Helluw iedereen,
ik ben thuis! Yep, ’t zit erop! Gedaan met het mooie leven in Parijs, gedaan met stokbrood eten, foie gras, champagne :o) op naar een volgend hoofdstuk!
Donderdag heb ik afscheid genomen van al mijn collega’s, hier en daar ne snik (nee, niet alleen van mij ;-) ). ’t Was bizar om eerlijk te zijn, zo veel plezier gemaakt met elkaar en dan weten dat ge elkaar misschien nooit nie meer terug ziet. Allé, Charlotte zal ik wel nog zien en misschien Matar ook nog, maar de rest… zucht. Ik vind dat niet plezant hé.
Vrijdag ben ik dan met de studenten naar Disneyland geweest, ik vond dat nen heel mooien afsluiter! Nope, geene foto van Pluto of een ander beest! ‘k Ben hem ook niet tegen het lijf gelopen, ’t was veel te plezant in al die attracties! Juist het aanschuiven was een beetje minder, gemiddeld 1uur wachten, da hangt wel in de beentjes op het einde van den dag.
’s Avonds ben ik dan eindelijk begonnen aan mijn koffers te pakken met veel tegenzin! Uch, ik doe dat niet graag!
En dan zaterdag moest ik naar huis hé. De mama en de papa kwamen mij halen met den auto, ’t is maar 3u30 rijden dus dat valt goe mee hé. Een chance dat ze mij kwamen halen! Ik ben met meer naar huis vertrokken dan ik ben toegekomen! 1 koffer vol met schoenen, waar kwamen die plots vandaan, vroeg ik mij dan af!?! We zijn met ons drie maar twee keer moeten teruggaan naar boven ;o) zegt genoeg zeker… Maar allé, ’t was een leuk weerzien.
En dan moesten we met den auto uit Parijs geraken hé, das andere kak, maar ’t is toch heel vlot gegaan. En in de middag kwamen we dan thuis hé. Héél bizar om eerlijk te zijn, zo groot... en proper…. niet dat het op het appart vuil was hé, maar toch…’t is al redelijk oud en dat ziet ge wel. En dan bij mijnen beste vriend den opa en mijn oma een bezoekje gaan brengen ;o) de lieverds, onzen opa had het moeilijk zenne, ik heb het wel gezien ;o) een fles Cava gekraakt, olé, en toastjes gegeten, mmm, opa’s koffie gedronken, zaaaaaalig!!! En dan bij de andere oma een bezoekje gaan brengen. En mijn kleine, lieve meid den Balou hé, ze heeft nog nie anders gedaan as achter mijn kont gelopen uit schrik dak weer zou vertrekken.
En dan friiiiiiiiiiiiiiiiiiiietjes van de frituur gaan halen, gesmaakt dat da heeft! Klein pakske met tartaar, curryworst met schaschlick, bickyburger zonder augurkskes, e Palmken mmmmmmmmmmm… wanneer gaan we nog is hé????? hehe en dan zondag Moederdag, ik heb gegeten voor een maand! Té veel aja! Volgende week span ik de riem aan zenne! (Eerst nog een week profiteren hé van al da goe eten ;o) ).
’t Is raar om terug te zijn eigenlijk, ik weet niet goed wak voel, ik moet weer aanpassen aan alles. Mijn klein bed, een harde matras, de badkamer met nen immens grote spiegel (niet goed!!!) mijnen eigen haardroger (jippie!), een luidruchtige familie ;o) ’t was ginder rustig zenne! Azo een lawaai dat mijn familie maakt, das den eerste keer dat mij dat dus opvalt hé! Maar ik zie ze graag zenne, ge moogt gerust zijn.
Allé mannekes dit was den laatsten blog hé, ‘k gaan al mijne zever ook nog is herlezen as ik is veel tijd heb ;o)
Aan de mama, papa, broer, Balou, oma’s en opa, dikke dank u voor alle liefde, steun, kansen en noem maar op die jullie mij gegeven hebben doorheen de jaren! Ik zie jullie allemaal doodgraag en besef dat nu maar al te goed! (‘k wist het al zenne, maar toch…) Dank u, dank u, dank u!
Dikke zoen aan iedereen en misschien tot de volgende buitenlandse blog hé, wie weet… zeg nooit nooit!
Tina
maandag 11 mei 2009
maandag 4 mei 2009
Maandag 4 mei 2009
Bonjour à tous!
Quelle nouvelle d’aujourd’hui? Ik zal maar voort gaan int Nederlands zeker ? ’t Zou voor mij een beetje te moeilijk zijn en voor sommigen onder jullie ook waarschijnlijk! (met alle respect)
Deze morgen opgestaan en direct gedacht ‘ojee ik voel mij absoluut niet goed!’ en ‘Ik ga der weer schitterend uitzien!’ De spiegel gaf dan ook bevestiging, ne kop zo bleek als iets, klein oogskes, en ja begint maar al te lachen, mijn linkeroog blauw! Yep blauw! Eerst en vooral, ja ik slaap alleen! Nee ik heb niet gevochten! En nee, ik doe ook nie aan zelfpijniging! Grapjassen!
