor…
Ik zit hier nu al twee maanden en een week en nu is mij pas opgevallen dat het op den boulevard waar dak werk vol loopt met prostituees. Echt de waarheid, ik dacht dat die daar alleen stonden in’t weekend, niet dus… ’t zijn zo allemaal Aziatische types, op’t eerste zicht zou ge het niet zeggen dat er’t zijn maar as ge dan zo wat beter kijkt is’t wel duidelijk aja. Raar zenne. Bon, elk zijn ‘beroep’ zeker. En dan eigenlijk het toppunt, écht het toppunt, ik was de mannen die passeerden zo is in’t oog aan’t houden, om hun reactie te zien. Ze kijken zelfs niet op hé, dat vond ik nu toch bizar. ’t Waren Julie en Kaatje die er mij eigenlijk op wezen toen ze hier waren, want ik, ja ik had weeral nog niks gemerkt ‘azo zien naar ons dat die mannen doen’, zo elk halfuur zeiden ze dat. En dus nu ben ik daar is beginnen op te letten, inderdaad hé alles wa vrouwelijk is wordt grondig bekeken/gekeurd/uitgekleed met de ogen hé en die vrouwen hier vinden dat precies plezant hé. Ik snap da nie hé, jakkie!
Op’t werk gaat alles nog altijd heel goed, veel plezier elken dag, hoe onnozeler ge hier doet hoe beter, dus ik voel mij hier helemaal thuis aja. Ja we werken ook ;o) ‘k ben nu bezig met alle documenten voor te bereiden om een kwaliteitslabel in huis te halen, geene kak, al die documenten zijn in’t Engels en moeten vertaald worden naar’t Frans want anders verstaan ze den helft niet. ’t Is heel interessant maar ik vind het wel spijtig dak er nie meer bij ben as die inspectie komt of als ze hun label behalen. ‘k Zal’t dan wel horen zeker?!
Voor de rest ben ik eigenlijk aan’t genieten van mijn laatste twee weken en een half. Echt de waarheid, ik zal blij zijn als ik thuis ben en mijn familie nog is goed kan vastpakken, vooral mijnen opa! Ja ja opa, ik heb het wel gehoord zenne aan den telefoon dat ge mij mist ;-) maar ik u ook zenne hehe. Allé ik mis iedereen zenne, dus geen nood, ge krijgt allemaal uw portie knuffels! (wees gewaarschuwd!) Ja da mis ik hier ook wel, een portie knuffels! Aja wie moet ik hier vastpakken, ik denk dat Ingrid is raar zou opkijken moest ik rond hare nek vliegen, ’t is soms voor ons mama al te veel ‘Zus ge doet mij pijn’ (maar dan op zijn oilsjters hé), ’t is allemaal uit liefde zenne ;o) (lees nog is: ge zijt gewaarschuwd) hehehehe , en mannen moet ge hier zeker niet rond de nek vliegen of ge ligt op ne second op uwe rug (‘k moen der geen tekeningsken bij maken zeker?), studenten pak ik zeker niet vast, ijew, collega’s ook niet, ah ok we zijn aan’t einde van’t lijstje ;o) hehehe. Oei ‘k ben weer afgeleid precies, dus ik was aan’t vertellen: ik ben aan’t genieten van mijn laatste twee weken en een half en ook al mis ik mijn familie enorm (valt het op?) zal ik het hier toch missen zenne. Parijs, mijn collega’s, Ingrid, de metro… zucht…. maar bon, allé van’t weekend ga’k misschien naar Normandië met mijn studenten, de week nadien is’t den 1ste mei, de week nadien weer ne congédag kan ik vanalles nog gaan bezoeken dak wou doen… shit da gaat daar rap zijn!
Amaai ik ben hier aan’t zeveren seg, ’t wordt tijd dak afsluit, wie weet wa dak hier anders nog gaan neerschrijven.
Bon, lieverdjes slaapwel (nog wa vroeg maar bon) en tot een volgende (hopelijk een boeiendere) berichtgeving ;o)
Dikke zoen
Tina
vrijdag 17 april 2009
Vrijdag 17 april 2009
Hallo iedereeeeeeen!
