Helluw iedereen,
ik ben thuis! Yep, ’t zit erop! Gedaan met het mooie leven in Parijs, gedaan met stokbrood eten, foie gras, champagne :o) op naar een volgend hoofdstuk!
Donderdag heb ik afscheid genomen van al mijn collega’s, hier en daar ne snik (nee, niet alleen van mij ;-) ). ’t Was bizar om eerlijk te zijn, zo veel plezier gemaakt met elkaar en dan weten dat ge elkaar misschien nooit nie meer terug ziet. Allé, Charlotte zal ik wel nog zien en misschien Matar ook nog, maar de rest… zucht. Ik vind dat niet plezant hé.
Vrijdag ben ik dan met de studenten naar Disneyland geweest, ik vond dat nen heel mooien afsluiter! Nope, geene foto van Pluto of een ander beest! ‘k Ben hem ook niet tegen het lijf gelopen, ’t was veel te plezant in al die attracties! Juist het aanschuiven was een beetje minder, gemiddeld 1uur wachten, da hangt wel in de beentjes op het einde van den dag.
’s Avonds ben ik dan eindelijk begonnen aan mijn koffers te pakken met veel tegenzin! Uch, ik doe dat niet graag!
En dan zaterdag moest ik naar huis hé. De mama en de papa kwamen mij halen met den auto, ’t is maar 3u30 rijden dus dat valt goe mee hé. Een chance dat ze mij kwamen halen! Ik ben met meer naar huis vertrokken dan ik ben toegekomen! 1 koffer vol met schoenen, waar kwamen die plots vandaan, vroeg ik mij dan af!?! We zijn met ons drie maar twee keer moeten teruggaan naar boven ;o) zegt genoeg zeker… Maar allé, ’t was een leuk weerzien.
En dan moesten we met den auto uit Parijs geraken hé, das andere kak, maar ’t is toch heel vlot gegaan. En in de middag kwamen we dan thuis hé. Héél bizar om eerlijk te zijn, zo groot... en proper…. niet dat het op het appart vuil was hé, maar toch…’t is al redelijk oud en dat ziet ge wel. En dan bij mijnen beste vriend den opa en mijn oma een bezoekje gaan brengen ;o) de lieverds, onzen opa had het moeilijk zenne, ik heb het wel gezien ;o) een fles Cava gekraakt, olé, en toastjes gegeten, mmm, opa’s koffie gedronken, zaaaaaalig!!! En dan bij de andere oma een bezoekje gaan brengen. En mijn kleine, lieve meid den Balou hé, ze heeft nog nie anders gedaan as achter mijn kont gelopen uit schrik dak weer zou vertrekken.
En dan friiiiiiiiiiiiiiiiiiiietjes van de frituur gaan halen, gesmaakt dat da heeft! Klein pakske met tartaar, curryworst met schaschlick, bickyburger zonder augurkskes, e Palmken mmmmmmmmmmm… wanneer gaan we nog is hé????? hehe en dan zondag Moederdag, ik heb gegeten voor een maand! Té veel aja! Volgende week span ik de riem aan zenne! (Eerst nog een week profiteren hé van al da goe eten ;o) ).
’t Is raar om terug te zijn eigenlijk, ik weet niet goed wak voel, ik moet weer aanpassen aan alles. Mijn klein bed, een harde matras, de badkamer met nen immens grote spiegel (niet goed!!!) mijnen eigen haardroger (jippie!), een luidruchtige familie ;o) ’t was ginder rustig zenne! Azo een lawaai dat mijn familie maakt, das den eerste keer dat mij dat dus opvalt hé! Maar ik zie ze graag zenne, ge moogt gerust zijn.
Allé mannekes dit was den laatsten blog hé, ‘k gaan al mijne zever ook nog is herlezen as ik is veel tijd heb ;o)
Aan de mama, papa, broer, Balou, oma’s en opa, dikke dank u voor alle liefde, steun, kansen en noem maar op die jullie mij gegeven hebben doorheen de jaren! Ik zie jullie allemaal doodgraag en besef dat nu maar al te goed! (‘k wist het al zenne, maar toch…) Dank u, dank u, dank u!
Dikke zoen aan iedereen en misschien tot de volgende buitenlandse blog hé, wie weet… zeg nooit nooit!
Tina
maandag 11 mei 2009
maandag 4 mei 2009
Maandag 4 mei 2009
Bonjour à tous!
Quelle nouvelle d’aujourd’hui? Ik zal maar voort gaan int Nederlands zeker ? ’t Zou voor mij een beetje te moeilijk zijn en voor sommigen onder jullie ook waarschijnlijk! (met alle respect)
Deze morgen opgestaan en direct gedacht ‘ojee ik voel mij absoluut niet goed!’ en ‘Ik ga der weer schitterend uitzien!’ De spiegel gaf dan ook bevestiging, ne kop zo bleek als iets, klein oogskes, en ja begint maar al te lachen, mijn linkeroog blauw! Yep blauw! Eerst en vooral, ja ik slaap alleen! Nee ik heb niet gevochten! En nee, ik doe ook nie aan zelfpijniging! Grapjassen!
Ziek mannekes, ziek! Maar allé, zoals het een echte betaamt, braafkes naart scholeken vertrokken en de commentaar over mij laten komen omtrent mijn o zo schitterende verschijning. Om u een voorbeeld te geven: ‘waaaaaaa Tina, waar hebt gij uitgehangen vant weekend, ’t was precies zwaar’, grappig zenne! Ik ben dan tijdens mijn pauze naar den dokter gegaan, om den hoek, nummer 2. Matar had het mij duidelijk uitgelegd, dus ik vraag mij nog altijd af waarom dak in nummer 4 ben terecht gekomen ;o) binnen geraken was niks, ’t was eerder buiten geraken, da zijn hier nogal de deuren zenne, knopken van hier, knopken van daar, hendelken hier, hendelken daar, azo worden ze in België niet gemaakt zenne! Ik wil ook zo één ;o) Bon, ik ben buiten geraakt zenne om dan direct in’t volgend huis binnen te gaan, weeral overal knoppekes en hendelkes…. Uitgelegd wat er mankeerde, kreeg ik allemaal vragen over kinderziektes dak niet wist of dak ze al gehad had, moest ik uitleggen dak ooit is klierkoorts gehad heb, maar ze verstond mij heel goed! Allé bon, ik met mijn drugsbriefken naar den apotheker. Antibiotica, strepsils, iets tegen de allergie, hoestsiroop, iets voor de longen en slaappillekes (zijt gerust ’t is een natuurlijk product), dus ga’k vannacht schitterend slapen! Ik kijk er al naar uit! Ik zal maar niet te veel hopen of ik lig weer wakker tot 3u30. Plezant zenne. Allé bon, ik ben dus nu ne wandelenden apotheker! As ik maar genezen ben tegen vrijdag! Vrijdag ga’k met mijn studenten naar Disneyland, ja er moet iemand begeleider spelen hé ;o) ik doen da graag zenne, ’t is da nie! Kan ik het kind nog is uithangen (nie dak da anders laat zenne) Space Mountain here I come! ‘k Gaan daar weer een paar kinderen uit de weg duwen voor met Balou de beer op de foto te kunnen! Gemeen hé, Tina de kindervriend ;o) hehehe nee jong, ik meen da niet zenne, ‘k zou da nooit nie doen, ahum, ‘k heb al ne foto van mij en Balou de beer! ‘k Duw ze wel weg bij een ander wandelend ‘ding’. Oooo Knabbel en Babbel. Of Pluto! Ja ik gaan voor de Pluto hé jongens ;o) En het niveau steeg… ;o) da zijn die medicamenten hé jongens ;o) ’t zal wel van iets zijn zeker…(k ben toch mijnen humor nog niet kwijt hé ;o) ). Ja ’t is hier al goed zeker? Voor dak geen lezers nie meer heb, hehe.
Nog vier dagen hé lieverds! Ga’k blij zijn dak iedereen gaan terug zien ja! Mijn schatjes, mijn lieverdjes… Bereid u maar al voor op ne ‘knuffel-attack’ ;o) pijnlijk zenne…. vraag maar aan ‘die Muttie’ (ons mama dus, of eerder onzen opa). Maar ’t is met héél veel liefde gegeven, ik excuseer mij al op voorhand. Hihihi ik zen zoooooooooooooooooooot aan’t worden!
Ik gaan’t hier bij laten want ik ben onnozel aan’t worden/doen, ’t lukt niet goed nie meer, in real time zou da goe overkomen, as ik het schrijf is’t nuts.
Bon lieverds, I love you sooooooooooooo much! En tot één van de laatste blogs hé (en nu ga’k nog sentimenteel worden ook zhe).
Dikke, dikke, dikke zoen
Tina
Quelle nouvelle d’aujourd’hui? Ik zal maar voort gaan int Nederlands zeker ? ’t Zou voor mij een beetje te moeilijk zijn en voor sommigen onder jullie ook waarschijnlijk! (met alle respect)
Deze morgen opgestaan en direct gedacht ‘ojee ik voel mij absoluut niet goed!’ en ‘Ik ga der weer schitterend uitzien!’ De spiegel gaf dan ook bevestiging, ne kop zo bleek als iets, klein oogskes, en ja begint maar al te lachen, mijn linkeroog blauw! Yep blauw! Eerst en vooral, ja ik slaap alleen! Nee ik heb niet gevochten! En nee, ik doe ook nie aan zelfpijniging! Grapjassen!
Ziek mannekes, ziek! Maar allé, zoals het een echte betaamt, braafkes naart scholeken vertrokken en de commentaar over mij laten komen omtrent mijn o zo schitterende verschijning. Om u een voorbeeld te geven: ‘waaaaaaa Tina, waar hebt gij uitgehangen vant weekend, ’t was precies zwaar’, grappig zenne! Ik ben dan tijdens mijn pauze naar den dokter gegaan, om den hoek, nummer 2. Matar had het mij duidelijk uitgelegd, dus ik vraag mij nog altijd af waarom dak in nummer 4 ben terecht gekomen ;o) binnen geraken was niks, ’t was eerder buiten geraken, da zijn hier nogal de deuren zenne, knopken van hier, knopken van daar, hendelken hier, hendelken daar, azo worden ze in België niet gemaakt zenne! Ik wil ook zo één ;o) Bon, ik ben buiten geraakt zenne om dan direct in’t volgend huis binnen te gaan, weeral overal knoppekes en hendelkes…. Uitgelegd wat er mankeerde, kreeg ik allemaal vragen over kinderziektes dak niet wist of dak ze al gehad had, moest ik uitleggen dak ooit is klierkoorts gehad heb, maar ze verstond mij heel goed! Allé bon, ik met mijn drugsbriefken naar den apotheker. Antibiotica, strepsils, iets tegen de allergie, hoestsiroop, iets voor de longen en slaappillekes (zijt gerust ’t is een natuurlijk product), dus ga’k vannacht schitterend slapen! Ik kijk er al naar uit! Ik zal maar niet te veel hopen of ik lig weer wakker tot 3u30. Plezant zenne. Allé bon, ik ben dus nu ne wandelenden apotheker! As ik maar genezen ben tegen vrijdag! Vrijdag ga’k met mijn studenten naar Disneyland, ja er moet iemand begeleider spelen hé ;o) ik doen da graag zenne, ’t is da nie! Kan ik het kind nog is uithangen (nie dak da anders laat zenne) Space Mountain here I come! ‘k Gaan daar weer een paar kinderen uit de weg duwen voor met Balou de beer op de foto te kunnen! Gemeen hé, Tina de kindervriend ;o) hehehe nee jong, ik meen da niet zenne, ‘k zou da nooit nie doen, ahum, ‘k heb al ne foto van mij en Balou de beer! ‘k Duw ze wel weg bij een ander wandelend ‘ding’. Oooo Knabbel en Babbel. Of Pluto! Ja ik gaan voor de Pluto hé jongens ;o) En het niveau steeg… ;o) da zijn die medicamenten hé jongens ;o) ’t zal wel van iets zijn zeker…(k ben toch mijnen humor nog niet kwijt hé ;o) ). Ja ’t is hier al goed zeker? Voor dak geen lezers nie meer heb, hehe.
Nog vier dagen hé lieverds! Ga’k blij zijn dak iedereen gaan terug zien ja! Mijn schatjes, mijn lieverdjes… Bereid u maar al voor op ne ‘knuffel-attack’ ;o) pijnlijk zenne…. vraag maar aan ‘die Muttie’ (ons mama dus, of eerder onzen opa). Maar ’t is met héél veel liefde gegeven, ik excuseer mij al op voorhand. Hihihi ik zen zoooooooooooooooooooot aan’t worden!
Ik gaan’t hier bij laten want ik ben onnozel aan’t worden/doen, ’t lukt niet goed nie meer, in real time zou da goe overkomen, as ik het schrijf is’t nuts.
Bon lieverds, I love you sooooooooooooo much! En tot één van de laatste blogs hé (en nu ga’k nog sentimenteel worden ook zhe).
Dikke, dikke, dikke zoen
Tina
zondag 3 mei 2009
Zondag 3 mei 2009
Salut mes chères amies!
Ziek, ziek, ziek! Deze morgen opgestaan met keelpijn, barstende koppijn (kan ook van de wijn zijn van gisterenavond, chateau migraine). Pffffff, mijne laatste zondag en ik lig/zit in mijn bed. Plezant zenne, maar bon, ‘k heb nog een week hé. Ondertussen ben ik mij aan’t volsteken met Aspegic en Strepsils. ’t Kan ook van vermoeidheid zijn natuurlijk, kdenk dak toch de afgelopen 3 nachten bijeen 8 uur geslapen heb. Stress, stress en nog is stress, ‘k zit met véél te véél ideeën in mijne kop voor Projecten III dan da stagedossier etc… Niet goed hé! Zelfs Ingrid zei het: ‘Amaai waar hebt gij gezeten?’ ;o)
Dinsdag is de laatste keer dak Ingrid ga zien trouwens. Woensdag heeft ze nen diner en blijft ze in haar appartement op Opéra slapen en donderdag vertrekt ze naar Nice bij haar tante, dus ja… Maar allé maandag gaan we een ‘laatste avondmaal’ houden ;o) Dus ik heb eten rond 21 uur, haha da is wel iets dak nie gewoon kon worden hier, da ze hier zo laat eten! Dat ze niet verhongeren hé, tegen dan heb ik al buikpijn van den honger, maar bon… Volgende week kan ik mij al volproppen met oma’s kookpot ;o) Ik zal misschien al een lijstje doorgeven met wa dak wil eten hé, kwestie van voorbereid te zijn, hehe. Ne goeie wafel zou der wel in kunnen of hespenrollekes in kaassaus, e goe stuk zalm met puree, paprika’s in den oven, of lamsvlees en kroketjes, mmmmmmmmm…. ‘k zien het al voor mij staan! En mijnen opa zijne goeie koffie! Mmmmmmmmm… ja kom, ik zal maar al zwijgen zeker, ’t zal straks e pak minder zijn als ik achter mijne kookpot gaan staan. ’t Zal spaghetti worden wss aangezien dak niks anders in huis heb ;o) ’t Is eten hé. ‘k Zou da eigenlijk allemaal zelf kunnen maken zenne, maar ik ben te tam, ge moet al da gerief in huis halen, die pannen zijn eigenlijk niet de pannen van thuis (lees: scheve pannen, yep ge leest het goe, scheve pannen), en alleen eten, ’t is nie alles hé, en daarbij ’t smaakt veel beter ast een ander maakt, hé mama ;o)
Amaai das hier al een half blad over eten ;o) ’t is duidelijk denk ik…
Ondertussen ben ik al aan’t kijken wat ik kan inpakken, yep nu al! ’s Avonds heb ik niet echt veel tijd meer en vrijdag ga’k met de studenten waarschijnlijk naar Disneyland, dus ja dan ben ik rond 22 uur thuis, zaterdagmorgen moek dan nog de reçukes in de bus van’t school steken… ’t ga een drukke week worden want ik wil nog vanalles zien ook! ‘k Ging da vandaag doen maar aangezien dak mij slecht voel ist mss beter om dat van de week te doen na mijn werk! Ik ga zo moe zijn, maar bon ge moet er iets voor over hebben hé!