Ziek mannekes, ziek! Maar allé, zoals het een echte betaamt, braafkes naart scholeken vertrokken en de commentaar over mij laten komen omtrent mijn o zo schitterende verschijning. Om u een voorbeeld te geven: ‘waaaaaaa Tina, waar hebt gij uitgehangen vant weekend, ’t was precies zwaar’, grappig zenne! Ik ben dan tijdens mijn pauze naar den dokter gegaan, om den hoek, nummer 2. Matar had het mij duidelijk uitgelegd, dus ik vraag mij nog altijd af waarom dak in nummer 4 ben terecht gekomen ;o) binnen geraken was niks, ’t was eerder buiten geraken, da zijn hier nogal de deuren zenne, knopken van hier, knopken van daar, hendelken hier, hendelken daar, azo worden ze in België niet gemaakt zenne! Ik wil ook zo één ;o) Bon, ik ben buiten geraakt zenne om dan direct in’t volgend huis binnen te gaan, weeral overal knoppekes en hendelkes…. Uitgelegd wat er mankeerde, kreeg ik allemaal vragen over kinderziektes dak niet wist of dak ze al gehad had, moest ik uitleggen dak ooit is klierkoorts gehad heb, maar ze verstond mij heel goed! Allé bon, ik met mijn drugsbriefken naar den apotheker. Antibiotica, strepsils, iets tegen de allergie, hoestsiroop, iets voor de longen en slaappillekes (zijt gerust ’t is een natuurlijk product), dus ga’k vannacht schitterend slapen! Ik kijk er al naar uit! Ik zal maar niet te veel hopen of ik lig weer wakker tot 3u30. Plezant zenne. Allé bon, ik ben dus nu ne wandelenden apotheker! As ik maar genezen ben tegen vrijdag! Vrijdag ga’k met mijn studenten naar Disneyland, ja er moet iemand begeleider spelen hé ;o) ik doen da graag zenne, ’t is da nie! Kan ik het kind nog is uithangen (nie dak da anders laat zenne) Space Mountain here I come! ‘k Gaan daar weer een paar kinderen uit de weg duwen voor met Balou de beer op de foto te kunnen! Gemeen hé, Tina de kindervriend ;o) hehehe nee jong, ik meen da niet zenne, ‘k zou da nooit nie doen, ahum, ‘k heb al ne foto van mij en Balou de beer! ‘k Duw ze wel weg bij een ander wandelend ‘ding’. Oooo Knabbel en Babbel. Of Pluto! Ja ik gaan voor de Pluto hé jongens ;o) En het niveau steeg… ;o) da zijn die medicamenten hé jongens ;o) ’t zal wel van iets zijn zeker…(k ben toch mijnen humor nog niet kwijt hé ;o) ). Ja ’t is hier al goed zeker? Voor dak geen lezers nie meer heb, hehe.
Nog vier dagen hé lieverds! Ga’k blij zijn dak iedereen gaan terug zien ja! Mijn schatjes, mijn lieverdjes… Bereid u maar al voor op ne ‘knuffel-attack’ ;o) pijnlijk zenne…. vraag maar aan ‘die Muttie’ (ons mama dus, of eerder onzen opa). Maar ’t is met héél veel liefde gegeven, ik excuseer mij al op voorhand. Hihihi ik zen zoooooooooooooooooooot aan’t worden!
Ik gaan’t hier bij laten want ik ben onnozel aan’t worden/doen, ’t lukt niet goed nie meer, in real time zou da goe overkomen, as ik het schrijf is’t nuts.
Bon lieverds, I love you sooooooooooooo much! En tot één van de laatste blogs hé (en nu ga’k nog sentimenteel worden ook zhe).
Dikke, dikke, dikke zoen
Tina
Quelle nouvelle d’aujourd’hui? Ik zal maar voort gaan int Nederlands zeker ? ’t Zou voor mij een beetje te moeilijk zijn en voor sommigen onder jullie ook waarschijnlijk! (met alle respect)
Deze morgen opgestaan en direct gedacht ‘ojee ik voel mij absoluut niet goed!’ en ‘Ik ga der weer schitterend uitzien!’ De spiegel gaf dan ook bevestiging, ne kop zo bleek als iets, klein oogskes, en ja begint maar al te lachen, mijn linkeroog blauw! Yep blauw! Eerst en vooral, ja ik slaap alleen! Nee ik heb niet gevochten! En nee, ik doe ook nie aan zelfpijniging! Grapjassen!