Ik heb deze week mijne slaap proberen in te halen van verlede weekend, maar ’t is mij helaas niet gelukt, zo slecht slapen jongens! Nog nie anders als krampen in mijn benen gehad, iemand een oplossing? En dan schrik om mij te verslapen, lig ik om het uur naar mijn klok te kijken…. echt om ambetant van te worden hé. Ons Regula heeft er mij dan vriendelijk op gewezen dak er niet zo goed uitzag. En dan gisteren op Skype met de mama en de papa van’t zelfde laken een broek. ‘Ge ziet er bedrukt uit’. Ja hallllllllo 8uur slaap aub???!!!
Dinsdag hebben we nieuwe studenten onthaald, komt er daar na de uren ne man toe met nog e jong ventjen. Diene man had het helemaal!!! Op gebied van uiterlijk niks speciaals, maar moest ge hem in ne groep plaatsen ‘k zou er hem nog uithalen, uitstraling allé. Bon, daar draait het nu allemaal niet om. Diene jongen komt van Albanië, 17 jaar en spreekt niks anders dan zijn eigen moedertaal (Albanees?). Hij komt dan nog uit een totaal ongecultiveerd deel van Albanië, geen wegen, drie uur per dag vers water en elektriciteit… stel het u maar is voor hé, dus Vincent (diene man met uitstraling) was aan’t vertellen dat Aguim (diene jongen) nogal aan’t rondkijken was toen hij hier aankwam, allé Vincent is hem gaan halen in Albanië. Eigenlijk in schok want hij durfde niet de metro op, ochotte… Zo van ‘amaai bloemen’ ‘gebouwen’… (laat staan de metro, ons mama heeft er nog schrik op, hé moeke) allé diene jongen trok nogal grote ogen bij alles wat wij doodnormaal vinden hé. En dan het strafste van gans het verhaal, Aguim is analfabeet! Kunt ge u da voorstellen dat diene jongen nie kan schrijven of lezen??? En een vreemde taal komt leren waar hij totaal geen affiniteit mee heeft??? Respect noem ik da! En nog meer respect voor Vincent, hij werkt voor een humanitaire organisatie en kent Aguim en zijn familie al nen helen tijd want hij heeft ginder 8jaar gewerkt en voor Aguim een kans te geven op een ‘normaal’ leven heeft hij hem naar hier gehaald. Elken dag geeft hij hem oefeningen om te leren schrijven en lezen, brengt hij hem naar school enzo… allé jongens, moesten er wa meer mensen zijn zoals Vincent! Schitterend toch, zhe ik kijk daar met veel bewondering naar op hé. En dan Aguim ochotte, hij staat er meestal voor niksken bij hé, ik vind da dan zo erg aja, hij kan totaal geen contact maken met andere studenten. Het enige dat hij kan zeggen is met moeite ‘bonjour’ en ‘ca va’, maar echt met moeite! Ik zit daar dan mee in hé, en ge probeert dan met handen en voeten te zeggen ‘Comment était le premier cours?’ Maar ja, de ‘gewone’ studenten hebben al moeite met diene zin, laat staan Aguim. Ai ’t is toch nen duts zenne. Ik klaag nooit nie meer dak het moeilijk heb!