Zoetjes ik gaan aan mijne ‘o zo goeie’ spaghetti beginnen! (Ge moet da niet té letterlijk nemen hé.)
Dikke zoen!
Tina
Ziek, ziek, ziek! Deze morgen opgestaan met keelpijn, barstende koppijn (kan ook van de wijn zijn van gisterenavond, chateau migraine). Pffffff, mijne laatste zondag en ik lig/zit in mijn bed. Plezant zenne, maar bon, ‘k heb nog een week hé. Ondertussen ben ik mij aan’t volsteken met Aspegic en Strepsils. ’t Kan ook van vermoeidheid zijn natuurlijk, kdenk dak toch de afgelopen 3 nachten bijeen 8 uur geslapen heb. Stress, stress en nog is stress, ‘k zit met véél te véél ideeën in mijne kop voor Projecten III dan da stagedossier etc… Niet goed hé! Zelfs Ingrid zei het: ‘Amaai waar hebt gij gezeten?’ ;o)
Dinsdag is de laatste keer dak Ingrid ga zien trouwens. Woensdag heeft ze nen diner en blijft ze in haar appartement op Opéra slapen en donderdag vertrekt ze naar Nice bij haar tante, dus ja… Maar allé maandag gaan we een ‘laatste avondmaal’ houden ;o) Dus ik heb eten rond 21 uur, haha da is wel iets dak nie gewoon kon worden hier, da ze hier zo laat eten! Dat ze niet verhongeren hé, tegen dan heb ik al buikpijn van den honger, maar bon… Volgende week kan ik mij al volproppen met oma’s kookpot ;o) Ik zal misschien al een lijstje doorgeven met wa dak wil eten hé, kwestie van voorbereid te zijn, hehe. Ne goeie wafel zou der wel in kunnen of hespenrollekes in kaassaus, e goe stuk zalm met puree, paprika’s in den oven, of lamsvlees en kroketjes, mmmmmmmmm…. ‘k zien het al voor mij staan! En mijnen opa zijne goeie koffie! Mmmmmmmmm… ja kom, ik zal maar al zwijgen zeker, ’t zal straks e pak minder zijn als ik achter mijne kookpot gaan staan. ’t Zal spaghetti worden wss aangezien dak niks anders in huis heb ;o) ’t Is eten hé. ‘k Zou da eigenlijk allemaal zelf kunnen maken zenne, maar ik ben te tam, ge moet al da gerief in huis halen, die pannen zijn eigenlijk niet de pannen van thuis (lees: scheve pannen, yep ge leest het goe, scheve pannen), en alleen eten, ’t is nie alles hé, en daarbij ’t smaakt veel beter ast een ander maakt, hé mama ;o)
Amaai das hier al een half blad over eten ;o) ’t is duidelijk denk ik…
Ondertussen ben ik al aan’t kijken wat ik kan inpakken, yep nu al! ’s Avonds heb ik niet echt veel tijd meer en vrijdag ga’k met de studenten waarschijnlijk naar Disneyland, dus ja dan ben ik rond 22 uur thuis, zaterdagmorgen moek dan nog de reçukes in de bus van’t school steken… ’t ga een drukke week worden want ik wil nog vanalles zien ook! ‘k Ging da vandaag doen maar aangezien dak mij slecht voel ist mss beter om dat van de week te doen na mijn werk! Ik ga zo moe zijn, maar bon ge moet er iets voor over hebben hé!
Zoetjes ik gaan aan mijne ‘o zo goeie’ spaghetti beginnen! (Ge moet da niet té letterlijk nemen hé.)
Dikke zoen!
Tina
vrijdag 1 mei 2009
Vrijdag 1 mei 2009
Haaai!
Nog één week hé mannekes! Nog één weeeeeeeeeek en ik ben thuis. Wiiiiiiiiiiii! Feestjeuh!
Alhoewel ja, ik vind het ook wel spijtig zenne. Verleden week al afscheid genomen van Rose want die komt drie weken niet meer doordat zij examens heeft. Snik. En dan eergisteren van Céline want zij is op congé. Ja das wel triestig zenne! Dan voelt ge pas hoe hard ge iedereen gaat missen en dat ge die mensen waarschijnlijk nooit niet meer gaat zien. Maar allé, één keer thuis dan beginnen we weer aan een nieuw hoofdstuk!
Voor de rest was’t van de week weer goe zenne! Nu beginnen ze Tac (de vis) al te kussen! Da beest ziet hier enorm af, en nee, voor ééne keer ben ik het niet! Een kleine geschiedenis: Er waren eerst twee vissen, Tic en Tac, snapt ge ze? Tic Tac (snoepjes). Tic is vermoord door ons Charlotte en er bleef alleen maar Tac niet meer over. Gilles had er dan niet beter op gevonden om een annonce aan diene vis zijnen bokaal te hangen om een vriendje te krijgen… ’t Hangt er trouwens nog en ja Tac is nog altijd alleen. En ‘bijna’ altijd als er iemand aan den bureau komt dan gaat het over diene stomme vis hé. Aria (een Amerikaans, zegt al genoeg!) is’t er zot van en om den dag krijgt da beest dus eten van haar, ze praat daar tegen enzovoort en deze week was’t er echt over! Maar der over hé! Nu begint ze dienen bokaal al te kussen, man man, wa ge hier niet tegen komt seg. Ze begon dan te zagen dat da beest nog altijd alleen is, ik heb dan mijnen aanbidder zijn Kindersurprise-speeltjes der proberen in te steken, hum, yep, stom van mij, da begint natuurlijk te drijven in plaats van te zakken! Toeme hé, ik mocht het er natuurlijk uitvissen! Uch in da vuil water! Jammie!
En dan zijn er studenten die Aria willen plagen! ‘Mmmm sushi’ hahahaha, e goeken.
Over Sushi gesproken, Alix vroeg mij deze week om Mamoru (ne Japanner) zijne cv op te maken. Maar hij is nen beginner dus spreekt nog maar weinig woorden Frans, laat staan Engels. Dus allé, ik met hem achter mijne computer. Ge begint dus met personalia, naam en voornaam, mocht ik dat al beginnen uit te leggen. Nom, prenom. Allé vooruit, adres. E gezicht van: ‘maar da weet ik niet zenne’. Uitgelegd dak het aan Charlotte wel zou vragen. ’t Ging heel vlot, alles met handen en voeten zitten uitleggen, komen we aan vakantiewerk… oooooooo mannekes, echt niet gemakkelijk zenne! Hij verstond het totaal niet hé en ik maar voorbeelden geven en nog niet hé. Geduld! Maar allé na 1u30 hard werk (ja das echt vermoeiend, chapeau voor de leerkrachten) was’t af en hadden we één klein zielig blaadje waar eigenlijk niks opstond hé. Wij hebben in België toch chance zenne met onze opleidingen! Amaai jongens, hij kent Japans, e zielig woordje Engels, bijna geen Frans, hij kan een heel klein beetje Word en PowerPoint en daar stopt het dus mee hé. Echt we beseffen niet hoeveel geluk da wij hebben.
Ja en Alix was dan op dreef, ze was zodanig content dak alle cv’s van studenten op mijne kop krijg, en ge ziet ewa zenne!
Een super metroverhaal heb ik niet echt voor deze week. Alhoewel dak het wel moeilijk had met mij serieus te houden. Stapt er zo één op, ‘k had al gezien van as ze van de trappen kwam dat het een lomp geval was. Gehaast, strompel diene metro op met haar boeksken. Ja ofwel hebt ge nen boek in uw handen ofwel nen I-pod, MP3, of ge kijkt stillekes voor u en ge zegt geen woord (en ge lacht vooral niet!!). Dus die met haren boek in haar hand en ik zag, haar schouder stak zo nog wa buiten da voertuig. Da belsignaal gaat, die deur gaat toe (daar zit serieus wa kracht achter), patat tegen haar schouder. Ja ik zag het dat deed pijn aja. Ik dacht al, lompe koe! (toen al) Allé we beginnen te rijden, hij stopt, koe ge moet u vasthouden hé, die maakt daar nen duik, maar ze kon haar toch nog op tijd vasthouden aan da handvat van de deur. Allé ’t was nog grappig maar ik kon mij goe serieus houden (‘k was fier op mijn eigen). We rijden weer voort, ze kon haar weer maar just vasthouden, en die las maar voort hé, dus ’t moest ne vree spannenden boek geweest zijn zenne! Ik kom aan op Strasbourg Saint Denis (mijn halte), madam moest er ook af, diene metro bolt nog maar die deuren gaan al open en voor de niet-lompe mensen onder ons kunt ge dan al uitstappen, na enige oefening lukt da wel. Die nog altijd aan’t lezen, metro bolt dus nog, stapt ze uit, mispakt ze haar, ze kon gelukkig nog haar evenwicht houden, toch nog een gestrompel, maar diene mens naast haar kreeg wel handtas ver in zijn gezicht. Man, ik kost mij op da moment wel moeilijk inhouden zenne. Grappig.
En dan deze week een feestje gehad onder het personeel voor het tweejarig bestaan van EF Parijs, yep nog is. ’t Was weer dik in orde! Den alcohol heeft daar rijkelijk gevloeid zenne! Iedereen goe beschonken! Yep moi aussi! En Maud met den Théo zijn geweest! Ik super content dak ze nog is zag natuurlijk, azo e schattig babyken! En klein!!!! Echt té schattig! En dan Christine was er ook, zij gaf les toen ik hier de eerste week was, maar zij moest in behandeling tegen kanker dus ja ’t was een korte ontmoeting maar we hebben die eerste week toch wa afgelachen zenne, en van de week dan weer, nie normaal! Azo een sterke!
Bon dus veel alcohol, ik begon het ook al te voelen! Frédéric (nieuwe collega van verlede week, ‘k moest er eerst nie van weten maar kom er nu super goe met overeen), mijne kop al aan’t uitlachen met dak zo weinig nodig had om in de wind te zijn. In’t toilet keek ik dan is in de spiegel, mijn kaken zo rood as een tomaat, ‘k heb de vlam zou ons oma zeggen, awel ’t was van da.
Ik kwam dan thuis rond middernacht, Ingrid was nog nen apéro aan’t houden met Adeline en Virgini. ‘Moet ge een stuk pizza hebben? E glas wijn?’ Euhm, ‘k was al redelijk goe beschonken, de volgenden dag gaan werken… waar waren mijn principes? ‘Ja geef maar’. Achteraf nog e puddingsken. Wat den drank toch nie doet hé! Tina die beschonken naar huis gaat, na middernacht nog ne pizza en pudding eet en de volgenden dag gaat werken????? Niet normaal! Maar bon ’t was wel plezant, juist ’s nachts is wakker geworden en gedacht ‘ai Tina, ’t was erover jong!’ Mijn maag aan’t keren, maar ‘k heb dan wel nadien goe geslapen. ’s Morgens het opstaan verliep wa moeilijker, ik kwam dan aan op’t school en da stonk daar zo naar sigaretten en alcohol,… ‘k moet niet zeggen zeker hoe plezant het was…Mijn maag lag nog een beetje overhoop maar ‘k ben ’s middags dan wel MacDonalds gaan eten, dus ’t was rap over hé. De rest van mijn collega’s hadden er geene last van en die hebben thans meer verzet as ik zenne, amaai die Fransen kunnen drinken!
Allé gisteren vertrokken dan heel veel studenten die gelijk met mij zijn aangekomen en met wie dak veel plezier heb gehad. Das dus nie gemakkelijk hé die studenten zien vertrekken! ‘k Heb da in het begin ook gezegd als Paulo en Mariana zijn vertrokken, en oké ge weet er komen nieuwe maar toch… Een chance dat er Facebook bestaat, ‘k had thans gezegd dak afstand zou houden met de studenten maar da lukt niet hé, Charlotte kan da zeer goed, maar de rest heeft het daar toch ook moeilijk mee heb ik gezien. Ach ja… ’t zijn allemaal schatjes!
Gwendoline kwam deze week bij mij aan den bureau,
- ‘Tina, wie is Van Rompay?’
- ‘Van Rompuy? Den eerste minister?’
- ‘Is da den ‘pre-minister’, wie is da, ik ken diene niet, ik dacht dat dat Verhofstad was?’
- ‘Euhm we zijn ondertussen al twee jaar en ne Leterme verder!’
Op zo ne moment wilt ge nie weten wak denk hé. Echt niet ;o)
Dan gisteren bijna brokken gemaakt. Frédéric en ik onnozel aan't doen in da kot waar de printer, fax, tv's en alle andere apparatuur staan en met classeurs binnen te dragen had ik al een paar keer per ongeluk die deur redelijk hard open geduwd waardoor die ladder achter die deur een beetje verplaatst was. We doen die deur dicht, een patat jongens, maar echt niet te doen. Wij terug naar binnen, die ladder omgestuikt op diene printer. Woeps... allé der was toch niks te zien aan diene printer. Ons Charlotte: 'Das niks jong, we hebben dat ook al voor gehad', ah oké dan. Azo een patat seg, 'k dacht efkes dat gans da kot was ingestuikt.
Maar alle, ‘k gaan der hier mee stoppen want ‘k moet nog wa werken voort school ook hé, spijtig genoeg en ’t is zo mooi weer buiten! Wedden dak nie gaan kunnen binnen blijven?