Ziek mannekes, ziek! Maar allé, zoals het een echte betaamt, braafkes naart scholeken vertrokken en de commentaar over mij laten komen omtrent mijn o zo schitterende verschijning. Om u een voorbeeld te geven: ‘waaaaaaa Tina, waar hebt gij uitgehangen vant weekend, ’t was precies zwaar’, grappig zenne! Ik ben dan tijdens mijn pauze naar den dokter gegaan, om den hoek, nummer 2. Matar had het mij duidelijk uitgelegd, dus ik vraag mij nog altijd af waarom dak in nummer 4 ben terecht gekomen ;o) binnen geraken was niks, ’t was eerder buiten geraken, da zijn hier nogal de deuren zenne, knopken van hier, knopken van daar, hendelken hier, hendelken daar, azo worden ze in België niet gemaakt zenne! Ik wil ook zo één ;o) Bon, ik ben buiten geraakt zenne om dan direct in’t volgend huis binnen te gaan, weeral overal knoppekes en hendelkes…. Uitgelegd wat er mankeerde, kreeg ik allemaal vragen over kinderziektes dak niet wist of dak ze al gehad had, moest ik uitleggen dak ooit is klierkoorts gehad heb, maar ze verstond mij heel goed! Allé bon, ik met mijn drugsbriefken naar den apotheker. Antibiotica, strepsils, iets tegen de allergie, hoestsiroop, iets voor de longen en slaappillekes (zijt gerust ’t is een natuurlijk product), dus ga’k vannacht schitterend slapen! Ik kijk er al naar uit! Ik zal maar niet te veel hopen of ik lig weer wakker tot 3u30. Plezant zenne. Allé bon, ik ben dus nu ne wandelenden apotheker! As ik maar genezen ben tegen vrijdag! Vrijdag ga’k met mijn studenten naar Disneyland, ja er moet iemand begeleider spelen hé ;o) ik doen da graag zenne, ’t is da nie! Kan ik het kind nog is uithangen (nie dak da anders laat zenne) Space Mountain here I come! ‘k Gaan daar weer een paar kinderen uit de weg duwen voor met Balou de beer op de foto te kunnen! Gemeen hé, Tina de kindervriend ;o) hehehe nee jong, ik meen da niet zenne, ‘k zou da nooit nie doen, ahum, ‘k heb al ne foto van mij en Balou de beer! ‘k Duw ze wel weg bij een ander wandelend ‘ding’. Oooo Knabbel en Babbel. Of Pluto! Ja ik gaan voor de Pluto hé jongens ;o) En het niveau steeg… ;o) da zijn die medicamenten hé jongens ;o) ’t zal wel van iets zijn zeker…(k ben toch mijnen humor nog niet kwijt hé ;o) ). Ja ’t is hier al goed zeker? Voor dak geen lezers nie meer heb, hehe.
Nog vier dagen hé lieverds! Ga’k blij zijn dak iedereen gaan terug zien ja! Mijn schatjes, mijn lieverdjes… Bereid u maar al voor op ne ‘knuffel-attack’ ;o) pijnlijk zenne…. vraag maar aan ‘die Muttie’ (ons mama dus, of eerder onzen opa). Maar ’t is met héél veel liefde gegeven, ik excuseer mij al op voorhand. Hihihi ik zen zoooooooooooooooooooot aan’t worden!
Ik gaan’t hier bij laten want ik ben onnozel aan’t worden/doen, ’t lukt niet goed nie meer, in real time zou da goe overkomen, as ik het schrijf is’t nuts.
Bon lieverds, I love you sooooooooooooo much! En tot één van de laatste blogs hé (en nu ga’k nog sentimenteel worden ook zhe).
Dikke, dikke, dikke zoen
Tina
zondag 3 mei 2009
Zondag 3 mei 2009
Salut mes chères amies!
Ziek, ziek, ziek! Deze morgen opgestaan met keelpijn, barstende koppijn (kan ook van de wijn zijn van gisterenavond, chateau migraine). Pffffff, mijne laatste zondag en ik lig/zit in mijn bed. Plezant zenne, maar bon, ‘k heb nog een week hé. Ondertussen ben ik mij aan’t volsteken met Aspegic en Strepsils. ’t Kan ook van vermoeidheid zijn natuurlijk, kdenk dak toch de afgelopen 3 nachten bijeen 8 uur geslapen heb. Stress, stress en nog is stress, ‘k zit met véél te véél ideeën in mijne kop voor Projecten III dan da stagedossier etc… Niet goed hé! Zelfs Ingrid zei het: ‘Amaai waar hebt gij gezeten?’ ;o)
Dinsdag is de laatste keer dak Ingrid ga zien trouwens. Woensdag heeft ze nen diner en blijft ze in haar appartement op Opéra slapen en donderdag vertrekt ze naar Nice bij haar tante, dus ja… Maar allé maandag gaan we een ‘laatste avondmaal’ houden ;o) Dus ik heb eten rond 21 uur, haha da is wel iets dak nie gewoon kon worden hier, da ze hier zo laat eten! Dat ze niet verhongeren hé, tegen dan heb ik al buikpijn van den honger, maar bon… Volgende week kan ik mij al volproppen met oma’s kookpot ;o) Ik zal misschien al een lijstje doorgeven met wa dak wil eten hé, kwestie van voorbereid te zijn, hehe. Ne goeie wafel zou der wel in kunnen of hespenrollekes in kaassaus, e goe stuk zalm met puree, paprika’s in den oven, of lamsvlees en kroketjes, mmmmmmmmm…. ‘k zien het al voor mij staan! En mijnen opa zijne goeie koffie! Mmmmmmmmm… ja kom, ik zal maar al zwijgen zeker, ’t zal straks e pak minder zijn als ik achter mijne kookpot gaan staan. ’t Zal spaghetti worden wss aangezien dak niks anders in huis heb ;o) ’t Is eten hé. ‘k Zou da eigenlijk allemaal zelf kunnen maken zenne, maar ik ben te tam, ge moet al da gerief in huis halen, die pannen zijn eigenlijk niet de pannen van thuis (lees: scheve pannen, yep ge leest het goe, scheve pannen), en alleen eten, ’t is nie alles hé, en daarbij ’t smaakt veel beter ast een ander maakt, hé mama ;o)
Amaai das hier al een half blad over eten ;o) ’t is duidelijk denk ik…
Ondertussen ben ik al aan’t kijken wat ik kan inpakken, yep nu al! ’s Avonds heb ik niet echt veel tijd meer en vrijdag ga’k met de studenten waarschijnlijk naar Disneyland, dus ja dan ben ik rond 22 uur thuis, zaterdagmorgen moek dan nog de reçukes in de bus van’t school steken… ’t ga een drukke week worden want ik wil nog vanalles zien ook! ‘k Ging da vandaag doen maar aangezien dak mij slecht voel ist mss beter om dat van de week te doen na mijn werk! Ik ga zo moe zijn, maar bon ge moet er iets voor over hebben hé!