Ik moest gisteren naar Alliance Française (prestige school waar examens voor Frans worden afgenomen) om de inschrijvingspapieren van onze studenten binnen te geven. Daar heb ik dan andere studenten leren kennen, super sympathieke mensen, leerde ik nog wa over Brazilië en Tsjechië. Ja der was dus een ‘kleine’ rij wachtenden voor ons en ge kunt het al raden ’t was op zijn Frans hé. Lang duren, as ik binnen kwam wist ik al direct waarom. Het enthousiasme vloog eraf! Azo een goed gezette vrouw, ik mijnen tetter gedaan, we hadden zes studenten om in te schrijven. Die trekt haar ogen op, die begint te blazen, dan op haar duizendste gemaksken (trager kon niet) ‘ja da zal toch nie voor vandaag zijn zenne, ik zal da morgen doen’ aja,… kijkt ze naar die enveloppen en adressen die gefrankeerd waren ‘da is voort buitenland ofwa? Da kan ik niet versturen zenne’ Allé vooruit, ‘euhm madam die zijn al gefrankeerd hoor’ – ‘ja maar da ga nie zenne, ik zal ze naart school zelf moeten sturen’ – ‘ja madam, doe da’. Echt man, ik was kwaad aan’t worden hé. Ik heb dan die Brazilianen geholpen met dat zij nog niet echt Frans spraken, ze zijn hier nog maar drie weken hé, weer van’t zelfde ‘ja da weet ik niet zenne’. Owkay, rustig blijven Tina, blijven lachen, professioneel blijven, ondertussen kookt uw bloed wel maar bon.
Dan vandaag weer ne stoot (letterlijk) meegemaakt. Ne pijnlijken! Ik lach altijd met iemand die ooit is met hare neus tegen een glazen deur van ne winkel is gelopen, ik ga geen namen noemen, hé Bene ;o) mijne ‘stoot’ was alleen nog belachelijker. Ik kom buiten van’t school, ik ben zodanig aan’t rommelen in mijn kingssize handtas en aan’t prutsen aan mijnen Ipod (rotding), ik denk ‘ik moet hier af’, ff iets te vroeg gedacht, zonder te kijken of dak er al ben slaan ik af, nog altijd aan’t rommelen in mijn handtas, ik kijk op om te zien of dat er niemand ‘van achter den hoek’ kwam, ik zag just nog da glas van die etalage natuurlijk (duidelijk dubbel glas), VLAM der op met mijn gezicht. Amaai dat deed pijn seg! Ja ik kost er nie met lachen (dan moet het al pijn doen hé). Der stonden ewa verder mannen buiten, die natuurlijk hun plezier, diene mens van’t immokantoor kwam buiten om te vragen of dak iets had, maar ik zag aan zijn mondhoeken dat hij het heel moeilijk had. Ik zat dan op de metro en ik lag slap hé, nog altijd pijn, maar ik lag strike! De mensen weer aan’t kijken natuurlijk, goe druk! As ik thuis kwam direct gekeken of hij nog recht stond! Azo een patat seg, ik vraag mij nog altijd af hoe dak da gedaan heb. Verstrooid zeker? As’t morgen niet over is ga’k er wel is aan denken om bij nen dokter te gaan zenne, ik zal mijn verhaal maar ewa verbloemen of ik lig daar strike kennende… Pijn!!!
Dan deze middag mijn boodschappen gedaan, allé boodschappen, ’t is te zeggen, een doos Kellog’s en mijn portie boterhammekes. Ik kom aan in’t gebouw staat er al ne man te wachten om de lift in te gaan, ‘bonjour’-s gewisseld, we stappen in ‘quelle etage monsieur’, ‘cinquième svp’, ‘d’accord, moi quatrième’. Dus Tina, drukt op da knoppeken van het vierde verdiep, deurkes gaan toe, begint diene mens met mij te babbelen, ‘k liep dan ambetant te wezen op mijnen neus. ‘C’est pas trop lourd tes courses?’ Dokus ziet ge dan nie er zitten maar twee dingen in mijn klein zaksken? Ik kijk op, diene mens is blind. Goe bezig Tina! Ik direct spijt natuurlijk van mijn gedachten! Erg zenne. De lift komt aan op’t vierde verdiep en met dat we aankomen denk ik ‘maar dokus, ge woont wel op’t derde verdiep hé, konijn!’. ‘k Heb dan maar de trappen genomen terug naar’t derde! Daarvoor moet ge dus Tina heten hé! Ongelooflijk!
