Vrijdag 1 mei 2009

Haaai!

Nog één week hé mannekes! Nog één weeeeeeeeeek en ik ben thuis. Wiiiiiiiiiiii! Feestjeuh!
Alhoewel ja, ik vind het ook wel spijtig zenne. Verleden week al afscheid genomen van Rose want die komt drie weken niet meer doordat zij examens heeft. Snik. En dan eergisteren van Céline want zij is op congé. Ja das wel triestig zenne! Dan voelt ge pas hoe hard ge iedereen gaat missen en dat ge die mensen waarschijnlijk nooit niet meer gaat zien. Maar allé, één keer thuis dan beginnen we weer aan een nieuw hoofdstuk!

Voor de rest was’t van de week weer goe zenne! Nu beginnen ze Tac (de vis) al te kussen! Da beest ziet hier enorm af, en nee, voor ééne keer ben ik het niet! Een kleine geschiedenis: Er waren eerst twee vissen, Tic en Tac, snapt ge ze? Tic Tac (snoepjes). Tic is vermoord door ons Charlotte en er bleef alleen maar Tac niet meer over. Gilles had er dan niet beter op gevonden om een annonce aan diene vis zijnen bokaal te hangen om een vriendje te krijgen… ’t Hangt er trouwens nog en ja Tac is nog altijd alleen. En ‘bijna’ altijd als er iemand aan den bureau komt dan gaat het over diene stomme vis hé. Aria (een Amerikaans, zegt al genoeg!) is’t er zot van en om den dag krijgt da beest dus eten van haar, ze praat daar tegen enzovoort en deze week was’t er echt over! Maar der over hé! Nu begint ze dienen bokaal al te kussen, man man, wa ge hier niet tegen komt seg. Ze begon dan te zagen dat da beest nog altijd alleen is, ik heb dan mijnen aanbidder zijn Kindersurprise-speeltjes der proberen in te steken, hum, yep, stom van mij, da begint natuurlijk te drijven in plaats van te zakken! Toeme hé, ik mocht het er natuurlijk uitvissen! Uch in da vuil water! Jammie!
En dan zijn er studenten die Aria willen plagen! ‘Mmmm sushi’ hahahaha, e goeken.

Over Sushi gesproken, Alix vroeg mij deze week om Mamoru (ne Japanner) zijne cv op te maken. Maar hij is nen beginner dus spreekt nog maar weinig woorden Frans, laat staan Engels. Dus allé, ik met hem achter mijne computer. Ge begint dus met personalia, naam en voornaam, mocht ik dat al beginnen uit te leggen. Nom, prenom. Allé vooruit, adres. E gezicht van: ‘maar da weet ik niet zenne’. Uitgelegd dak het aan Charlotte wel zou vragen. ’t Ging heel vlot, alles met handen en voeten zitten uitleggen, komen we aan vakantiewerk… oooooooo mannekes, echt niet gemakkelijk zenne! Hij verstond het totaal niet hé en ik maar voorbeelden geven en nog niet hé. Geduld! Maar allé na 1u30 hard werk (ja das echt vermoeiend, chapeau voor de leerkrachten) was’t af en hadden we één klein zielig blaadje waar eigenlijk niks opstond hé. Wij hebben in België toch chance zenne met onze opleidingen! Amaai jongens, hij kent Japans, e zielig woordje Engels, bijna geen Frans, hij kan een heel klein beetje Word en PowerPoint en daar stopt het dus mee hé. Echt we beseffen niet hoeveel geluk da wij hebben.
Ja en Alix was dan op dreef, ze was zodanig content dak alle cv’s van studenten op mijne kop krijg, en ge ziet ewa zenne!

Een super metroverhaal heb ik niet echt voor deze week. Alhoewel dak het wel moeilijk had met mij serieus te houden. Stapt er zo één op, ‘k had al gezien van as ze van de trappen kwam dat het een lomp geval was. Gehaast, strompel diene metro op met haar boeksken. Ja ofwel hebt ge nen boek in uw handen ofwel nen I-pod, MP3, of ge kijkt stillekes voor u en ge zegt geen woord (en ge lacht vooral niet!!). Dus die met haren boek in haar hand en ik zag, haar schouder stak zo nog wa buiten da voertuig. Da belsignaal gaat, die deur gaat toe (daar zit serieus wa kracht achter), patat tegen haar schouder. Ja ik zag het dat deed pijn aja. Ik dacht al, lompe koe! (toen al) Allé we beginnen te rijden, hij stopt, koe ge moet u vasthouden hé, die maakt daar nen duik, maar ze kon haar toch nog op tijd vasthouden aan da handvat van de deur. Allé ’t was nog grappig maar ik kon mij goe serieus houden (‘k was fier op mijn eigen). We rijden weer voort, ze kon haar weer maar just vasthouden, en die las maar voort hé, dus ’t moest ne vree spannenden boek geweest zijn zenne! Ik kom aan op Strasbourg Saint Denis (mijn halte), madam moest er ook af, diene metro bolt nog maar die deuren gaan al open en voor de niet-lompe mensen onder ons kunt ge dan al uitstappen, na enige oefening lukt da wel. Die nog altijd aan’t lezen, metro bolt dus nog, stapt ze uit, mispakt ze haar, ze kon gelukkig nog haar evenwicht houden, toch nog een gestrompel, maar diene mens naast haar kreeg wel handtas ver in zijn gezicht. Man, ik kost mij op da moment wel moeilijk inhouden zenne. Grappig.