Zoetjes ik gaan aan mijne ‘o zo goeie’ spaghetti beginnen! (Ge moet da niet té letterlijk nemen hé.)
Dikke zoen!
Tina
Ziek, ziek, ziek! Deze morgen opgestaan met keelpijn, barstende koppijn (kan ook van de wijn zijn van gisterenavond, chateau migraine). Pffffff, mijne laatste zondag en ik lig/zit in mijn bed. Plezant zenne, maar bon, ‘k heb nog een week hé. Ondertussen ben ik mij aan’t volsteken met Aspegic en Strepsils. ’t Kan ook van vermoeidheid zijn natuurlijk, kdenk dak toch de afgelopen 3 nachten bijeen 8 uur geslapen heb. Stress, stress en nog is stress, ‘k zit met véél te véél ideeën in mijne kop voor Projecten III dan da stagedossier etc… Niet goed hé! Zelfs Ingrid zei het: ‘Amaai waar hebt gij gezeten?’ ;o)
Dinsdag is de laatste keer dak Ingrid ga zien trouwens. Woensdag heeft ze nen diner en blijft ze in haar appartement op Opéra slapen en donderdag vertrekt ze naar Nice bij haar tante, dus ja… Maar allé maandag gaan we een ‘laatste avondmaal’ houden ;o) Dus ik heb eten rond 21 uur, haha da is wel iets dak nie gewoon kon worden hier, da ze hier zo laat eten! Dat ze niet verhongeren hé, tegen dan heb ik al buikpijn van den honger, maar bon… Volgende week kan ik mij al volproppen met oma’s kookpot ;o) Ik zal misschien al een lijstje doorgeven met wa dak wil eten hé, kwestie van voorbereid te zijn, hehe. Ne goeie wafel zou der wel in kunnen of hespenrollekes in kaassaus, e goe stuk zalm met puree, paprika’s in den oven, of lamsvlees en kroketjes, mmmmmmmmm…. ‘k zien het al voor mij staan! En mijnen opa zijne goeie koffie! Mmmmmmmmm… ja kom, ik zal maar al zwijgen zeker, ’t zal straks e pak minder zijn als ik achter mijne kookpot gaan staan. ’t Zal spaghetti worden wss aangezien dak niks anders in huis heb ;o) ’t Is eten hé. ‘k Zou da eigenlijk allemaal zelf kunnen maken zenne, maar ik ben te tam, ge moet al da gerief in huis halen, die pannen zijn eigenlijk niet de pannen van thuis (lees: scheve pannen, yep ge leest het goe, scheve pannen), en alleen eten, ’t is nie alles hé, en daarbij ’t smaakt veel beter ast een ander maakt, hé mama ;o)
Amaai das hier al een half blad over eten ;o) ’t is duidelijk denk ik…
Ondertussen ben ik al aan’t kijken wat ik kan inpakken, yep nu al! ’s Avonds heb ik niet echt veel tijd meer en vrijdag ga’k met de studenten waarschijnlijk naar Disneyland, dus ja dan ben ik rond 22 uur thuis, zaterdagmorgen moek dan nog de reçukes in de bus van’t school steken… ’t ga een drukke week worden want ik wil nog vanalles zien ook! ‘k Ging da vandaag doen maar aangezien dak mij slecht voel ist mss beter om dat van de week te doen na mijn werk! Ik ga zo moe zijn, maar bon ge moet er iets voor over hebben hé!
Zoetjes ik gaan aan mijne ‘o zo goeie’ spaghetti beginnen! (Ge moet da niet té letterlijk nemen hé.)