Dikke zoen aan iedereen en tot de volgenden update!
Tina xxx
Nog één week hé mannekes! Nog één weeeeeeeeeek en ik ben thuis. Wiiiiiiiiiiii! Feestjeuh!
Alhoewel ja, ik vind het ook wel spijtig zenne. Verleden week al afscheid genomen van Rose want die komt drie weken niet meer doordat zij examens heeft. Snik. En dan eergisteren van Céline want zij is op congé. Ja das wel triestig zenne! Dan voelt ge pas hoe hard ge iedereen gaat missen en dat ge die mensen waarschijnlijk nooit niet meer gaat zien. Maar allé, één keer thuis dan beginnen we weer aan een nieuw hoofdstuk!
Voor de rest was’t van de week weer goe zenne! Nu beginnen ze Tac (de vis) al te kussen! Da beest ziet hier enorm af, en nee, voor ééne keer ben ik het niet! Een kleine geschiedenis: Er waren eerst twee vissen, Tic en Tac, snapt ge ze? Tic Tac (snoepjes). Tic is vermoord door ons Charlotte en er bleef alleen maar Tac niet meer over. Gilles had er dan niet beter op gevonden om een annonce aan diene vis zijnen bokaal te hangen om een vriendje te krijgen… ’t Hangt er trouwens nog en ja Tac is nog altijd alleen. En ‘bijna’ altijd als er iemand aan den bureau komt dan gaat het over diene stomme vis hé. Aria (een Amerikaans, zegt al genoeg!) is’t er zot van en om den dag krijgt da beest dus eten van haar, ze praat daar tegen enzovoort en deze week was’t er echt over! Maar der over hé! Nu begint ze dienen bokaal al te kussen, man man, wa ge hier niet tegen komt seg. Ze begon dan te zagen dat da beest nog altijd alleen is, ik heb dan mijnen aanbidder zijn Kindersurprise-speeltjes der proberen in te steken, hum, yep, stom van mij, da begint natuurlijk te drijven in plaats van te zakken! Toeme hé, ik mocht het er natuurlijk uitvissen! Uch in da vuil water! Jammie!
En dan zijn er studenten die Aria willen plagen! ‘Mmmm sushi’ hahahaha, e goeken.
Over Sushi gesproken, Alix vroeg mij deze week om Mamoru (ne Japanner) zijne cv op te maken. Maar hij is nen beginner dus spreekt nog maar weinig woorden Frans, laat staan Engels. Dus allé, ik met hem achter mijne computer. Ge begint dus met personalia, naam en voornaam, mocht ik dat al beginnen uit te leggen. Nom, prenom. Allé vooruit, adres. E gezicht van: ‘maar da weet ik niet zenne’. Uitgelegd dak het aan Charlotte wel zou vragen. ’t Ging heel vlot, alles met handen en voeten zitten uitleggen, komen we aan vakantiewerk… oooooooo mannekes, echt niet gemakkelijk zenne! Hij verstond het totaal niet hé en ik maar voorbeelden geven en nog niet hé. Geduld! Maar allé na 1u30 hard werk (ja das echt vermoeiend, chapeau voor de leerkrachten) was’t af en hadden we één klein zielig blaadje waar eigenlijk niks opstond hé. Wij hebben in België toch chance zenne met onze opleidingen! Amaai jongens, hij kent Japans, e zielig woordje Engels, bijna geen Frans, hij kan een heel klein beetje Word en PowerPoint en daar stopt het dus mee hé. Echt we beseffen niet hoeveel geluk da wij hebben.
Ja en Alix was dan op dreef, ze was zodanig content dak alle cv’s van studenten op mijne kop krijg, en ge ziet ewa zenne!
Een super metroverhaal heb ik niet echt voor deze week. Alhoewel dak het wel moeilijk had met mij serieus te houden. Stapt er zo één op, ‘k had al gezien van as ze van de trappen kwam dat het een lomp geval was. Gehaast, strompel diene metro op met haar boeksken. Ja ofwel hebt ge nen boek in uw handen ofwel nen I-pod, MP3, of ge kijkt stillekes voor u en ge zegt geen woord (en ge lacht vooral niet!!). Dus die met haren boek in haar hand en ik zag, haar schouder stak zo nog wa buiten da voertuig. Da belsignaal gaat, die deur gaat toe (daar zit serieus wa kracht achter), patat tegen haar schouder. Ja ik zag het dat deed pijn aja. Ik dacht al, lompe koe! (toen al) Allé we beginnen te rijden, hij stopt, koe ge moet u vasthouden hé, die maakt daar nen duik, maar ze kon haar toch nog op tijd vasthouden aan da handvat van de deur. Allé ’t was nog grappig maar ik kon mij goe serieus houden (‘k was fier op mijn eigen). We rijden weer voort, ze kon haar weer maar just vasthouden, en die las maar voort hé, dus ’t moest ne vree spannenden boek geweest zijn zenne! Ik kom aan op Strasbourg Saint Denis (mijn halte), madam moest er ook af, diene metro bolt nog maar die deuren gaan al open en voor de niet-lompe mensen onder ons kunt ge dan al uitstappen, na enige oefening lukt da wel. Die nog altijd aan’t lezen, metro bolt dus nog, stapt ze uit, mispakt ze haar, ze kon gelukkig nog haar evenwicht houden, toch nog een gestrompel, maar diene mens naast haar kreeg wel handtas ver in zijn gezicht. Man, ik kost mij op da moment wel moeilijk inhouden zenne. Grappig.
En dan deze week een feestje gehad onder het personeel voor het tweejarig bestaan van EF Parijs, yep nog is. ’t Was weer dik in orde! Den alcohol heeft daar rijkelijk gevloeid zenne! Iedereen goe beschonken! Yep moi aussi! En Maud met den Théo zijn geweest! Ik super content dak ze nog is zag natuurlijk, azo e schattig babyken! En klein!!!! Echt té schattig! En dan Christine was er ook, zij gaf les toen ik hier de eerste week was, maar zij moest in behandeling tegen kanker dus ja ’t was een korte ontmoeting maar we hebben die eerste week toch wa afgelachen zenne, en van de week dan weer, nie normaal! Azo een sterke!
Bon dus veel alcohol, ik begon het ook al te voelen! Frédéric (nieuwe collega van verlede week, ‘k moest er eerst nie van weten maar kom er nu super goe met overeen), mijne kop al aan’t uitlachen met dak zo weinig nodig had om in de wind te zijn. In’t toilet keek ik dan is in de spiegel, mijn kaken zo rood as een tomaat, ‘k heb de vlam zou ons oma zeggen, awel ’t was van da.
Ik kwam dan thuis rond middernacht, Ingrid was nog nen apéro aan’t houden met Adeline en Virgini. ‘Moet ge een stuk pizza hebben? E glas wijn?’ Euhm, ‘k was al redelijk goe beschonken, de volgenden dag gaan werken… waar waren mijn principes? ‘Ja geef maar’. Achteraf nog e puddingsken. Wat den drank toch nie doet hé! Tina die beschonken naar huis gaat, na middernacht nog ne pizza en pudding eet en de volgenden dag gaat werken????? Niet normaal! Maar bon ’t was wel plezant, juist ’s nachts is wakker geworden en gedacht ‘ai Tina, ’t was erover jong!’ Mijn maag aan’t keren, maar ‘k heb dan wel nadien goe geslapen. ’s Morgens het opstaan verliep wa moeilijker, ik kwam dan aan op’t school en da stonk daar zo naar sigaretten en alcohol,… ‘k moet niet zeggen zeker hoe plezant het was…Mijn maag lag nog een beetje overhoop maar ‘k ben ’s middags dan wel MacDonalds gaan eten, dus ’t was rap over hé. De rest van mijn collega’s hadden er geene last van en die hebben thans meer verzet as ik zenne, amaai die Fransen kunnen drinken!
Allé gisteren vertrokken dan heel veel studenten die gelijk met mij zijn aangekomen en met wie dak veel plezier heb gehad. Das dus nie gemakkelijk hé die studenten zien vertrekken! ‘k Heb da in het begin ook gezegd als Paulo en Mariana zijn vertrokken, en oké ge weet er komen nieuwe maar toch… Een chance dat er Facebook bestaat, ‘k had thans gezegd dak afstand zou houden met de studenten maar da lukt niet hé, Charlotte kan da zeer goed, maar de rest heeft het daar toch ook moeilijk mee heb ik gezien. Ach ja… ’t zijn allemaal schatjes!
Gwendoline kwam deze week bij mij aan den bureau,
- ‘Tina, wie is Van Rompay?’
- ‘Van Rompuy? Den eerste minister?’
- ‘Is da den ‘pre-minister’, wie is da, ik ken diene niet, ik dacht dat dat Verhofstad was?’
- ‘Euhm we zijn ondertussen al twee jaar en ne Leterme verder!’
Op zo ne moment wilt ge nie weten wak denk hé. Echt niet ;o)
Dan gisteren bijna brokken gemaakt. Frédéric en ik onnozel aan't doen in da kot waar de printer, fax, tv's en alle andere apparatuur staan en met classeurs binnen te dragen had ik al een paar keer per ongeluk die deur redelijk hard open geduwd waardoor die ladder achter die deur een beetje verplaatst was. We doen die deur dicht, een patat jongens, maar echt niet te doen. Wij terug naar binnen, die ladder omgestuikt op diene printer. Woeps... allé der was toch niks te zien aan diene printer. Ons Charlotte: 'Das niks jong, we hebben dat ook al voor gehad', ah oké dan. Azo een patat seg, 'k dacht efkes dat gans da kot was ingestuikt.
Maar alle, ‘k gaan der hier mee stoppen want ‘k moet nog wa werken voort school ook hé, spijtig genoeg en ’t is zo mooi weer buiten! Wedden dak nie gaan kunnen binnen blijven?
Dikke zoen aan iedereen en tot de volgenden update!
Tina xxx
maandag 27 april 2009
Maandag 27 april 2009
Dag mijn lieve schatjes allemaal!
Hopelijk was jullie weekend een beetje beter dan het mijne! Vrijdag ziek geworden (varkensgriep, waaaaaaaaaa), zaterdag mij toch op de baan begeven opzoek naar een jeans! En ja, gevonden! Wil ik betalen met mijne maestro, lukt het niet. ‘Ja we hebben daar vaker problemen mee.’ Allé vooruit, naar den dichtstbijzijnde bankautomaat gelopen dat dan eigenlijk niet werkte ook, ik zitten zoeken, geen gevonden. Ik kom weer aan mijn beginpunt, plak naast dienen bankautomaat dat niet marcheerde was nog een andere bank met een machine die wel werkte! Goe bezig zeggen ze dan. Begint het toch niet te gieten zeker, en waar was de paraplu? Yep, thuis waar hij niet moest zijn!
Ik gaan binnen in Galérie Lafayette, te slenteren tussen al die dure juwelen à la Dior, Chanel en noem nog maar een paar merken op, (mannen, dit is een stukske speciaal toepasselijk voor de vrouwen) ondertussen aan’t wegdromen van ‘later als ik groot ben en ik heb ne vent…’ (shit ik ben al ‘groot’, shit ik heb nog geene vent… we zijn weer aan’t uitweiden hi) dus ik was aan’t wegdromen zien ik daar aan Chanel een heel bekend gezicht staan. Sla mij dood hoe dienen acteur noemt maar ik had hem herkend zenne! De trouwe kijkers van Sex and the City zullen wel weten op wie dak het heb, den dienen da getrouwd was met Charlotte den eerste keer, die iets te veel met zichzelf bezig was (letterlijk) ipv met haar? Rinkelt het belleken? (‘k Ben precies ons oma die bezig is over de Dingens des Levens)… Allé na 2 maanden en 2 weken toch 1ne bekende mens gezien! Ach ja, ik kwam dan tot het besluit dat al da duur gerief niet goed is voor mijn gezondheid dus heb ik mij maar weer in de regen begeven om dan beginnen te wandelen richting ‘nergens’. Super!
’s Avonds mijne was gedaan, om de vijf minuten gaan kijken of er geen water aan’t lekken was! Ajaaaaaaaaaa da moen ik nog vertellen, ’t is just. Deze week, ik dacht ik ga is vroeg in mijn bedje liggen, ‘k lag al helemaal in de Tina’s-slaaphouding ;o) ik had toch al twee uur geslapen denk ik, om 12 uur hoor ik Ingrid roffelen in de badkamer, nen hoop gevloek volgde. Tina, slofkes aan gedaan, richting badkamer ‘scheelt er iets?’. Dus twee weken geleden was de badkamer ondergelopen door dienen darm dat er uitgesprongen was, ik alles opgekuist, en der stond een rieten mand met kleren in dienen hoek. Ik heb diene teruggezet maar niet aan gedacht dat daar dus water in stond, allé verstrooid denk ik,… Nu is die mand beginnen beschimmelen samen met die kleren der in, kunt ge het u al voorstellen? Zij natuurlijk in alle staten aangezien haar kleren allemaal goed duur zijn. Zat er zo één hemdje bij, speciale collectie van nen ontwerper vol zwarte plekken… geen schoon gezicht. Allé vooruit, alle kleren die nog konden gewassen worden in die wasmachine gestoken (om 12 uur ’s nachts hé). E laweit natuurlijk, maar bon… ik proberen te slapen. Rond één uur, ik lag nog te draaien en keren, ik hoor weer zo een verdacht geluid van water dat aan’t lopen was. Ik ga kijken, yep, gans die badkamer weer onder water! 1 uur ’s nachts hé, 1 uur!!!!! Ik heb 8 uur slaap nodig!! 8 uur!!! MINSTENS!!! Den ‘dweil’ genomen en beginnen te kuisen, ondertussen zat Ingrid ook al op haar handen en knieën met nen handdoek. Gezellig was’t wel, ik begon er dan wel den humor in te zien, 1 uur ’s morgens, alletwee met van die klein oogskes, zij met nen deftige pyjama, en dan ikke, met mijn super Bridget Jones onderbroek aan met mijn bollekes, vogelken en striksken, in’t roze dan nog, aan’t dweilen. (Ons ma heeft die ooit gekocht hé, ’t is trouwens een super comfie zenne!). Man man, de volgende dag kost ik er toch nie zo goe met lachen zenne! Moekes!
Geen nieuws eigenlijk voor de rest, ook geen metroverhaal voor deze week!
Er is ne nieuwe collega, e fijn ventje maar zo op zijn Frans hé. Begint hij zo direct te flemen, ‘k heb het hem maar direct duidelijk gemaakt dat hij beter zijn eigen kan zijn. En nu kom ik er dus goe met overeen.