En dan deze week een feestje gehad onder het personeel voor het tweejarig bestaan van EF Parijs, yep nog is. ’t Was weer dik in orde! Den alcohol heeft daar rijkelijk gevloeid zenne! Iedereen goe beschonken! Yep moi aussi! En Maud met den Théo zijn geweest! Ik super content dak ze nog is zag natuurlijk, azo e schattig babyken! En klein!!!! Echt té schattig! En dan Christine was er ook, zij gaf les toen ik hier de eerste week was, maar zij moest in behandeling tegen kanker dus ja ’t was een korte ontmoeting maar we hebben die eerste week toch wa afgelachen zenne, en van de week dan weer, nie normaal! Azo een sterke!
Bon dus veel alcohol, ik begon het ook al te voelen! Frédéric (nieuwe collega van verlede week, ‘k moest er eerst nie van weten maar kom er nu super goe met overeen), mijne kop al aan’t uitlachen met dak zo weinig nodig had om in de wind te zijn. In’t toilet keek ik dan is in de spiegel, mijn kaken zo rood as een tomaat, ‘k heb de vlam zou ons oma zeggen, awel ’t was van da.
Ik kwam dan thuis rond middernacht, Ingrid was nog nen apéro aan’t houden met Adeline en Virgini. ‘Moet ge een stuk pizza hebben? E glas wijn?’ Euhm, ‘k was al redelijk goe beschonken, de volgenden dag gaan werken… waar waren mijn principes? ‘Ja geef maar’. Achteraf nog e puddingsken. Wat den drank toch nie doet hé! Tina die beschonken naar huis gaat, na middernacht nog ne pizza en pudding eet en de volgenden dag gaat werken????? Niet normaal! Maar bon ’t was wel plezant, juist ’s nachts is wakker geworden en gedacht ‘ai Tina, ’t was erover jong!’ Mijn maag aan’t keren, maar ‘k heb dan wel nadien goe geslapen. ’s Morgens het opstaan verliep wa moeilijker, ik kwam dan aan op’t school en da stonk daar zo naar sigaretten en alcohol,… ‘k moet niet zeggen zeker hoe plezant het was…Mijn maag lag nog een beetje overhoop maar ‘k ben ’s middags dan wel MacDonalds gaan eten, dus ’t was rap over hé. De rest van mijn collega’s hadden er geene last van en die hebben thans meer verzet as ik zenne, amaai die Fransen kunnen drinken!

Allé gisteren vertrokken dan heel veel studenten die gelijk met mij zijn aangekomen en met wie dak veel plezier heb gehad. Das dus nie gemakkelijk hé die studenten zien vertrekken! ‘k Heb da in het begin ook gezegd als Paulo en Mariana zijn vertrokken, en oké ge weet er komen nieuwe maar toch… Een chance dat er Facebook bestaat, ‘k had thans gezegd dak afstand zou houden met de studenten maar da lukt niet hé, Charlotte kan da zeer goed, maar de rest heeft het daar toch ook moeilijk mee heb ik gezien. Ach ja… ’t zijn allemaal schatjes!
Gwendoline kwam deze week bij mij aan den bureau,
- ‘Tina, wie is Van Rompay?’
- ‘Van Rompuy? Den eerste minister?’
- ‘Is da den ‘pre-minister’, wie is da, ik ken diene niet, ik dacht dat dat Verhofstad was?’
- ‘Euhm we zijn ondertussen al twee jaar en ne Leterme verder!’
Op zo ne moment wilt ge nie weten wak denk hé. Echt niet ;o)

Dan gisteren bijna brokken gemaakt. Frédéric en ik onnozel aan't doen in da kot waar de printer, fax, tv's en alle andere apparatuur staan en met classeurs binnen te dragen had ik al een paar keer per ongeluk die deur redelijk hard open geduwd waardoor die ladder achter die deur een beetje verplaatst was. We doen die deur dicht, een patat jongens, maar echt niet te doen. Wij terug naar binnen, die ladder omgestuikt op diene printer. Woeps... allé der was toch niks te zien aan diene printer. Ons Charlotte: 'Das niks jong, we hebben dat ook al voor gehad', ah oké dan. Azo een patat seg, 'k dacht efkes dat gans da kot was ingestuikt.

Maar alle, ‘k gaan der hier mee stoppen want ‘k moet nog wa werken voort school ook hé, spijtig genoeg en ’t is zo mooi weer buiten! Wedden dak nie gaan kunnen binnen blijven?

Dikke zoen aan iedereen en tot de volgenden update!
Tina xxx