Dikke zoen!
Tina
vrijdag 1 mei 2009
Vrijdag 1 mei 2009
Haaai!
Nog één week hé mannekes! Nog één weeeeeeeeeek en ik ben thuis. Wiiiiiiiiiiii! Feestjeuh!
Alhoewel ja, ik vind het ook wel spijtig zenne. Verleden week al afscheid genomen van Rose want die komt drie weken niet meer doordat zij examens heeft. Snik. En dan eergisteren van Céline want zij is op congé. Ja das wel triestig zenne! Dan voelt ge pas hoe hard ge iedereen gaat missen en dat ge die mensen waarschijnlijk nooit niet meer gaat zien. Maar allé, één keer thuis dan beginnen we weer aan een nieuw hoofdstuk!
Voor de rest was’t van de week weer goe zenne! Nu beginnen ze Tac (de vis) al te kussen! Da beest ziet hier enorm af, en nee, voor ééne keer ben ik het niet! Een kleine geschiedenis: Er waren eerst twee vissen, Tic en Tac, snapt ge ze? Tic Tac (snoepjes). Tic is vermoord door ons Charlotte en er bleef alleen maar Tac niet meer over. Gilles had er dan niet beter op gevonden om een annonce aan diene vis zijnen bokaal te hangen om een vriendje te krijgen… ’t Hangt er trouwens nog en ja Tac is nog altijd alleen. En ‘bijna’ altijd als er iemand aan den bureau komt dan gaat het over diene stomme vis hé. Aria (een Amerikaans, zegt al genoeg!) is’t er zot van en om den dag krijgt da beest dus eten van haar, ze praat daar tegen enzovoort en deze week was’t er echt over! Maar der over hé! Nu begint ze dienen bokaal al te kussen, man man, wa ge hier niet tegen komt seg. Ze begon dan te zagen dat da beest nog altijd alleen is, ik heb dan mijnen aanbidder zijn Kindersurprise-speeltjes der proberen in te steken, hum, yep, stom van mij, da begint natuurlijk te drijven in plaats van te zakken! Toeme hé, ik mocht het er natuurlijk uitvissen! Uch in da vuil water! Jammie!
En dan zijn er studenten die Aria willen plagen! ‘Mmmm sushi’ hahahaha, e goeken.
Over Sushi gesproken, Alix vroeg mij deze week om Mamoru (ne Japanner) zijne cv op te maken. Maar hij is nen beginner dus spreekt nog maar weinig woorden Frans, laat staan Engels. Dus allé, ik met hem achter mijne computer. Ge begint dus met personalia, naam en voornaam, mocht ik dat al beginnen uit te leggen. Nom, prenom. Allé vooruit, adres. E gezicht van: ‘maar da weet ik niet zenne’. Uitgelegd dak het aan Charlotte wel zou vragen. ’t Ging heel vlot, alles met handen en voeten zitten uitleggen, komen we aan vakantiewerk… oooooooo mannekes, echt niet gemakkelijk zenne! Hij verstond het totaal niet hé en ik maar voorbeelden geven en nog niet hé. Geduld! Maar allé na 1u30 hard werk (ja das echt vermoeiend, chapeau voor de leerkrachten) was’t af en hadden we één klein zielig blaadje waar eigenlijk niks opstond hé. Wij hebben in België toch chance zenne met onze opleidingen! Amaai jongens, hij kent Japans, e zielig woordje Engels, bijna geen Frans, hij kan een heel klein beetje Word en PowerPoint en daar stopt het dus mee hé. Echt we beseffen niet hoeveel geluk da wij hebben.
Ja en Alix was dan op dreef, ze was zodanig content dak alle cv’s van studenten op mijne kop krijg, en ge ziet ewa zenne!
Een super metroverhaal heb ik niet echt voor deze week. Alhoewel dak het wel moeilijk had met mij serieus te houden. Stapt er zo één op, ‘k had al gezien van as ze van de trappen kwam dat het een lomp geval was. Gehaast, strompel diene metro op met haar boeksken. Ja ofwel hebt ge nen boek in uw handen ofwel nen I-pod, MP3, of ge kijkt stillekes voor u en ge zegt geen woord (en ge lacht vooral niet!!). Dus die met haren boek in haar hand en ik zag, haar schouder stak zo nog wa buiten da voertuig. Da belsignaal gaat, die deur gaat toe (daar zit serieus wa kracht achter), patat tegen haar schouder. Ja ik zag het dat deed pijn aja. Ik dacht al, lompe koe! (toen al) Allé we beginnen te rijden, hij stopt, koe ge moet u vasthouden hé, die maakt daar nen duik, maar ze kon haar toch nog op tijd vasthouden aan da handvat van de deur. Allé ’t was nog grappig maar ik kon mij goe serieus houden (‘k was fier op mijn eigen). We rijden weer voort, ze kon haar weer maar just vasthouden, en die las maar voort hé, dus ’t moest ne vree spannenden boek geweest zijn zenne! Ik kom aan op Strasbourg Saint Denis (mijn halte), madam moest er ook af, diene metro bolt nog maar die deuren gaan al open en voor de niet-lompe mensen onder ons kunt ge dan al uitstappen, na enige oefening lukt da wel. Die nog altijd aan’t lezen, metro bolt dus nog, stapt ze uit, mispakt ze haar, ze kon gelukkig nog haar evenwicht houden, toch nog een gestrompel, maar diene mens naast haar kreeg wel handtas ver in zijn gezicht. Man, ik kost mij op da moment wel moeilijk inhouden zenne. Grappig.