Aja, aan de oma voor als ik thuiskom hé, kan ik mijne menu nog veranderen? Toch geene lasagne maar e goe pak friet met tartaar (lees: e groot pak friet), ne curryworst met schahlicksaus, en nen bickyburger maar zonder augurken aub ;o) kwestie om te tonen dak nog Belg ben hé ;o) mmmmmmm ik kijk er al naar uit want al diene pasta komt nu wel mijn oren uit. De firma Tina Van de Velde dankt u ;o) hihi
Allé ik zen er mee weg of ik kan er morgen weer niet uit en ik ga woensdag een feestje tegemoet dus ik moet fit zijn hé.
Toedels sproedels!
Dikke zoen
Tina xx
Hopelijk was jullie weekend een beetje beter dan het mijne! Vrijdag ziek geworden (varkensgriep, waaaaaaaaaa), zaterdag mij toch op de baan begeven opzoek naar een jeans! En ja, gevonden! Wil ik betalen met mijne maestro, lukt het niet. ‘Ja we hebben daar vaker problemen mee.’ Allé vooruit, naar den dichtstbijzijnde bankautomaat gelopen dat dan eigenlijk niet werkte ook, ik zitten zoeken, geen gevonden. Ik kom weer aan mijn beginpunt, plak naast dienen bankautomaat dat niet marcheerde was nog een andere bank met een machine die wel werkte! Goe bezig zeggen ze dan. Begint het toch niet te gieten zeker, en waar was de paraplu? Yep, thuis waar hij niet moest zijn!
Ik gaan binnen in Galérie Lafayette, te slenteren tussen al die dure juwelen à la Dior, Chanel en noem nog maar een paar merken op, (mannen, dit is een stukske speciaal toepasselijk voor de vrouwen) ondertussen aan’t wegdromen van ‘later als ik groot ben en ik heb ne vent…’ (shit ik ben al ‘groot’, shit ik heb nog geene vent… we zijn weer aan’t uitweiden hi) dus ik was aan’t wegdromen zien ik daar aan Chanel een heel bekend gezicht staan. Sla mij dood hoe dienen acteur noemt maar ik had hem herkend zenne! De trouwe kijkers van Sex and the City zullen wel weten op wie dak het heb, den dienen da getrouwd was met Charlotte den eerste keer, die iets te veel met zichzelf bezig was (letterlijk) ipv met haar? Rinkelt het belleken? (‘k Ben precies ons oma die bezig is over de Dingens des Levens)… Allé na 2 maanden en 2 weken toch 1ne bekende mens gezien! Ach ja, ik kwam dan tot het besluit dat al da duur gerief niet goed is voor mijn gezondheid dus heb ik mij maar weer in de regen begeven om dan beginnen te wandelen richting ‘nergens’. Super!
’s Avonds mijne was gedaan, om de vijf minuten gaan kijken of er geen water aan’t lekken was! Ajaaaaaaaaaa da moen ik nog vertellen, ’t is just. Deze week, ik dacht ik ga is vroeg in mijn bedje liggen, ‘k lag al helemaal in de Tina’s-slaaphouding ;o) ik had toch al twee uur geslapen denk ik, om 12 uur hoor ik Ingrid roffelen in de badkamer, nen hoop gevloek volgde. Tina, slofkes aan gedaan, richting badkamer ‘scheelt er iets?’. Dus twee weken geleden was de badkamer ondergelopen door dienen darm dat er uitgesprongen was, ik alles opgekuist, en der stond een rieten mand met kleren in dienen hoek. Ik heb diene teruggezet maar niet aan gedacht dat daar dus water in stond, allé verstrooid denk ik,… Nu is die mand beginnen beschimmelen samen met die kleren der in, kunt ge het u al voorstellen? Zij natuurlijk in alle staten aangezien haar kleren allemaal goed duur zijn. Zat er zo één hemdje bij, speciale collectie van nen ontwerper vol zwarte plekken… geen schoon gezicht. Allé vooruit, alle kleren die nog konden gewassen worden in die wasmachine gestoken (om 12 uur ’s nachts hé). E laweit natuurlijk, maar bon… ik proberen te slapen. Rond één uur, ik lag nog te draaien en keren, ik hoor weer zo een verdacht geluid van water dat aan’t lopen was. Ik ga kijken, yep, gans die badkamer weer onder water! 1 uur ’s nachts hé, 1 uur!!!!! Ik heb 8 uur slaap nodig!! 8 uur!!! MINSTENS!!! Den ‘dweil’ genomen en beginnen te kuisen, ondertussen zat Ingrid ook al op haar handen en knieën met nen handdoek. Gezellig was’t wel, ik begon er dan wel den humor in te zien, 1 uur ’s morgens, alletwee met van die klein oogskes, zij met nen deftige pyjama, en dan ikke, met mijn super Bridget Jones onderbroek aan met mijn bollekes, vogelken en striksken, in’t roze dan nog, aan’t dweilen. (Ons ma heeft die ooit gekocht hé, ’t is trouwens een super comfie zenne!). Man man, de volgende dag kost ik er toch nie zo goe met lachen zenne! Moekes!
Geen nieuws eigenlijk voor de rest, ook geen metroverhaal voor deze week!
Er is ne nieuwe collega, e fijn ventje maar zo op zijn Frans hé. Begint hij zo direct te flemen, ‘k heb het hem maar direct duidelijk gemaakt dat hij beter zijn eigen kan zijn. En nu kom ik er dus goe met overeen.
Aja, aan de oma voor als ik thuiskom hé, kan ik mijne menu nog veranderen? Toch geene lasagne maar e goe pak friet met tartaar (lees: e groot pak friet), ne curryworst met schahlicksaus, en nen bickyburger maar zonder augurken aub ;o) kwestie om te tonen dak nog Belg ben hé ;o) mmmmmmm ik kijk er al naar uit want al diene pasta komt nu wel mijn oren uit. De firma Tina Van de Velde dankt u ;o) hihi
Allé ik zen er mee weg of ik kan er morgen weer niet uit en ik ga woensdag een feestje tegemoet dus ik moet fit zijn hé.
Toedels sproedels!
Dikke zoen
Tina xx
dinsdag 21 april 2009
Dinsdag 21 april 2009
Dag lieverdjes!
Veel nieuws heb ik eigenlijk niet zenne.
Met mijne neus is alles in orde gekomen, na een paar zakskes Aspegic toch… ;o)
Toen ik vanavond vertrok stond diene mens van’t immokantoor buiten een sigaret te roken en hij knikte ne keer vriendelijk. ‘k Was al content dat hij niet vroeg hoe dat het met mijne neus was, stel u voor…
Ik zit hier nu al twee maanden en een week en nu is mij pas opgevallen dat het op den boulevard waar dak werk vol loopt met prostituees. Echt de waarheid, ik dacht dat die daar alleen stonden in’t weekend, niet dus… ’t zijn zo allemaal Aziatische types, op’t eerste zicht zou ge het niet zeggen dat er’t zijn maar as ge dan zo wat beter kijkt is’t wel duidelijk aja. Raar zenne. Bon, elk zijn ‘beroep’ zeker. En dan eigenlijk het toppunt, écht het toppunt, ik was de mannen die passeerden zo is in’t oog aan’t houden, om hun reactie te zien. Ze kijken zelfs niet op hé, dat vond ik nu toch bizar. ’t Waren Julie en Kaatje die er mij eigenlijk op wezen toen ze hier waren, want ik, ja ik had weeral nog niks gemerkt ‘azo zien naar ons dat die mannen doen’, zo elk halfuur zeiden ze dat. En dus nu ben ik daar is beginnen op te letten, inderdaad hé alles wa vrouwelijk is wordt grondig bekeken/gekeurd/uitgekleed met de ogen hé en die vrouwen hier vinden dat precies plezant hé. Ik snap da nie hé, jakkie!
Op’t werk gaat alles nog altijd heel goed, veel plezier elken dag, hoe onnozeler ge hier doet hoe beter, dus ik voel mij hier helemaal thuis aja. Ja we werken ook ;o) ‘k ben nu bezig met alle documenten voor te bereiden om een kwaliteitslabel in huis te halen, geene kak, al die documenten zijn in’t Engels en moeten vertaald worden naar’t Frans want anders verstaan ze den helft niet. ’t Is heel interessant maar ik vind het wel spijtig dak er nie meer bij ben as die inspectie komt of als ze hun label behalen. ‘k Zal’t dan wel horen zeker?!
Voor de rest ben ik eigenlijk aan’t genieten van mijn laatste twee weken en een half. Echt de waarheid, ik zal blij zijn als ik thuis ben en mijn familie nog is goed kan vastpakken, vooral mijnen opa! Ja ja opa, ik heb het wel gehoord zenne aan den telefoon dat ge mij mist ;-) maar ik u ook zenne hehe. Allé ik mis iedereen zenne, dus geen nood, ge krijgt allemaal uw portie knuffels! (wees gewaarschuwd!) Ja da mis ik hier ook wel, een portie knuffels! Aja wie moet ik hier vastpakken, ik denk dat Ingrid is raar zou opkijken moest ik rond hare nek vliegen, ’t is soms voor ons mama al te veel ‘Zus ge doet mij pijn’ (maar dan op zijn oilsjters hé), ’t is allemaal uit liefde zenne ;o) (lees nog is: ge zijt gewaarschuwd) hehehehe , en mannen moet ge hier zeker niet rond de nek vliegen of ge ligt op ne second op uwe rug (‘k moen der geen tekeningsken bij maken zeker?), studenten pak ik zeker niet vast, ijew, collega’s ook niet, ah ok we zijn aan’t einde van’t lijstje ;o) hehehe. Oei ‘k ben weer afgeleid precies, dus ik was aan’t vertellen: ik ben aan’t genieten van mijn laatste twee weken en een half en ook al mis ik mijn familie enorm (valt het op?) zal ik het hier toch missen zenne. Parijs, mijn collega’s, Ingrid, de metro… zucht…. maar bon, allé van’t weekend ga’k misschien naar Normandië met mijn studenten, de week nadien is’t den 1ste mei, de week nadien weer ne congédag kan ik vanalles nog gaan bezoeken dak wou doen… shit da gaat daar rap zijn!
Amaai ik ben hier aan’t zeveren seg, ’t wordt tijd dak afsluit, wie weet wa dak hier anders nog gaan neerschrijven.
Bon, lieverdjes slaapwel (nog wa vroeg maar bon) en tot een volgende (hopelijk een boeiendere) berichtgeving ;o)
Dikke zoen
Tina
Veel nieuws heb ik eigenlijk niet zenne.
Met mijne neus is alles in orde gekomen, na een paar zakskes Aspegic toch… ;o)
Toen ik vanavond vertrok stond diene mens van’t immokantoor buiten een sigaret te roken en hij knikte ne keer vriendelijk. ‘k Was al content dat hij niet vroeg hoe dat het met mijne neus was, stel u voor…
Ik zit hier nu al twee maanden en een week en nu is mij pas opgevallen dat het op den boulevard waar dak werk vol loopt met prostituees. Echt de waarheid, ik dacht dat die daar alleen stonden in’t weekend, niet dus… ’t zijn zo allemaal Aziatische types, op’t eerste zicht zou ge het niet zeggen dat er’t zijn maar as ge dan zo wat beter kijkt is’t wel duidelijk aja. Raar zenne. Bon, elk zijn ‘beroep’ zeker. En dan eigenlijk het toppunt, écht het toppunt, ik was de mannen die passeerden zo is in’t oog aan’t houden, om hun reactie te zien. Ze kijken zelfs niet op hé, dat vond ik nu toch bizar. ’t Waren Julie en Kaatje die er mij eigenlijk op wezen toen ze hier waren, want ik, ja ik had weeral nog niks gemerkt ‘azo zien naar ons dat die mannen doen’, zo elk halfuur zeiden ze dat. En dus nu ben ik daar is beginnen op te letten, inderdaad hé alles wa vrouwelijk is wordt grondig bekeken/gekeurd/uitgekleed met de ogen hé en die vrouwen hier vinden dat precies plezant hé. Ik snap da nie hé, jakkie!
Op’t werk gaat alles nog altijd heel goed, veel plezier elken dag, hoe onnozeler ge hier doet hoe beter, dus ik voel mij hier helemaal thuis aja. Ja we werken ook ;o) ‘k ben nu bezig met alle documenten voor te bereiden om een kwaliteitslabel in huis te halen, geene kak, al die documenten zijn in’t Engels en moeten vertaald worden naar’t Frans want anders verstaan ze den helft niet. ’t Is heel interessant maar ik vind het wel spijtig dak er nie meer bij ben as die inspectie komt of als ze hun label behalen. ‘k Zal’t dan wel horen zeker?!
Voor de rest ben ik eigenlijk aan’t genieten van mijn laatste twee weken en een half. Echt de waarheid, ik zal blij zijn als ik thuis ben en mijn familie nog is goed kan vastpakken, vooral mijnen opa! Ja ja opa, ik heb het wel gehoord zenne aan den telefoon dat ge mij mist ;-) maar ik u ook zenne hehe. Allé ik mis iedereen zenne, dus geen nood, ge krijgt allemaal uw portie knuffels! (wees gewaarschuwd!) Ja da mis ik hier ook wel, een portie knuffels! Aja wie moet ik hier vastpakken, ik denk dat Ingrid is raar zou opkijken moest ik rond hare nek vliegen, ’t is soms voor ons mama al te veel ‘Zus ge doet mij pijn’ (maar dan op zijn oilsjters hé), ’t is allemaal uit liefde zenne ;o) (lees nog is: ge zijt gewaarschuwd) hehehehe , en mannen moet ge hier zeker niet rond de nek vliegen of ge ligt op ne second op uwe rug (‘k moen der geen tekeningsken bij maken zeker?), studenten pak ik zeker niet vast, ijew, collega’s ook niet, ah ok we zijn aan’t einde van’t lijstje ;o) hehehe. Oei ‘k ben weer afgeleid precies, dus ik was aan’t vertellen: ik ben aan’t genieten van mijn laatste twee weken en een half en ook al mis ik mijn familie enorm (valt het op?) zal ik het hier toch missen zenne. Parijs, mijn collega’s, Ingrid, de metro… zucht…. maar bon, allé van’t weekend ga’k misschien naar Normandië met mijn studenten, de week nadien is’t den 1ste mei, de week nadien weer ne congédag kan ik vanalles nog gaan bezoeken dak wou doen… shit da gaat daar rap zijn!
Amaai ik ben hier aan’t zeveren seg, ’t wordt tijd dak afsluit, wie weet wa dak hier anders nog gaan neerschrijven.
Bon, lieverdjes slaapwel (nog wa vroeg maar bon) en tot een volgende (hopelijk een boeiendere) berichtgeving ;o)
Dikke zoen
Tina
vrijdag 17 april 2009
Vrijdag 17 april 2009
Hallo iedereeeeeeen!