En dan nog zo nen ongelooflijke stoot deze week! Kaatje had haar oorring laten vallen zaterdag en ze was ervan overtuigd dat die terecht gekomen was onder onze wasmachine. Daarmee hadden we liggen sleuren aan dat ding om te kijken of ze er wel onder lag. Ze stond er dan met hare voet op uiteindelijk. Bon, maandag zijn ze dan vertrokken, ik dacht ‘ik gaan mijne was doen en de lakens wassen’, ik maak mijn eten gereed, ik passeer aan de badkamer en met dak in mijn kamer staan denk ik ‘amaai die wasmachine maakt een raar waterig-geluid’. Ik ga gaan kijken, gans die badkamer onder water. E gevloek natuurlijk van mijne kant, direct op de knop ‘arreter’ gedrukt, maar bon ja, den opkuis was nog altijd voor mij. Lichte paniek, o nee wa heb ik gedaan met da spel? Nen ‘dweil’ gaan halen en beginnen te kuisen en dan gekeken, ja met ons trekken en sleuren was dienen darm uit die leiding gesprongen. Olé, da zal mij ook geen twee keer overkomen. Ingrid kwam dan thuis, die werd enorm bleek, maar was dan toch gerust gesteld as ik zei da het just dienen darm was. Dinsdag dan aan Charlotte verteld, die werd ook zo bleek, bleek dus dat er een vorige studente een machine van Ingrid had kapot gemaakt en dat da zo e gans spel is geweest. Bon de badkamer is bij deze dan ook weeral gekuist. Jippie!
En dan de stoot met de bankkaart, ik was in de VirginStore, drie cd-kes in mijn handen. Ik wil betalen, ge kunt het al raden, door een probleem op het netwerk lukt het niet om te betalen met buitenlandse bankkaarten. Allé vooruit, ‘k ben er dan achteraf achter gegaan, centjes gaan afhalen, ‘k staan aan die kassa, ‘ja ’t werkt weer zenne madame, ge kunt met bankkaart betalen’ ik content, en hopla, ’t ging weer niet! Staat er zo een rij zuchtenden achter u. Dan maar cash zeker???
Man man, wa een week seg! Allé de volgende beter misschien?? Minder pijnlijk graag? Minder affronten?
Allé bon, Titeritie gaat haar schoonheidsslaapjen houden ;o)
Toedels sproedels en tot één van de volgende!
Dikke zoen
Tina
Ik heb deze week mijne slaap proberen in te halen van verlede weekend, maar ’t is mij helaas niet gelukt, zo slecht slapen jongens! Nog nie anders als krampen in mijn benen gehad, iemand een oplossing? En dan schrik om mij te verslapen, lig ik om het uur naar mijn klok te kijken…. echt om ambetant van te worden hé. Ons Regula heeft er mij dan vriendelijk op gewezen dak er niet zo goed uitzag. En dan gisteren op Skype met de mama en de papa van’t zelfde laken een broek. ‘Ge ziet er bedrukt uit’. Ja hallllllllo 8uur slaap aub???!!!
Dinsdag hebben we nieuwe studenten onthaald, komt er daar na de uren ne man toe met nog e jong ventjen. Diene man had het helemaal!!! Op gebied van uiterlijk niks speciaals, maar moest ge hem in ne groep plaatsen ‘k zou er hem nog uithalen, uitstraling allé. Bon, daar draait het nu allemaal niet om. Diene jongen komt van Albanië, 17 jaar en spreekt niks anders dan zijn eigen moedertaal (Albanees?). Hij komt dan nog uit een totaal ongecultiveerd deel van Albanië, geen wegen, drie uur per dag vers water en elektriciteit… stel het u maar is voor hé, dus Vincent (diene man met uitstraling) was aan’t vertellen dat Aguim (diene jongen) nogal aan’t rondkijken was toen hij hier aankwam, allé Vincent is hem gaan halen in Albanië. Eigenlijk in schok want hij durfde niet de metro op, ochotte… Zo van ‘amaai bloemen’ ‘gebouwen’… (laat staan de metro, ons mama heeft er nog schrik op, hé moeke) allé diene jongen trok nogal grote ogen bij alles wat wij doodnormaal vinden hé. En dan het strafste van gans het verhaal, Aguim is analfabeet! Kunt ge u da voorstellen dat diene jongen nie kan schrijven of lezen??? En een vreemde taal komt leren waar hij totaal geen affiniteit mee heeft??? Respect noem ik da! En nog meer respect voor Vincent, hij werkt voor een humanitaire organisatie en kent Aguim en zijn familie al nen helen tijd want hij heeft ginder 8jaar gewerkt en voor Aguim een kans te geven op een ‘normaal’ leven heeft hij hem naar hier gehaald. Elken dag geeft hij hem oefeningen om te leren schrijven en lezen, brengt hij hem naar school enzo… allé jongens, moesten er wa meer mensen zijn zoals Vincent! Schitterend toch, zhe ik kijk daar met veel bewondering naar op hé. En dan Aguim ochotte, hij staat er meestal voor niksken bij hé, ik vind da dan zo erg aja, hij kan totaal geen contact maken met andere studenten. Het enige dat hij kan zeggen is met moeite ‘bonjour’ en ‘ca va’, maar echt met moeite! Ik zit daar dan mee in hé, en ge probeert dan met handen en voeten te zeggen ‘Comment était le premier cours?’ Maar ja, de ‘gewone’ studenten hebben al moeite met diene zin, laat staan Aguim. Ai ’t is toch nen duts zenne. Ik klaag nooit nie meer dak het moeilijk heb!