En dan deze week een feestje gehad onder het personeel voor het tweejarig bestaan van EF Parijs, yep nog is. ’t Was weer dik in orde! Den alcohol heeft daar rijkelijk gevloeid zenne! Iedereen goe beschonken! Yep moi aussi! En Maud met den Théo zijn geweest! Ik super content dak ze nog is zag natuurlijk, azo e schattig babyken! En klein!!!! Echt té schattig! En dan Christine was er ook, zij gaf les toen ik hier de eerste week was, maar zij moest in behandeling tegen kanker dus ja ’t was een korte ontmoeting maar we hebben die eerste week toch wa afgelachen zenne, en van de week dan weer, nie normaal! Azo een sterke!
Bon dus veel alcohol, ik begon het ook al te voelen! Frédéric (nieuwe collega van verlede week, ‘k moest er eerst nie van weten maar kom er nu super goe met overeen), mijne kop al aan’t uitlachen met dak zo weinig nodig had om in de wind te zijn. In’t toilet keek ik dan is in de spiegel, mijn kaken zo rood as een tomaat, ‘k heb de vlam zou ons oma zeggen, awel ’t was van da.
Ik kwam dan thuis rond middernacht, Ingrid was nog nen apéro aan’t houden met Adeline en Virgini. ‘Moet ge een stuk pizza hebben? E glas wijn?’ Euhm, ‘k was al redelijk goe beschonken, de volgenden dag gaan werken… waar waren mijn principes? ‘Ja geef maar’. Achteraf nog e puddingsken. Wat den drank toch nie doet hé! Tina die beschonken naar huis gaat, na middernacht nog ne pizza en pudding eet en de volgenden dag gaat werken????? Niet normaal! Maar bon ’t was wel plezant, juist ’s nachts is wakker geworden en gedacht ‘ai Tina, ’t was erover jong!’ Mijn maag aan’t keren, maar ‘k heb dan wel nadien goe geslapen. ’s Morgens het opstaan verliep wa moeilijker, ik kwam dan aan op’t school en da stonk daar zo naar sigaretten en alcohol,… ‘k moet niet zeggen zeker hoe plezant het was…Mijn maag lag nog een beetje overhoop maar ‘k ben ’s middags dan wel MacDonalds gaan eten, dus ’t was rap over hé. De rest van mijn collega’s hadden er geene last van en die hebben thans meer verzet as ik zenne, amaai die Fransen kunnen drinken!
Allé gisteren vertrokken dan heel veel studenten die gelijk met mij zijn aangekomen en met wie dak veel plezier heb gehad. Das dus nie gemakkelijk hé die studenten zien vertrekken! ‘k Heb da in het begin ook gezegd als Paulo en Mariana zijn vertrokken, en oké ge weet er komen nieuwe maar toch… Een chance dat er Facebook bestaat, ‘k had thans gezegd dak afstand zou houden met de studenten maar da lukt niet hé, Charlotte kan da zeer goed, maar de rest heeft het daar toch ook moeilijk mee heb ik gezien. Ach ja… ’t zijn allemaal schatjes!
Gwendoline kwam deze week bij mij aan den bureau,
- ‘Tina, wie is Van Rompay?’
- ‘Van Rompuy? Den eerste minister?’
- ‘Is da den ‘pre-minister’, wie is da, ik ken diene niet, ik dacht dat dat Verhofstad was?’
- ‘Euhm we zijn ondertussen al twee jaar en ne Leterme verder!’
Op zo ne moment wilt ge nie weten wak denk hé. Echt niet ;o)
Dan gisteren bijna brokken gemaakt. Frédéric en ik onnozel aan't doen in da kot waar de printer, fax, tv's en alle andere apparatuur staan en met classeurs binnen te dragen had ik al een paar keer per ongeluk die deur redelijk hard open geduwd waardoor die ladder achter die deur een beetje verplaatst was. We doen die deur dicht, een patat jongens, maar echt niet te doen. Wij terug naar binnen, die ladder omgestuikt op diene printer. Woeps... allé der was toch niks te zien aan diene printer. Ons Charlotte: 'Das niks jong, we hebben dat ook al voor gehad', ah oké dan. Azo een patat seg, 'k dacht efkes dat gans da kot was ingestuikt.
Maar alle, ‘k gaan der hier mee stoppen want ‘k moet nog wa werken voort school ook hé, spijtig genoeg en ’t is zo mooi weer buiten! Wedden dak nie gaan kunnen binnen blijven?