Ik heb deze week mijne slaap proberen in te halen van verlede weekend, maar ’t is mij helaas niet gelukt, zo slecht slapen jongens! Nog nie anders als krampen in mijn benen gehad, iemand een oplossing? En dan schrik om mij te verslapen, lig ik om het uur naar mijn klok te kijken…. echt om ambetant van te worden hé. Ons Regula heeft er mij dan vriendelijk op gewezen dak er niet zo goed uitzag. En dan gisteren op Skype met de mama en de papa van’t zelfde laken een broek. ‘Ge ziet er bedrukt uit’. Ja hallllllllo 8uur slaap aub???!!!
Dinsdag hebben we nieuwe studenten onthaald, komt er daar na de uren ne man toe met nog e jong ventjen. Diene man had het helemaal!!! Op gebied van uiterlijk niks speciaals, maar moest ge hem in ne groep plaatsen ‘k zou er hem nog uithalen, uitstraling allé. Bon, daar draait het nu allemaal niet om. Diene jongen komt van Albanië, 17 jaar en spreekt niks anders dan zijn eigen moedertaal (Albanees?). Hij komt dan nog uit een totaal ongecultiveerd deel van Albanië, geen wegen, drie uur per dag vers water en elektriciteit… stel het u maar is voor hé, dus Vincent (diene man met uitstraling) was aan’t vertellen dat Aguim (diene jongen) nogal aan’t rondkijken was toen hij hier aankwam, allé Vincent is hem gaan halen in Albanië. Eigenlijk in schok want hij durfde niet de metro op, ochotte… Zo van ‘amaai bloemen’ ‘gebouwen’… (laat staan de metro, ons mama heeft er nog schrik op, hé moeke) allé diene jongen trok nogal grote ogen bij alles wat wij doodnormaal vinden hé. En dan het strafste van gans het verhaal, Aguim is analfabeet! Kunt ge u da voorstellen dat diene jongen nie kan schrijven of lezen??? En een vreemde taal komt leren waar hij totaal geen affiniteit mee heeft??? Respect noem ik da! En nog meer respect voor Vincent, hij werkt voor een humanitaire organisatie en kent Aguim en zijn familie al nen helen tijd want hij heeft ginder 8jaar gewerkt en voor Aguim een kans te geven op een ‘normaal’ leven heeft hij hem naar hier gehaald. Elken dag geeft hij hem oefeningen om te leren schrijven en lezen, brengt hij hem naar school enzo… allé jongens, moesten er wa meer mensen zijn zoals Vincent! Schitterend toch, zhe ik kijk daar met veel bewondering naar op hé. En dan Aguim ochotte, hij staat er meestal voor niksken bij hé, ik vind da dan zo erg aja, hij kan totaal geen contact maken met andere studenten. Het enige dat hij kan zeggen is met moeite ‘bonjour’ en ‘ca va’, maar echt met moeite! Ik zit daar dan mee in hé, en ge probeert dan met handen en voeten te zeggen ‘Comment était le premier cours?’ Maar ja, de ‘gewone’ studenten hebben al moeite met diene zin, laat staan Aguim. Ai ’t is toch nen duts zenne. Ik klaag nooit nie meer dak het moeilijk heb!
Ik moest gisteren naar Alliance Française (prestige school waar examens voor Frans worden afgenomen) om de inschrijvingspapieren van onze studenten binnen te geven. Daar heb ik dan andere studenten leren kennen, super sympathieke mensen, leerde ik nog wa over Brazilië en Tsjechië. Ja der was dus een ‘kleine’ rij wachtenden voor ons en ge kunt het al raden ’t was op zijn Frans hé. Lang duren, as ik binnen kwam wist ik al direct waarom. Het enthousiasme vloog eraf! Azo een goed gezette vrouw, ik mijnen tetter gedaan, we hadden zes studenten om in te schrijven. Die trekt haar ogen op, die begint te blazen, dan op haar duizendste gemaksken (trager kon niet) ‘ja da zal toch nie voor vandaag zijn zenne, ik zal da morgen doen’ aja,… kijkt ze naar die enveloppen en adressen die gefrankeerd waren ‘da is voort buitenland ofwa? Da kan ik niet versturen zenne’ Allé vooruit, ‘euhm madam die zijn al gefrankeerd hoor’ – ‘ja maar da ga nie zenne, ik zal ze naart school zelf moeten sturen’ – ‘ja madam, doe da’. Echt man, ik was kwaad aan’t worden hé. Ik heb dan die Brazilianen geholpen met dat zij nog niet echt Frans spraken, ze zijn hier nog maar drie weken hé, weer van’t zelfde ‘ja da weet ik niet zenne’. Owkay, rustig blijven Tina, blijven lachen, professioneel blijven, ondertussen kookt uw bloed wel maar bon.
Dan vandaag weer ne stoot (letterlijk) meegemaakt. Ne pijnlijken! Ik lach altijd met iemand die ooit is met hare neus tegen een glazen deur van ne winkel is gelopen, ik ga geen namen noemen, hé Bene ;o) mijne ‘stoot’ was alleen nog belachelijker. Ik kom buiten van’t school, ik ben zodanig aan’t rommelen in mijn kingssize handtas en aan’t prutsen aan mijnen Ipod (rotding), ik denk ‘ik moet hier af’, ff iets te vroeg gedacht, zonder te kijken of dak er al ben slaan ik af, nog altijd aan’t rommelen in mijn handtas, ik kijk op om te zien of dat er niemand ‘van achter den hoek’ kwam, ik zag just nog da glas van die etalage natuurlijk (duidelijk dubbel glas), VLAM der op met mijn gezicht. Amaai dat deed pijn seg! Ja ik kost er nie met lachen (dan moet het al pijn doen hé). Der stonden ewa verder mannen buiten, die natuurlijk hun plezier, diene mens van’t immokantoor kwam buiten om te vragen of dak iets had, maar ik zag aan zijn mondhoeken dat hij het heel moeilijk had. Ik zat dan op de metro en ik lag slap hé, nog altijd pijn, maar ik lag strike! De mensen weer aan’t kijken natuurlijk, goe druk! As ik thuis kwam direct gekeken of hij nog recht stond! Azo een patat seg, ik vraag mij nog altijd af hoe dak da gedaan heb. Verstrooid zeker? As’t morgen niet over is ga’k er wel is aan denken om bij nen dokter te gaan zenne, ik zal mijn verhaal maar ewa verbloemen of ik lig daar strike kennende… Pijn!!!
Dan deze middag mijn boodschappen gedaan, allé boodschappen, ’t is te zeggen, een doos Kellog’s en mijn portie boterhammekes. Ik kom aan in’t gebouw staat er al ne man te wachten om de lift in te gaan, ‘bonjour’-s gewisseld, we stappen in ‘quelle etage monsieur’, ‘cinquième svp’, ‘d’accord, moi quatrième’. Dus Tina, drukt op da knoppeken van het vierde verdiep, deurkes gaan toe, begint diene mens met mij te babbelen, ‘k liep dan ambetant te wezen op mijnen neus. ‘C’est pas trop lourd tes courses?’ Dokus ziet ge dan nie er zitten maar twee dingen in mijn klein zaksken? Ik kijk op, diene mens is blind. Goe bezig Tina! Ik direct spijt natuurlijk van mijn gedachten! Erg zenne. De lift komt aan op’t vierde verdiep en met dat we aankomen denk ik ‘maar dokus, ge woont wel op’t derde verdiep hé, konijn!’. ‘k Heb dan maar de trappen genomen terug naar’t derde! Daarvoor moet ge dus Tina heten hé! Ongelooflijk!
En dan nog zo nen ongelooflijke stoot deze week! Kaatje had haar oorring laten vallen zaterdag en ze was ervan overtuigd dat die terecht gekomen was onder onze wasmachine. Daarmee hadden we liggen sleuren aan dat ding om te kijken of ze er wel onder lag. Ze stond er dan met hare voet op uiteindelijk. Bon, maandag zijn ze dan vertrokken, ik dacht ‘ik gaan mijne was doen en de lakens wassen’, ik maak mijn eten gereed, ik passeer aan de badkamer en met dak in mijn kamer staan denk ik ‘amaai die wasmachine maakt een raar waterig-geluid’. Ik ga gaan kijken, gans die badkamer onder water. E gevloek natuurlijk van mijne kant, direct op de knop ‘arreter’ gedrukt, maar bon ja, den opkuis was nog altijd voor mij. Lichte paniek, o nee wa heb ik gedaan met da spel? Nen ‘dweil’ gaan halen en beginnen te kuisen en dan gekeken, ja met ons trekken en sleuren was dienen darm uit die leiding gesprongen. Olé, da zal mij ook geen twee keer overkomen. Ingrid kwam dan thuis, die werd enorm bleek, maar was dan toch gerust gesteld as ik zei da het just dienen darm was. Dinsdag dan aan Charlotte verteld, die werd ook zo bleek, bleek dus dat er een vorige studente een machine van Ingrid had kapot gemaakt en dat da zo e gans spel is geweest. Bon de badkamer is bij deze dan ook weeral gekuist. Jippie!
En dan de stoot met de bankkaart, ik was in de VirginStore, drie cd-kes in mijn handen. Ik wil betalen, ge kunt het al raden, door een probleem op het netwerk lukt het niet om te betalen met buitenlandse bankkaarten. Allé vooruit, ‘k ben er dan achteraf achter gegaan, centjes gaan afhalen, ‘k staan aan die kassa, ‘ja ’t werkt weer zenne madame, ge kunt met bankkaart betalen’ ik content, en hopla, ’t ging weer niet! Staat er zo een rij zuchtenden achter u. Dan maar cash zeker???
Man man, wa een week seg! Allé de volgende beter misschien?? Minder pijnlijk graag? Minder affronten?
Allé bon, Titeritie gaat haar schoonheidsslaapjen houden ;o)
Toedels sproedels en tot één van de volgende!
Dikke zoen
Tina
Ik heb deze week mijne slaap proberen in te halen van verlede weekend, maar ’t is mij helaas niet gelukt, zo slecht slapen jongens! Nog nie anders als krampen in mijn benen gehad, iemand een oplossing? En dan schrik om mij te verslapen, lig ik om het uur naar mijn klok te kijken…. echt om ambetant van te worden hé. Ons Regula heeft er mij dan vriendelijk op gewezen dak er niet zo goed uitzag. En dan gisteren op Skype met de mama en de papa van’t zelfde laken een broek. ‘Ge ziet er bedrukt uit’. Ja hallllllllo 8uur slaap aub???!!!
Dinsdag hebben we nieuwe studenten onthaald, komt er daar na de uren ne man toe met nog e jong ventjen. Diene man had het helemaal!!! Op gebied van uiterlijk niks speciaals, maar moest ge hem in ne groep plaatsen ‘k zou er hem nog uithalen, uitstraling allé. Bon, daar draait het nu allemaal niet om. Diene jongen komt van Albanië, 17 jaar en spreekt niks anders dan zijn eigen moedertaal (Albanees?). Hij komt dan nog uit een totaal ongecultiveerd deel van Albanië, geen wegen, drie uur per dag vers water en elektriciteit… stel het u maar is voor hé, dus Vincent (diene man met uitstraling) was aan’t vertellen dat Aguim (diene jongen) nogal aan’t rondkijken was toen hij hier aankwam, allé Vincent is hem gaan halen in Albanië. Eigenlijk in schok want hij durfde niet de metro op, ochotte… Zo van ‘amaai bloemen’ ‘gebouwen’… (laat staan de metro, ons mama heeft er nog schrik op, hé moeke) allé diene jongen trok nogal grote ogen bij alles wat wij doodnormaal vinden hé. En dan het strafste van gans het verhaal, Aguim is analfabeet! Kunt ge u da voorstellen dat diene jongen nie kan schrijven of lezen??? En een vreemde taal komt leren waar hij totaal geen affiniteit mee heeft??? Respect noem ik da! En nog meer respect voor Vincent, hij werkt voor een humanitaire organisatie en kent Aguim en zijn familie al nen helen tijd want hij heeft ginder 8jaar gewerkt en voor Aguim een kans te geven op een ‘normaal’ leven heeft hij hem naar hier gehaald. Elken dag geeft hij hem oefeningen om te leren schrijven en lezen, brengt hij hem naar school enzo… allé jongens, moesten er wa meer mensen zijn zoals Vincent! Schitterend toch, zhe ik kijk daar met veel bewondering naar op hé. En dan Aguim ochotte, hij staat er meestal voor niksken bij hé, ik vind da dan zo erg aja, hij kan totaal geen contact maken met andere studenten. Het enige dat hij kan zeggen is met moeite ‘bonjour’ en ‘ca va’, maar echt met moeite! Ik zit daar dan mee in hé, en ge probeert dan met handen en voeten te zeggen ‘Comment était le premier cours?’ Maar ja, de ‘gewone’ studenten hebben al moeite met diene zin, laat staan Aguim. Ai ’t is toch nen duts zenne. Ik klaag nooit nie meer dak het moeilijk heb!
Ik moest gisteren naar Alliance Française (prestige school waar examens voor Frans worden afgenomen) om de inschrijvingspapieren van onze studenten binnen te geven. Daar heb ik dan andere studenten leren kennen, super sympathieke mensen, leerde ik nog wa over Brazilië en Tsjechië. Ja der was dus een ‘kleine’ rij wachtenden voor ons en ge kunt het al raden ’t was op zijn Frans hé. Lang duren, as ik binnen kwam wist ik al direct waarom. Het enthousiasme vloog eraf! Azo een goed gezette vrouw, ik mijnen tetter gedaan, we hadden zes studenten om in te schrijven. Die trekt haar ogen op, die begint te blazen, dan op haar duizendste gemaksken (trager kon niet) ‘ja da zal toch nie voor vandaag zijn zenne, ik zal da morgen doen’ aja,… kijkt ze naar die enveloppen en adressen die gefrankeerd waren ‘da is voort buitenland ofwa? Da kan ik niet versturen zenne’ Allé vooruit, ‘euhm madam die zijn al gefrankeerd hoor’ – ‘ja maar da ga nie zenne, ik zal ze naart school zelf moeten sturen’ – ‘ja madam, doe da’. Echt man, ik was kwaad aan’t worden hé. Ik heb dan die Brazilianen geholpen met dat zij nog niet echt Frans spraken, ze zijn hier nog maar drie weken hé, weer van’t zelfde ‘ja da weet ik niet zenne’. Owkay, rustig blijven Tina, blijven lachen, professioneel blijven, ondertussen kookt uw bloed wel maar bon.