Ik moest gisteren naar Alliance Française (prestige school waar examens voor Frans worden afgenomen) om de inschrijvingspapieren van onze studenten binnen te geven. Daar heb ik dan andere studenten leren kennen, super sympathieke mensen, leerde ik nog wa over Brazilië en Tsjechië. Ja der was dus een ‘kleine’ rij wachtenden voor ons en ge kunt het al raden ’t was op zijn Frans hé. Lang duren, as ik binnen kwam wist ik al direct waarom. Het enthousiasme vloog eraf! Azo een goed gezette vrouw, ik mijnen tetter gedaan, we hadden zes studenten om in te schrijven. Die trekt haar ogen op, die begint te blazen, dan op haar duizendste gemaksken (trager kon niet) ‘ja da zal toch nie voor vandaag zijn zenne, ik zal da morgen doen’ aja,… kijkt ze naar die enveloppen en adressen die gefrankeerd waren ‘da is voort buitenland ofwa? Da kan ik niet versturen zenne’ Allé vooruit, ‘euhm madam die zijn al gefrankeerd hoor’ – ‘ja maar da ga nie zenne, ik zal ze naart school zelf moeten sturen’ – ‘ja madam, doe da’. Echt man, ik was kwaad aan’t worden hé. Ik heb dan die Brazilianen geholpen met dat zij nog niet echt Frans spraken, ze zijn hier nog maar drie weken hé, weer van’t zelfde ‘ja da weet ik niet zenne’. Owkay, rustig blijven Tina, blijven lachen, professioneel blijven, ondertussen kookt uw bloed wel maar bon.
Dan vandaag weer ne stoot (letterlijk) meegemaakt. Ne pijnlijken! Ik lach altijd met iemand die ooit is met hare neus tegen een glazen deur van ne winkel is gelopen, ik ga geen namen noemen, hé Bene ;o) mijne ‘stoot’ was alleen nog belachelijker. Ik kom buiten van’t school, ik ben zodanig aan’t rommelen in mijn kingssize handtas en aan’t prutsen aan mijnen Ipod (rotding), ik denk ‘ik moet hier af’, ff iets te vroeg gedacht, zonder te kijken of dak er al ben slaan ik af, nog altijd aan’t rommelen in mijn handtas, ik kijk op om te zien of dat er niemand ‘van achter den hoek’ kwam, ik zag just nog da glas van die etalage natuurlijk (duidelijk dubbel glas), VLAM der op met mijn gezicht. Amaai dat deed pijn seg! Ja ik kost er nie met lachen (dan moet het al pijn doen hé). Der stonden ewa verder mannen buiten, die natuurlijk hun plezier, diene mens van’t immokantoor kwam buiten om te vragen of dak iets had, maar ik zag aan zijn mondhoeken dat hij het heel moeilijk had. Ik zat dan op de metro en ik lag slap hé, nog altijd pijn, maar ik lag strike! De mensen weer aan’t kijken natuurlijk, goe druk! As ik thuis kwam direct gekeken of hij nog recht stond! Azo een patat seg, ik vraag mij nog altijd af hoe dak da gedaan heb. Verstrooid zeker? As’t morgen niet over is ga’k er wel is aan denken om bij nen dokter te gaan zenne, ik zal mijn verhaal maar ewa verbloemen of ik lig daar strike kennende… Pijn!!!