Dikke zoen aan iedereen en tot de volgenden update!
Tina xxx
Nog één week hé mannekes! Nog één weeeeeeeeeek en ik ben thuis. Wiiiiiiiiiiii! Feestjeuh!
Alhoewel ja, ik vind het ook wel spijtig zenne. Verleden week al afscheid genomen van Rose want die komt drie weken niet meer doordat zij examens heeft. Snik. En dan eergisteren van Céline want zij is op congé. Ja das wel triestig zenne! Dan voelt ge pas hoe hard ge iedereen gaat missen en dat ge die mensen waarschijnlijk nooit niet meer gaat zien. Maar allé, één keer thuis dan beginnen we weer aan een nieuw hoofdstuk!
Voor de rest was’t van de week weer goe zenne! Nu beginnen ze Tac (de vis) al te kussen! Da beest ziet hier enorm af, en nee, voor ééne keer ben ik het niet! Een kleine geschiedenis: Er waren eerst twee vissen, Tic en Tac, snapt ge ze? Tic Tac (snoepjes). Tic is vermoord door ons Charlotte en er bleef alleen maar Tac niet meer over. Gilles had er dan niet beter op gevonden om een annonce aan diene vis zijnen bokaal te hangen om een vriendje te krijgen… ’t Hangt er trouwens nog en ja Tac is nog altijd alleen. En ‘bijna’ altijd als er iemand aan den bureau komt dan gaat het over diene stomme vis hé. Aria (een Amerikaans, zegt al genoeg!) is’t er zot van en om den dag krijgt da beest dus eten van haar, ze praat daar tegen enzovoort en deze week was’t er echt over! Maar der over hé! Nu begint ze dienen bokaal al te kussen, man man, wa ge hier niet tegen komt seg. Ze begon dan te zagen dat da beest nog altijd alleen is, ik heb dan mijnen aanbidder zijn Kindersurprise-speeltjes der proberen in te steken, hum, yep, stom van mij, da begint natuurlijk te drijven in plaats van te zakken! Toeme hé, ik mocht het er natuurlijk uitvissen! Uch in da vuil water! Jammie!
En dan zijn er studenten die Aria willen plagen! ‘Mmmm sushi’ hahahaha, e goeken.
Over Sushi gesproken, Alix vroeg mij deze week om Mamoru (ne Japanner) zijne cv op te maken. Maar hij is nen beginner dus spreekt nog maar weinig woorden Frans, laat staan Engels. Dus allé, ik met hem achter mijne computer. Ge begint dus met personalia, naam en voornaam, mocht ik dat al beginnen uit te leggen. Nom, prenom. Allé vooruit, adres. E gezicht van: ‘maar da weet ik niet zenne’. Uitgelegd dak het aan Charlotte wel zou vragen. ’t Ging heel vlot, alles met handen en voeten zitten uitleggen, komen we aan vakantiewerk… oooooooo mannekes, echt niet gemakkelijk zenne! Hij verstond het totaal niet hé en ik maar voorbeelden geven en nog niet hé. Geduld! Maar allé na 1u30 hard werk (ja das echt vermoeiend, chapeau voor de leerkrachten) was’t af en hadden we één klein zielig blaadje waar eigenlijk niks opstond hé. Wij hebben in België toch chance zenne met onze opleidingen! Amaai jongens, hij kent Japans, e zielig woordje Engels, bijna geen Frans, hij kan een heel klein beetje Word en PowerPoint en daar stopt het dus mee hé. Echt we beseffen niet hoeveel geluk da wij hebben.
Ja en Alix was dan op dreef, ze was zodanig content dak alle cv’s van studenten op mijne kop krijg, en ge ziet ewa zenne!
Een super metroverhaal heb ik niet echt voor deze week. Alhoewel dak het wel moeilijk had met mij serieus te houden. Stapt er zo één op, ‘k had al gezien van as ze van de trappen kwam dat het een lomp geval was. Gehaast, strompel diene metro op met haar boeksken. Ja ofwel hebt ge nen boek in uw handen ofwel nen I-pod, MP3, of ge kijkt stillekes voor u en ge zegt geen woord (en ge lacht vooral niet!!). Dus die met haren boek in haar hand en ik zag, haar schouder stak zo nog wa buiten da voertuig. Da belsignaal gaat, die deur gaat toe (daar zit serieus wa kracht achter), patat tegen haar schouder. Ja ik zag het dat deed pijn aja. Ik dacht al, lompe koe! (toen al) Allé we beginnen te rijden, hij stopt, koe ge moet u vasthouden hé, die maakt daar nen duik, maar ze kon haar toch nog op tijd vasthouden aan da handvat van de deur. Allé ’t was nog grappig maar ik kon mij goe serieus houden (‘k was fier op mijn eigen). We rijden weer voort, ze kon haar weer maar just vasthouden, en die las maar voort hé, dus ’t moest ne vree spannenden boek geweest zijn zenne! Ik kom aan op Strasbourg Saint Denis (mijn halte), madam moest er ook af, diene metro bolt nog maar die deuren gaan al open en voor de niet-lompe mensen onder ons kunt ge dan al uitstappen, na enige oefening lukt da wel. Die nog altijd aan’t lezen, metro bolt dus nog, stapt ze uit, mispakt ze haar, ze kon gelukkig nog haar evenwicht houden, toch nog een gestrompel, maar diene mens naast haar kreeg wel handtas ver in zijn gezicht. Man, ik kost mij op da moment wel moeilijk inhouden zenne. Grappig.