Dan vandaag weer ne stoot (letterlijk) meegemaakt. Ne pijnlijken! Ik lach altijd met iemand die ooit is met hare neus tegen een glazen deur van ne winkel is gelopen, ik ga geen namen noemen, hé Bene ;o) mijne ‘stoot’ was alleen nog belachelijker. Ik kom buiten van’t school, ik ben zodanig aan’t rommelen in mijn kingssize handtas en aan’t prutsen aan mijnen Ipod (rotding), ik denk ‘ik moet hier af’, ff iets te vroeg gedacht, zonder te kijken of dak er al ben slaan ik af, nog altijd aan’t rommelen in mijn handtas, ik kijk op om te zien of dat er niemand ‘van achter den hoek’ kwam, ik zag just nog da glas van die etalage natuurlijk (duidelijk dubbel glas), VLAM der op met mijn gezicht. Amaai dat deed pijn seg! Ja ik kost er nie met lachen (dan moet het al pijn doen hé). Der stonden ewa verder mannen buiten, die natuurlijk hun plezier, diene mens van’t immokantoor kwam buiten om te vragen of dak iets had, maar ik zag aan zijn mondhoeken dat hij het heel moeilijk had. Ik zat dan op de metro en ik lag slap hé, nog altijd pijn, maar ik lag strike! De mensen weer aan’t kijken natuurlijk, goe druk! As ik thuis kwam direct gekeken of hij nog recht stond! Azo een patat seg, ik vraag mij nog altijd af hoe dak da gedaan heb. Verstrooid zeker? As’t morgen niet over is ga’k er wel is aan denken om bij nen dokter te gaan zenne, ik zal mijn verhaal maar ewa verbloemen of ik lig daar strike kennende… Pijn!!!
Dan deze middag mijn boodschappen gedaan, allé boodschappen, ’t is te zeggen, een doos Kellog’s en mijn portie boterhammekes. Ik kom aan in’t gebouw staat er al ne man te wachten om de lift in te gaan, ‘bonjour’-s gewisseld, we stappen in ‘quelle etage monsieur’, ‘cinquième svp’, ‘d’accord, moi quatrième’. Dus Tina, drukt op da knoppeken van het vierde verdiep, deurkes gaan toe, begint diene mens met mij te babbelen, ‘k liep dan ambetant te wezen op mijnen neus. ‘C’est pas trop lourd tes courses?’ Dokus ziet ge dan nie er zitten maar twee dingen in mijn klein zaksken? Ik kijk op, diene mens is blind. Goe bezig Tina! Ik direct spijt natuurlijk van mijn gedachten! Erg zenne. De lift komt aan op’t vierde verdiep en met dat we aankomen denk ik ‘maar dokus, ge woont wel op’t derde verdiep hé, konijn!’. ‘k Heb dan maar de trappen genomen terug naar’t derde! Daarvoor moet ge dus Tina heten hé! Ongelooflijk!
En dan nog zo nen ongelooflijke stoot deze week! Kaatje had haar oorring laten vallen zaterdag en ze was ervan overtuigd dat die terecht gekomen was onder onze wasmachine. Daarmee hadden we liggen sleuren aan dat ding om te kijken of ze er wel onder lag. Ze stond er dan met hare voet op uiteindelijk. Bon, maandag zijn ze dan vertrokken, ik dacht ‘ik gaan mijne was doen en de lakens wassen’, ik maak mijn eten gereed, ik passeer aan de badkamer en met dak in mijn kamer staan denk ik ‘amaai die wasmachine maakt een raar waterig-geluid’. Ik ga gaan kijken, gans die badkamer onder water. E gevloek natuurlijk van mijne kant, direct op de knop ‘arreter’ gedrukt, maar bon ja, den opkuis was nog altijd voor mij. Lichte paniek, o nee wa heb ik gedaan met da spel? Nen ‘dweil’ gaan halen en beginnen te kuisen en dan gekeken, ja met ons trekken en sleuren was dienen darm uit die leiding gesprongen. Olé, da zal mij ook geen twee keer overkomen. Ingrid kwam dan thuis, die werd enorm bleek, maar was dan toch gerust gesteld as ik zei da het just dienen darm was. Dinsdag dan aan Charlotte verteld, die werd ook zo bleek, bleek dus dat er een vorige studente een machine van Ingrid had kapot gemaakt en dat da zo e gans spel is geweest. Bon de badkamer is bij deze dan ook weeral gekuist. Jippie!
En dan de stoot met de bankkaart, ik was in de VirginStore, drie cd-kes in mijn handen. Ik wil betalen, ge kunt het al raden, door een probleem op het netwerk lukt het niet om te betalen met buitenlandse bankkaarten. Allé vooruit, ‘k ben er dan achteraf achter gegaan, centjes gaan afhalen, ‘k staan aan die kassa, ‘ja ’t werkt weer zenne madame, ge kunt met bankkaart betalen’ ik content, en hopla, ’t ging weer niet! Staat er zo een rij zuchtenden achter u. Dan maar cash zeker???
Man man, wa een week seg! Allé de volgende beter misschien?? Minder pijnlijk graag? Minder affronten?
Allé bon, Titeritie gaat haar schoonheidsslaapjen houden ;o)
Toedels sproedels en tot één van de volgende!
Dikke zoen
Tina
maandag 13 april 2009
Maandag 13 april 2009
Helluw iedereen!
ik ben zo moe! Zot zenne, ons Julieken en Kaatje zijn mij dit weekend een bezoekje komen brengen, ’t was super gewoonweg. Zaterdag ben ik ze gaan ophalen op Gard du Nord en zijn we gaan winkelen. Eindelijk nog is Vlaams kunnen babbelen is wel vree plezant zenne, getetterd! Kaatje wou graag is naar den Body Shop gaan want ze had van alles gezien da ze graag wou hebben. Allé vooruit wij daar binnen, uiteindelijk zijn we daar alle drie buiten gegaan met ne grote zak make-up. Vrouwen hé… Dan doodop thuisgekomen, gegeten en ons gereed gemaakt voor een feestje te vieren in ‘La Loco’ op Pigalle, yep de Moulin Rouge. (Nee we hebben daar nie halfnaakt gelopen, foei!) Het was tof maar toch bizar zenne. Allé ja, ‘La loco’ was nog niet open dus gingen we daarnaast eerst iets gaan drinken. We mochten gratis binnen dankzij Kaatje haar benen, ’t zijn Fransmannen hé ;o) wij content. Ja man, Kaatje vroeg nog ‘Hoe lang gaat het duren voor dat ze komen flirten?’ Juist een halfuur heeft het geduurd, ge moet die mannen hier dus van u afslaan hé. Niet te geloven en niet afgeven hé, om den duur heb ik mij omgedraaid en gezegd ’t zal al gaan zeker?’ en nog nie hé, nadien wast dan van ‘nu ist gedaan hé man’ en dan was den dienen toch weg. Ik was boos aan’t worden hé. En dan ne volgende, nog ne volgende, nog ne volgende én nog ne volgende, gans die bar heeft daar zitten proberen. Neig zenne, ’t was echt degoutant en dan voelt ge zo in eene keer nen arm rond u, of een hand op uw gat, ijeeeeeeew hete bokken jong, ast er één ding is da ge nie bij mij moet doen dan ist aan mijn kont komen hé. Kunt ge u voorstellen da ge van’t 23 uur tot 5u30 constant aangeraakt wordt? Uch, echt waar. Op’t einde had ik dan eindelijk een remedie gevonden, ’t is geen avance jongen ‘k ben getrouwd en ‘k heb twee kindjes’ amaai ‘k heb ze nog nooit zo snel zien weggaan. Grappig. En dan ziet ge die mannen vertrekken met een vrouw die simpel genoeg is om toch mee te gaan naar dienen zijn huis om te…. (ik moet er geen tekeningsken bij maken zeker). Uch, degoutant.
Allé dan met den eerste metro naar huis vertrokken, alle drie doodop. Dan de vraag waar gaan we slapen? Allé ik heb een kingsize bed maar toch… met drie in één bed, daarmee hebben we ons dan in de breedte gelegd, Julie en Kaatje lagen goe met hun korte benen, dju heb ik toch geen lange benen zeker??? En dan krijgt ge zo de vraag ‘hé Tina, waarom ligt gij met uw hoofd uit da bed?’ ;o) ‘omdat mijn benen anders de grond bijna raken?’ hehehe ’t was wel grappig. En dan gingen we eindelijk slapen om 7 uur, krijg ik de slappe lach seg, en nie kunnen ophouden hé. Allé na een uur was’t over, zijn we toch in’t slaap gevallen. Opgestaan en om gezond te doen zijn we ne pizza gaan eten ;o) ’t was toch ne goeien. Wij naar de Champs-Elysées, zijn die winkels toch nie open zeker??? Dus weer geshopt. Hou ons maar is tegen hé. Achteraf dan weer de metro op richting Montmartre, stonden er daar mannen ‘Capuera’ (hoe schrijft ge da in godsnaam?) te doen, azo e lijf jongens, alle ’t was machtig om te zien (diene capuera hé). En het belangrijkste! Ik heb e crèmeken gegeten, jam jam ;o) ’t was zo warm dak mij laten verleiden heb, mango en passievrucht, mmmmmmmmm… . Dan zijn we doorgestapt naar beneden naar Pigalle, yep Moulin Rouge. Nen boulevard vol met sekstoerisme. Is’t er zo een heel groot gebouw met een super grote etalage, vier verdiepen jongens, ‘k ben de naam vergeten van da spel, ja we zouden geen Kaatje, Julie en Tina heten zonder is te gaan kijken hé. Man wa ge daar allemaal kunt kopen, ge kunt het dus nie bedenken hé. Om den duur heb ik gezegd ‘jongens nu moeten we echt stoppen met lachen en stiller zijn want we gaan hier buiten vliegen’. Die verkoopster was al boos aan’t kijken. Allé zeg nu eerlijk, azo een verklede badeend en dan zo ne slogan ‘duck me’ of ne vis ‘rub my fish’, sorry maar dan lig ik echt strike hé. Allé bon, wij weer naar buiten richting Eiffeltoren, en dan ging ik Les Invalides laten zien, waar Napoleon begraven ligt, ’t was toch nie ver. Jawadde effe mispakt seg, allé we zijn de verkeerde kant eigenlijk gewandeld en dan was’t al 23 uur zijn we naar huis gegaan. Direct in slaap gevallen, wordt er iemand naast mij wakker, drie uur denk ik, we hebben dan een uur in da bed liggen lachen as zotten. Mijn buren zullen ook gezegd hebben… Om 12uur zijn we dan toch wakker geworden, maar da bed uitgeraken was wel iets anders natuurlijk. We zijn er uitgeraakt maar met veel moeite, achteraf zijn we dan nog de Notre Dame gaan bezoeken en het Louvre, hebben we ons moeten haasten want Kaatje en Julie hadden nen Thalys om 17u30. Dat gaat toch snel hé, allé ze gingen da nooit halen want we moesten nog naar huis de bagage gaan ophalen. Ge gaat het nooit geloven jongens, ik heb gelopen!!! Echt gelopen hé, wa ge niet moet over hebben voor uw vrienden hé. En al die mannen naar ons aan’t zien, grrr, dus ik heb er een paar verweten onder’t lopen ;o) ja luidop, ze verstaan dat hier toch niet!
Komen we op’t appartement, kijkt ons Julie op da biljet ‘17u55’ dus hadden we wel nog ff tijd. Komen we beneden, staan we op’t einde van de straat, ons Julie: ‘Mijn handtas’, da meent ge nu toch niet? Allé vooruit, nog is terug ;o) ’t was ne sportieven dag zenne. We zijn toch op tijd aangekomen en ja dan moet ge afscheid nemen hé. ’t Was al even erg as ik moest vertrekken uit België, alleen dak het nu nie kost inhouden zenne. Snotter snotter, ‘k heb uiteindelijk gezegd ‘maakt da ge op dienen trein zit aub’. Ja jongens, weken delper.
Maar allé, mijn buikspierkes hebben toch weer hun werk gedaan zenne van’t weekend, azo gelachen seg en weer stoten uitgestoken zoals altijd. Drie goeie bijeen.
Allé mannekes, ik ga mijne slaap een beetje inhalen…
Dikke zoen en tot één van dees.
Tina
ik ben zo moe! Zot zenne, ons Julieken en Kaatje zijn mij dit weekend een bezoekje komen brengen, ’t was super gewoonweg. Zaterdag ben ik ze gaan ophalen op Gard du Nord en zijn we gaan winkelen. Eindelijk nog is Vlaams kunnen babbelen is wel vree plezant zenne, getetterd! Kaatje wou graag is naar den Body Shop gaan want ze had van alles gezien da ze graag wou hebben. Allé vooruit wij daar binnen, uiteindelijk zijn we daar alle drie buiten gegaan met ne grote zak make-up. Vrouwen hé… Dan doodop thuisgekomen, gegeten en ons gereed gemaakt voor een feestje te vieren in ‘La Loco’ op Pigalle, yep de Moulin Rouge. (Nee we hebben daar nie halfnaakt gelopen, foei!) Het was tof maar toch bizar zenne. Allé ja, ‘La loco’ was nog niet open dus gingen we daarnaast eerst iets gaan drinken. We mochten gratis binnen dankzij Kaatje haar benen, ’t zijn Fransmannen hé ;o) wij content. Ja man, Kaatje vroeg nog ‘Hoe lang gaat het duren voor dat ze komen flirten?’ Juist een halfuur heeft het geduurd, ge moet die mannen hier dus van u afslaan hé. Niet te geloven en niet afgeven hé, om den duur heb ik mij omgedraaid en gezegd ’t zal al gaan zeker?’ en nog nie hé, nadien wast dan van ‘nu ist gedaan hé man’ en dan was den dienen toch weg. Ik was boos aan’t worden hé. En dan ne volgende, nog ne volgende, nog ne volgende én nog ne volgende, gans die bar heeft daar zitten proberen. Neig zenne, ’t was echt degoutant en dan voelt ge zo in eene keer nen arm rond u, of een hand op uw gat, ijeeeeeeew hete bokken jong, ast er één ding is da ge nie bij mij moet doen dan ist aan mijn kont komen hé. Kunt ge u voorstellen da ge van’t 23 uur tot 5u30 constant aangeraakt wordt? Uch, echt waar. Op’t einde had ik dan eindelijk een remedie gevonden, ’t is geen avance jongen ‘k ben getrouwd en ‘k heb twee kindjes’ amaai ‘k heb ze nog nooit zo snel zien weggaan. Grappig. En dan ziet ge die mannen vertrekken met een vrouw die simpel genoeg is om toch mee te gaan naar dienen zijn huis om te…. (ik moet er geen tekeningsken bij maken zeker). Uch, degoutant.