Dan deze middag mijn boodschappen gedaan, allé boodschappen, ’t is te zeggen, een doos Kellog’s en mijn portie boterhammekes. Ik kom aan in’t gebouw staat er al ne man te wachten om de lift in te gaan, ‘bonjour’-s gewisseld, we stappen in ‘quelle etage monsieur’, ‘cinquième svp’, ‘d’accord, moi quatrième’. Dus Tina, drukt op da knoppeken van het vierde verdiep, deurkes gaan toe, begint diene mens met mij te babbelen, ‘k liep dan ambetant te wezen op mijnen neus. ‘C’est pas trop lourd tes courses?’ Dokus ziet ge dan nie er zitten maar twee dingen in mijn klein zaksken? Ik kijk op, diene mens is blind. Goe bezig Tina! Ik direct spijt natuurlijk van mijn gedachten! Erg zenne. De lift komt aan op’t vierde verdiep en met dat we aankomen denk ik ‘maar dokus, ge woont wel op’t derde verdiep hé, konijn!’. ‘k Heb dan maar de trappen genomen terug naar’t derde! Daarvoor moet ge dus Tina heten hé! Ongelooflijk!
En dan nog zo nen ongelooflijke stoot deze week! Kaatje had haar oorring laten vallen zaterdag en ze was ervan overtuigd dat die terecht gekomen was onder onze wasmachine. Daarmee hadden we liggen sleuren aan dat ding om te kijken of ze er wel onder lag. Ze stond er dan met hare voet op uiteindelijk. Bon, maandag zijn ze dan vertrokken, ik dacht ‘ik gaan mijne was doen en de lakens wassen’, ik maak mijn eten gereed, ik passeer aan de badkamer en met dak in mijn kamer staan denk ik ‘amaai die wasmachine maakt een raar waterig-geluid’. Ik ga gaan kijken, gans die badkamer onder water. E gevloek natuurlijk van mijne kant, direct op de knop ‘arreter’ gedrukt, maar bon ja, den opkuis was nog altijd voor mij. Lichte paniek, o nee wa heb ik gedaan met da spel? Nen ‘dweil’ gaan halen en beginnen te kuisen en dan gekeken, ja met ons trekken en sleuren was dienen darm uit die leiding gesprongen. Olé, da zal mij ook geen twee keer overkomen. Ingrid kwam dan thuis, die werd enorm bleek, maar was dan toch gerust gesteld as ik zei da het just dienen darm was. Dinsdag dan aan Charlotte verteld, die werd ook zo bleek, bleek dus dat er een vorige studente een machine van Ingrid had kapot gemaakt en dat da zo e gans spel is geweest. Bon de badkamer is bij deze dan ook weeral gekuist. Jippie!
En dan de stoot met de bankkaart, ik was in de VirginStore, drie cd-kes in mijn handen. Ik wil betalen, ge kunt het al raden, door een probleem op het netwerk lukt het niet om te betalen met buitenlandse bankkaarten. Allé vooruit, ‘k ben er dan achteraf achter gegaan, centjes gaan afhalen, ‘k staan aan die kassa, ‘ja ’t werkt weer zenne madame, ge kunt met bankkaart betalen’ ik content, en hopla, ’t ging weer niet! Staat er zo een rij zuchtenden achter u. Dan maar cash zeker???
Man man, wa een week seg! Allé de volgende beter misschien?? Minder pijnlijk graag? Minder affronten?
Allé bon, Titeritie gaat haar schoonheidsslaapjen houden ;o)
Toedels sproedels en tot één van de volgende!
Dikke zoen
Tina
Abonneren op:
Posts (Atom)