En dan deze week een feestje gehad onder het personeel voor het tweejarig bestaan van EF Parijs, yep nog is. ’t Was weer dik in orde! Den alcohol heeft daar rijkelijk gevloeid zenne! Iedereen goe beschonken! Yep moi aussi! En Maud met den Théo zijn geweest! Ik super content dak ze nog is zag natuurlijk, azo e schattig babyken! En klein!!!! Echt té schattig! En dan Christine was er ook, zij gaf les toen ik hier de eerste week was, maar zij moest in behandeling tegen kanker dus ja ’t was een korte ontmoeting maar we hebben die eerste week toch wa afgelachen zenne, en van de week dan weer, nie normaal! Azo een sterke!
Bon dus veel alcohol, ik begon het ook al te voelen! Frédéric (nieuwe collega van verlede week, ‘k moest er eerst nie van weten maar kom er nu super goe met overeen), mijne kop al aan’t uitlachen met dak zo weinig nodig had om in de wind te zijn. In’t toilet keek ik dan is in de spiegel, mijn kaken zo rood as een tomaat, ‘k heb de vlam zou ons oma zeggen, awel ’t was van da.
Ik kwam dan thuis rond middernacht, Ingrid was nog nen apéro aan’t houden met Adeline en Virgini. ‘Moet ge een stuk pizza hebben? E glas wijn?’ Euhm, ‘k was al redelijk goe beschonken, de volgenden dag gaan werken… waar waren mijn principes? ‘Ja geef maar’. Achteraf nog e puddingsken. Wat den drank toch nie doet hé! Tina die beschonken naar huis gaat, na middernacht nog ne pizza en pudding eet en de volgenden dag gaat werken????? Niet normaal! Maar bon ’t was wel plezant, juist ’s nachts is wakker geworden en gedacht ‘ai Tina, ’t was erover jong!’ Mijn maag aan’t keren, maar ‘k heb dan wel nadien goe geslapen. ’s Morgens het opstaan verliep wa moeilijker, ik kwam dan aan op’t school en da stonk daar zo naar sigaretten en alcohol,… ‘k moet niet zeggen zeker hoe plezant het was…Mijn maag lag nog een beetje overhoop maar ‘k ben ’s middags dan wel MacDonalds gaan eten, dus ’t was rap over hé. De rest van mijn collega’s hadden er geene last van en die hebben thans meer verzet as ik zenne, amaai die Fransen kunnen drinken!
Allé gisteren vertrokken dan heel veel studenten die gelijk met mij zijn aangekomen en met wie dak veel plezier heb gehad. Das dus nie gemakkelijk hé die studenten zien vertrekken! ‘k Heb da in het begin ook gezegd als Paulo en Mariana zijn vertrokken, en oké ge weet er komen nieuwe maar toch… Een chance dat er Facebook bestaat, ‘k had thans gezegd dak afstand zou houden met de studenten maar da lukt niet hé, Charlotte kan da zeer goed, maar de rest heeft het daar toch ook moeilijk mee heb ik gezien. Ach ja… ’t zijn allemaal schatjes!
Gwendoline kwam deze week bij mij aan den bureau,
- ‘Tina, wie is Van Rompay?’
- ‘Van Rompuy? Den eerste minister?’
- ‘Is da den ‘pre-minister’, wie is da, ik ken diene niet, ik dacht dat dat Verhofstad was?’
- ‘Euhm we zijn ondertussen al twee jaar en ne Leterme verder!’
Op zo ne moment wilt ge nie weten wak denk hé. Echt niet ;o)
Dan gisteren bijna brokken gemaakt. Frédéric en ik onnozel aan't doen in da kot waar de printer, fax, tv's en alle andere apparatuur staan en met classeurs binnen te dragen had ik al een paar keer per ongeluk die deur redelijk hard open geduwd waardoor die ladder achter die deur een beetje verplaatst was. We doen die deur dicht, een patat jongens, maar echt niet te doen. Wij terug naar binnen, die ladder omgestuikt op diene printer. Woeps... allé der was toch niks te zien aan diene printer. Ons Charlotte: 'Das niks jong, we hebben dat ook al voor gehad', ah oké dan. Azo een patat seg, 'k dacht efkes dat gans da kot was ingestuikt.
Maar alle, ‘k gaan der hier mee stoppen want ‘k moet nog wa werken voort school ook hé, spijtig genoeg en ’t is zo mooi weer buiten! Wedden dak nie gaan kunnen binnen blijven?
Dikke zoen aan iedereen en tot de volgenden update!
Tina xxx
Abonneren op:
Posts (Atom)