Allé dan met den eerste metro naar huis vertrokken, alle drie doodop. Dan de vraag waar gaan we slapen? Allé ik heb een kingsize bed maar toch… met drie in één bed, daarmee hebben we ons dan in de breedte gelegd, Julie en Kaatje lagen goe met hun korte benen, dju heb ik toch geen lange benen zeker??? En dan krijgt ge zo de vraag ‘hé Tina, waarom ligt gij met uw hoofd uit da bed?’ ;o) ‘omdat mijn benen anders de grond bijna raken?’ hehehe ’t was wel grappig. En dan gingen we eindelijk slapen om 7 uur, krijg ik de slappe lach seg, en nie kunnen ophouden hé. Allé na een uur was’t over, zijn we toch in’t slaap gevallen. Opgestaan en om gezond te doen zijn we ne pizza gaan eten ;o) ’t was toch ne goeien. Wij naar de Champs-Elysées, zijn die winkels toch nie open zeker??? Dus weer geshopt. Hou ons maar is tegen hé. Achteraf dan weer de metro op richting Montmartre, stonden er daar mannen ‘Capuera’ (hoe schrijft ge da in godsnaam?) te doen, azo e lijf jongens, alle ’t was machtig om te zien (diene capuera hé). En het belangrijkste! Ik heb e crèmeken gegeten, jam jam ;o) ’t was zo warm dak mij laten verleiden heb, mango en passievrucht, mmmmmmmmm… . Dan zijn we doorgestapt naar beneden naar Pigalle, yep Moulin Rouge. Nen boulevard vol met sekstoerisme. Is’t er zo een heel groot gebouw met een super grote etalage, vier verdiepen jongens, ‘k ben de naam vergeten van da spel, ja we zouden geen Kaatje, Julie en Tina heten zonder is te gaan kijken hé. Man wa ge daar allemaal kunt kopen, ge kunt het dus nie bedenken hé. Om den duur heb ik gezegd ‘jongens nu moeten we echt stoppen met lachen en stiller zijn want we gaan hier buiten vliegen’. Die verkoopster was al boos aan’t kijken. Allé zeg nu eerlijk, azo een verklede badeend en dan zo ne slogan ‘duck me’ of ne vis ‘rub my fish’, sorry maar dan lig ik echt strike hé. Allé bon, wij weer naar buiten richting Eiffeltoren, en dan ging ik Les Invalides laten zien, waar Napoleon begraven ligt, ’t was toch nie ver. Jawadde effe mispakt seg, allé we zijn de verkeerde kant eigenlijk gewandeld en dan was’t al 23 uur zijn we naar huis gegaan. Direct in slaap gevallen, wordt er iemand naast mij wakker, drie uur denk ik, we hebben dan een uur in da bed liggen lachen as zotten. Mijn buren zullen ook gezegd hebben… Om 12uur zijn we dan toch wakker geworden, maar da bed uitgeraken was wel iets anders natuurlijk. We zijn er uitgeraakt maar met veel moeite, achteraf zijn we dan nog de Notre Dame gaan bezoeken en het Louvre, hebben we ons moeten haasten want Kaatje en Julie hadden nen Thalys om 17u30. Dat gaat toch snel hé, allé ze gingen da nooit halen want we moesten nog naar huis de bagage gaan ophalen. Ge gaat het nooit geloven jongens, ik heb gelopen!!! Echt gelopen hé, wa ge niet moet over hebben voor uw vrienden hé. En al die mannen naar ons aan’t zien, grrr, dus ik heb er een paar verweten onder’t lopen ;o) ja luidop, ze verstaan dat hier toch niet!
Komen we op’t appartement, kijkt ons Julie op da biljet ‘17u55’ dus hadden we wel nog ff tijd. Komen we beneden, staan we op’t einde van de straat, ons Julie: ‘Mijn handtas’, da meent ge nu toch niet? Allé vooruit, nog is terug ;o) ’t was ne sportieven dag zenne. We zijn toch op tijd aangekomen en ja dan moet ge afscheid nemen hé. ’t Was al even erg as ik moest vertrekken uit België, alleen dak het nu nie kost inhouden zenne. Snotter snotter, ‘k heb uiteindelijk gezegd ‘maakt da ge op dienen trein zit aub’. Ja jongens, weken delper.
Maar allé, mijn buikspierkes hebben toch weer hun werk gedaan zenne van’t weekend, azo gelachen seg en weer stoten uitgestoken zoals altijd. Drie goeie bijeen.
Allé mannekes, ik ga mijne slaap een beetje inhalen…
Dikke zoen en tot één van dees.
Tina
vrijdag 10 april 2009
Vrijdag 10 april 2009
Hallo iedereen,
eerst en vooral, dank u aan iedereen voor de verjaardagswensen, ’t was leuk om te weten da ge mij nog niet vergeten zijt. Balouke, lieve, lieve, lieve schat, dank u voor de super leuken e-mail! Zie foto's boven!
Wat een week weeral! Allé maandag niet zo heel veel gebeurt, dinsdag eigenlijk ook nie. Woensdag was het dan weer goed in de metro. Ik weet nie wa mannen hebben met neuspeuteren hé, echt nie. Ik heb nog nooit een vrouw da zien doen, maar mannen... ijeeew! Vort gewoonweg. Misschien is dat hier een gewoonte want die steken dat dus gewoon niet weg hé. Hoeveel dak er hier al gezien heb. In den eerste wagon, waar de chauffeur zit, is er zo een vensterken, hij kan u zien, maar gij hem nie, allé ne soort van spiegel krijgt ge dan. Staat er daar ne vent met zijn gezicht tegengedrukt om zijne neus leeg te peuteren. Zit er van de week eenen naast mij, peuter peuter. Mmmm mond in, en goe da dat moet zijn. Nen anderen, peuter peuter, pakt hij dan diene paal vast waar anderen achter hem diene zelfde paal moeten vasthouden. Stel u voor da gij dat dan zijt achteraf, jammie, sticky!
Allé genoeg gesnotterd. ’k Moest gisteren mijn folders gaan ronddelen en ik moest op Boulevard Hausmann zijn. Flikken overal,’t leger was er ook weer bij, hoe kan het ook anders. Allé ja ik wandel voort, ik kom terecht in nen opstand/staking van hulpverleners van gas ofzo... ’t wou weer lukken natuurlijk dat IK daar was. Allemaal heel vredevol tot op de moment dak arriveer op e stuk waar het er nie zo vredevol aan toe ging. Blikskes dat overal in’t rond vlogen, dan begonnen ze in eene keer met zo van die bommekes te gooien. ‘k Ben daar dan zo zot van… goe doorgestapt en gehoopt dak niks tegen mijne kop kreeg ;o) gezellig. Hier moeten ze altijd staken en protesteren hé, de universiteiten staken al twee maanden… kunnen ze da bij ons ne keer niet doen????
Allé en dan vandaag mijne verjaardag, de meest bizarren tot op heden, as ge gewoon zijt om da met u familie te vieren… maar ik mag absoluut niet klagen zenne, azo nen dag seg. Eerst gewekt door sms-kes van de papa, telefoon van de oma, telefoon van de mama en noem maar op. Bon ’t is u allemaal vergeven ;o) en dan op school, jongens toch, mijnen aanbidder van 19 jaar (hij is al gekalmeerd) heeft denk ik een tiental keer gezegd ‘Joyeuse anniversaire Tina’ en dan boven alles moest hij nog is beginnen te zingen natuurlijk. Allé vooruit daarmee wist iedereen het. Ne gansen dag aan e stuk ‘joyeuse anniversaire’…. Bon, ik zen dan flessen champagne gaan halen voor mijn collega’s en snoep voor ‘mijn’ studenten, iedereen content ;o) tegen den avond waren we dan nog met e paar studenten en mijn twee collega’s, fleskes champieter uitgekroesd, gegeten, heel gezellig. En dan heeft ons Liza haar pianokunsten getoond, man man, die is goe! Luister maar naart filmken, ’t liedje is trouwens van Amelie Poulain mijne favoriete film. Niet naar mijn getetter luisteren hé!
En dan om helemaal goed af te sluiten, ik wil naar huis gaan, allé vooruit weeral problemen op lijn 4, joepie! Mijn maag lag dan een beetje overhoop… aja té veel hé. Matigen Tina, matigen. Ik heb dan een andere lijn genomen, ‘k zeg allé ik ga uitstappen op Pasteur en te voet naar huis stappen, ja lap, mijne weg kwijt, goe bezig Tina. Ja ik spreek dan in mijn eigen hé op zo’n momenten. Grrrrr… ambetantig op mijn eigen, 'k ben dan teruggestapt en heb terug de metro genomen om één halte verder dan moeten af te stappen... en 'k wou zo graag nog wa wandelen.
Morgen gaan we dan echt een feestje vieren, jippie! Eerst en vooral ons Julie komt naar hier met Kaatje, gaan we ‘een beetje’ winkelen en dan ’s avonds een feestje vieren in ‘La Loco’, das een discotheek op Pigalle (Moulin Rouge) en ’t is gratis voor de vrouwen! ’t Is wel € 7 om is te drinken, ja da moet ge der hier helaas bij nemen. Kijk er al enorm naar uit zenne! Een paar studenten gaan ook mee dankzij mijne goeie vriend Matar, bon as ze maar nie te zat zijn is't goe vr mij. Ja maar, kende da, ze mogen dan is buiten en dan ziet ge ze den dag nadien voort school op hunen buik liggen van zattigheid. 'Je suis fatigué, je peux plus' met een zatte bakkes... Van de morgen ook, ik wil er voor wedden da Henler een stuk in zijn voeten had hé, stond hij aan den ingang van't school iedereen goeiendag te zeggen op een manier... dan ziek hem in de klas zitten, viel hij in slaap, liep de zever uit zijne mond. Had Alix hem gezien hij zou nie meer binnen mogen, hij had weer is chance. 't Was eigenlijk wel nog grappig om te zien, met zijne zonnenbril... jongens toch, 't schaap ochotte, na de middag heb ik hem nie meer gezien zenne.
eerst en vooral, dank u aan iedereen voor de verjaardagswensen, ’t was leuk om te weten da ge mij nog niet vergeten zijt. Balouke, lieve, lieve, lieve schat, dank u voor de super leuken e-mail! Zie foto's boven!
Wat een week weeral! Allé maandag niet zo heel veel gebeurt, dinsdag eigenlijk ook nie. Woensdag was het dan weer goed in de metro. Ik weet nie wa mannen hebben met neuspeuteren hé, echt nie. Ik heb nog nooit een vrouw da zien doen, maar mannen... ijeeew! Vort gewoonweg. Misschien is dat hier een gewoonte want die steken dat dus gewoon niet weg hé. Hoeveel dak er hier al gezien heb. In den eerste wagon, waar de chauffeur zit, is er zo een vensterken, hij kan u zien, maar gij hem nie, allé ne soort van spiegel krijgt ge dan. Staat er daar ne vent met zijn gezicht tegengedrukt om zijne neus leeg te peuteren. Zit er van de week eenen naast mij, peuter peuter. Mmmm mond in, en goe da dat moet zijn. Nen anderen, peuter peuter, pakt hij dan diene paal vast waar anderen achter hem diene zelfde paal moeten vasthouden. Stel u voor da gij dat dan zijt achteraf, jammie, sticky!
Allé genoeg gesnotterd. ’k Moest gisteren mijn folders gaan ronddelen en ik moest op Boulevard Hausmann zijn. Flikken overal,’t leger was er ook weer bij, hoe kan het ook anders. Allé ja ik wandel voort, ik kom terecht in nen opstand/staking van hulpverleners van gas ofzo... ’t wou weer lukken natuurlijk dat IK daar was. Allemaal heel vredevol tot op de moment dak arriveer op e stuk waar het er nie zo vredevol aan toe ging. Blikskes dat overal in’t rond vlogen, dan begonnen ze in eene keer met zo van die bommekes te gooien. ‘k Ben daar dan zo zot van… goe doorgestapt en gehoopt dak niks tegen mijne kop kreeg ;o) gezellig. Hier moeten ze altijd staken en protesteren hé, de universiteiten staken al twee maanden… kunnen ze da bij ons ne keer niet doen????
Allé en dan vandaag mijne verjaardag, de meest bizarren tot op heden, as ge gewoon zijt om da met u familie te vieren… maar ik mag absoluut niet klagen zenne, azo nen dag seg. Eerst gewekt door sms-kes van de papa, telefoon van de oma, telefoon van de mama en noem maar op. Bon ’t is u allemaal vergeven ;o) en dan op school, jongens toch, mijnen aanbidder van 19 jaar (hij is al gekalmeerd) heeft denk ik een tiental keer gezegd ‘Joyeuse anniversaire Tina’ en dan boven alles moest hij nog is beginnen te zingen natuurlijk. Allé vooruit daarmee wist iedereen het. Ne gansen dag aan e stuk ‘joyeuse anniversaire’…. Bon, ik zen dan flessen champagne gaan halen voor mijn collega’s en snoep voor ‘mijn’ studenten, iedereen content ;o) tegen den avond waren we dan nog met e paar studenten en mijn twee collega’s, fleskes champieter uitgekroesd, gegeten, heel gezellig. En dan heeft ons Liza haar pianokunsten getoond, man man, die is goe! Luister maar naart filmken, ’t liedje is trouwens van Amelie Poulain mijne favoriete film. Niet naar mijn getetter luisteren hé!
En dan om helemaal goed af te sluiten, ik wil naar huis gaan, allé vooruit weeral problemen op lijn 4, joepie! Mijn maag lag dan een beetje overhoop… aja té veel hé. Matigen Tina, matigen. Ik heb dan een andere lijn genomen, ‘k zeg allé ik ga uitstappen op Pasteur en te voet naar huis stappen, ja lap, mijne weg kwijt, goe bezig Tina. Ja ik spreek dan in mijn eigen hé op zo’n momenten. Grrrrr… ambetantig op mijn eigen, 'k ben dan teruggestapt en heb terug de metro genomen om één halte verder dan moeten af te stappen... en 'k wou zo graag nog wa wandelen.
Morgen gaan we dan echt een feestje vieren, jippie! Eerst en vooral ons Julie komt naar hier met Kaatje, gaan we ‘een beetje’ winkelen en dan ’s avonds een feestje vieren in ‘La Loco’, das een discotheek op Pigalle (Moulin Rouge) en ’t is gratis voor de vrouwen! ’t Is wel € 7 om is te drinken, ja da moet ge der hier helaas bij nemen. Kijk er al enorm naar uit zenne! Een paar studenten gaan ook mee dankzij mijne goeie vriend Matar, bon as ze maar nie te zat zijn is't goe vr mij. Ja maar, kende da, ze mogen dan is buiten en dan ziet ge ze den dag nadien voort school op hunen buik liggen van zattigheid. 'Je suis fatigué, je peux plus' met een zatte bakkes... Van de morgen ook, ik wil er voor wedden da Henler een stuk in zijn voeten had hé, stond hij aan den ingang van't school iedereen goeiendag te zeggen op een manier... dan ziek hem in de klas zitten, viel hij in slaap, liep de zever uit zijne mond. Had Alix hem gezien hij zou nie meer binnen mogen, hij had weer is chance. 't Was eigenlijk wel nog grappig om te zien, met zijne zonnenbril... jongens toch, 't schaap ochotte, na de middag heb ik hem nie meer gezien zenne.
En maandag is't geen school, daarmee mochten ze voor Pasen paaseitjes zoeken vandaag, wiiiii! As ze maar kunnen boefen hé, ongelooflijk! Zeker die Spanjaarden hé, drinken tot en met en boefen, die eten dus van 's morgens vroeg 9 uur, panini's (warme broodjes met gesmolten kaas en anderen vettigen brol tussen), andere broodjes met nog meer vettigen brol tussen,... uch, ik zen ook ne vettigen eter maar ik respecteer wel mijn uren zenne. Jakkes seg. En het toppunt! Die verdikken niet hé, 't is toch niet eerlijk hé.
Allé mannekes ik gaan ulle laten want ’t ga e zwaar weekend worden, ik voel het.
Dikke zoen en nog is bedankt hé!
Love you!
Allé mannekes ik gaan ulle laten want ’t ga e zwaar weekend worden, ik voel het.
Dikke zoen en nog is bedankt hé!
Love you!
Tina
zondag 5 april 2009
Zondag 5 april 2009
Hallo iedereen,
’t is blijkbaar weer een week geleden dak iets van mij heb laten horen, woeps, ja een week is hier veel te kort! ‘k Ben deze week bijna niet thuis geweest. Ja ja de lente is hier al goe begonnen dus ik heb het er is goe van genomen deze week.
Woensdagavond den tour de paris gedaan ;o) gaan wandelen dus met ons Regula. Weer goe gelachen en getetterd. As ge denkt da ik kan babbelen, amaai, ik kan het u verzekeren, Regula is e paar keer erger as ik zenne. Zelfs als ge eet hé, ik zwijg nog as ik eet, maar zij…. ongelooflijk, en maar vragen stellen en dan is’t van ‘Regula, ‘k zen aan’t eten’. Gisteren ook, we zijn gaan winkelen in de ‘Quatre temps’ das een groot winkelcentrum op La Défense. Ik was nog maar twee uur wakker misschien, zij was ondertussen al gaan zwemmen, dus één vat energie maw. Samen de metro genomen én héél belangrijk, wa hadden een zitplaatsken (op zaterdag en zondag is da nie simpel), dus ik dacht op’t gemaksken nog wa wakker te worden, man ik zat er naast hé, e getetter, om den duur antwoord ik dan niet meer hé, ik word dan zo dwees (dwaas, wa is het Nederlandse woord daarvoor eigenlijk?) allé ja, ze werd dan toch stillekes, ikke content ;o) en de rest rond ons ook precies, allé ze heeft nogal een hoge en luide stem. Bon nu weet ik ook is wa da is om naast een tetterkont te zitten, as ik naar huis kom zal ik er rekening met houden mensen hehehe.
Bon wa nog van de week? Dus woensdag dienen tour gedaan en Zweden leren kennen op de Pont d’Alexandre, hoe komt da toch da contact leggen hier zo veel gemakkelijker is als thuis??? Donderdag ben ik dan weer mijn folderkes gaan afgeven, heb ik weer schitterende plaatsen gezien, ‘k zou da beter is allemaal beginnen op te schrijven hé. En het was dan zooooo schitterend weer, ik heb zelfs in mijnen T-shirt rondgelopen. Ik dacht dan van ja, morgen gaat het 20° graden zijn waarom met de studenten niet gaan picknicken op Champs des Mars (grasperk onder den Eiffeltoren)? Allé Matar vond da e goed idee, de mannen gingen om 16 uur voetballen en de vrouwen gingen dan nakomen om 18u.00. Ge kunt het al raden, het weer liet het afweten. Allé ja, ’t was wel warm maar ’t zonneke was er nie en dan na 18uur begint het al wa af te koelen, dus veel volk was er niet, maar ’t was wel heel gezellig. Dan nadien zijn we nog iets gaan drinken in een bar, ook heel gezellig tot als ik mijne Vittel over mij kreeg. Ik was precies met mijn kleren in nen douche gestapt. En koud dat da was! Maar allé na een uur was ik toch droog, ik was al aan’t denken ‘ojee moek zo de metro op’? ’k Was al content dat het geene wijn of cola was. Ja ik sta hier dus al bekend als dé vlekkenkampioen, das al den derde keer dak iets over mij kap hé, ik weet niet hoe dak het doe… eerst Cola over mijzelf gegoten, naar’t schijnt moet ge da dus in uwe mond gieten???? Dan deze week twee keer mayonaise op mijnen T-shirt, goe bezig jongens, ik begin ons oma achterna te gaan en ik ben nog zo jong…. hehehe graptje. Ik ben weer aant uitweiden hé, tetterkont.
Ja en het hoogtepunt van de week mensen! Na zo veel jaar heb ik eindelijk nog ne keer in de armen gelegen van ne man! Echt de waarheid, ’t was alleen niet wat dak gehoopt had ;o) In de metro staan er zo palen hé (nee ik heb niet liggen paaldansen, onnozelaars ;o) ), ge moet da zo naar’t schijnt vasthouden as ge voelt da de metro gaat stoppen! Woeps, ‘k dacht dat hij dus al stilstond, dus die stopt, ik kan mijn evenwicht niet houden en vlieg in de armen van diene mens ochotte. ’t Was geene missen maar ‘k denk nie da hij het zo voor mij had, zulke ogen seg dat dienen trok. Dus ja, wa doe ik dan, ik trek mijn oogskes dan ook ne keer open, het charmeoffensief, bling bling met de wimperkes en hij lachte ne keer, ik heb dan maar ne keer teruggelachen (‘k was eigenlijk meer met mijn eigen aan’t lachen zenne). ‘Ja ge moogt mij nu loslaten zenne’, grappig.
Ik kan eigenlijk nie echt nie meer denken aan iets dat gebeurt is deze week, ‘k zou elken dag moeten schrijven hé want ik vergeet da allemaal zo snel.
Bon, ik moet nog een beetje schoolwerk inhalen en dan weer de baan op, hoe moeilijk het is om hier binnen te blijven hé en zeker met zo e schoon weer!
Lieverds,
veel liefs van Parijs en tot de volgende
Dikke zoen xxxxxxxx Love you all!!!!
’t is blijkbaar weer een week geleden dak iets van mij heb laten horen, woeps, ja een week is hier veel te kort! ‘k Ben deze week bijna niet thuis geweest. Ja ja de lente is hier al goe begonnen dus ik heb het er is goe van genomen deze week.
Woensdagavond den tour de paris gedaan ;o) gaan wandelen dus met ons Regula. Weer goe gelachen en getetterd. As ge denkt da ik kan babbelen, amaai, ik kan het u verzekeren, Regula is e paar keer erger as ik zenne. Zelfs als ge eet hé, ik zwijg nog as ik eet, maar zij…. ongelooflijk, en maar vragen stellen en dan is’t van ‘Regula, ‘k zen aan’t eten’. Gisteren ook, we zijn gaan winkelen in de ‘Quatre temps’ das een groot winkelcentrum op La Défense. Ik was nog maar twee uur wakker misschien, zij was ondertussen al gaan zwemmen, dus één vat energie maw. Samen de metro genomen én héél belangrijk, wa hadden een zitplaatsken (op zaterdag en zondag is da nie simpel), dus ik dacht op’t gemaksken nog wa wakker te worden, man ik zat er naast hé, e getetter, om den duur antwoord ik dan niet meer hé, ik word dan zo dwees (dwaas, wa is het Nederlandse woord daarvoor eigenlijk?) allé ja, ze werd dan toch stillekes, ikke content ;o) en de rest rond ons ook precies, allé ze heeft nogal een hoge en luide stem. Bon nu weet ik ook is wa da is om naast een tetterkont te zitten, as ik naar huis kom zal ik er rekening met houden mensen hehehe.
Bon wa nog van de week? Dus woensdag dienen tour gedaan en Zweden leren kennen op de Pont d’Alexandre, hoe komt da toch da contact leggen hier zo veel gemakkelijker is als thuis??? Donderdag ben ik dan weer mijn folderkes gaan afgeven, heb ik weer schitterende plaatsen gezien, ‘k zou da beter is allemaal beginnen op te schrijven hé. En het was dan zooooo schitterend weer, ik heb zelfs in mijnen T-shirt rondgelopen. Ik dacht dan van ja, morgen gaat het 20° graden zijn waarom met de studenten niet gaan picknicken op Champs des Mars (grasperk onder den Eiffeltoren)? Allé Matar vond da e goed idee, de mannen gingen om 16 uur voetballen en de vrouwen gingen dan nakomen om 18u.00. Ge kunt het al raden, het weer liet het afweten. Allé ja, ’t was wel warm maar ’t zonneke was er nie en dan na 18uur begint het al wa af te koelen, dus veel volk was er niet, maar ’t was wel heel gezellig. Dan nadien zijn we nog iets gaan drinken in een bar, ook heel gezellig tot als ik mijne Vittel over mij kreeg. Ik was precies met mijn kleren in nen douche gestapt. En koud dat da was! Maar allé na een uur was ik toch droog, ik was al aan’t denken ‘ojee moek zo de metro op’? ’k Was al content dat het geene wijn of cola was. Ja ik sta hier dus al bekend als dé vlekkenkampioen, das al den derde keer dak iets over mij kap hé, ik weet niet hoe dak het doe… eerst Cola over mijzelf gegoten, naar’t schijnt moet ge da dus in uwe mond gieten???? Dan deze week twee keer mayonaise op mijnen T-shirt, goe bezig jongens, ik begin ons oma achterna te gaan en ik ben nog zo jong…. hehehe graptje. Ik ben weer aant uitweiden hé, tetterkont.
Ja en het hoogtepunt van de week mensen! Na zo veel jaar heb ik eindelijk nog ne keer in de armen gelegen van ne man! Echt de waarheid, ’t was alleen niet wat dak gehoopt had ;o) In de metro staan er zo palen hé (nee ik heb niet liggen paaldansen, onnozelaars ;o) ), ge moet da zo naar’t schijnt vasthouden as ge voelt da de metro gaat stoppen! Woeps, ‘k dacht dat hij dus al stilstond, dus die stopt, ik kan mijn evenwicht niet houden en vlieg in de armen van diene mens ochotte. ’t Was geene missen maar ‘k denk nie da hij het zo voor mij had, zulke ogen seg dat dienen trok. Dus ja, wa doe ik dan, ik trek mijn oogskes dan ook ne keer open, het charmeoffensief, bling bling met de wimperkes en hij lachte ne keer, ik heb dan maar ne keer teruggelachen (‘k was eigenlijk meer met mijn eigen aan’t lachen zenne). ‘Ja ge moogt mij nu loslaten zenne’, grappig.
Ik kan eigenlijk nie echt nie meer denken aan iets dat gebeurt is deze week, ‘k zou elken dag moeten schrijven hé want ik vergeet da allemaal zo snel.
Bon, ik moet nog een beetje schoolwerk inhalen en dan weer de baan op, hoe moeilijk het is om hier binnen te blijven hé en zeker met zo e schoon weer!
Lieverds,
veel liefs van Parijs en tot de volgende
Dikke zoen xxxxxxxx Love you all!!!!
zondag 29 maart 2009
Zondag 29 maart 2009
Hai iedereen!
Vrijdag een kleine verhuis gedaan. Tiphaine is gisteren getrouwd en haar ouders kwamen naar Parijs, maar aangezien haar appartement veel te klein is had ze gevraagd of ze hier konden logeren en ik daar. Ingrid had een afspraak met ne klant en dan met haar nen taxi gedeeld tot aan het appartement dat eigenlijk niet zo héél ver van ons was, maar bon. Een kleiner appartement dan bij Ingrid maar voorzien van alles én plak naast den Eiffeltoren. Wie weet wat ze daar niet voor betalen! Soit, dan gisteren met Regula, Katarina, Brittany en Benjamin (mijnen aanbidder, joepie!) iets gaan eten op ons duizendste gemaksken, achteraf ijs gaan eten… ’t Was ’s morgens héél goed weer tot als er een stortbui langskwam en dan op een gegeven moment is’t zo hard beginnen te hagelen dat we gaan schuilen zijn! En waar we geschuild hebben ;o) we waren aan’t wandelen aan het Centre Pompidou en ik zie zo nen toffe winkel, een kleine toffe etalage, ik dacht dat dat ne winkel was voor binnenhuisdecoratie, zo design-achtige dingen. Woeps, beetje verkeerd gedacht. Ik Benjamin binnen geduwd ik zie diene rood worden, maar rood hé. Ik keek dan eindelijk is rond, we zaten dus blijkbaar in ne seksshop ;o) Ja ’t was plezant zenne, ook al zijn der nog altijd een paar dingen dak niet weet waar ze voor dienen, maar bon ge kunt nie alles weten hé. Da verkoopt daar wel goe zenne, amaai azo een rij aan die kassa! Nee ik heb die rij nie gedaan, foei wa denkt ge wel van mij, ik heb alleen gekeken, goe gekeken ;o) ja ge kunt altijd bijleren hé.
Bon, soit, ik ben doorweekt thuis gekomen, mijn kleren omhoog gehangen voor de radiator want ja wa was ik vergeten???? Mijne paraplu en de rest had er ook geene mee. Goe bezig zeggen ze dan! Dan deze morgen mijn gerief bijeen geraapt en vertrokken naar huis, om tot de conclusie te komen dak eigenlijk nie veel meer in mijne frigo had. Hoeveel keer moet ne mens gaan winkelen jong om iets deftig in huis te hebben??????? En da kost allemaal zooooo veel hé, ik neem dan nog bijna allemaal de witte producten, maar bon, ge moet eten hé. Ik dacht dan van zondag is het hier rustig, ja patatten, as ge denkt dat er bij ons op zondagmorgen een rij staat bij den bakker dan moet ge hier is komen. Er zijn 3 bakkers in mijn straat, en 2 om den hoek, bij alle vijf stond er een rij, maar een rij…. niet te doen en iedereen koopt dus hetzelfde hé. Die verkoopsters vragen dus op voorhand al as’t aan u is ‘Deux baguettes madame?’ Iedereen koopt dus 2 stokbroden, hallllooooooooo waar steken die die twee stokbroden???? Voor mij volstaat een halveken zenne ;o) en dan zit ik al te kroppen om alles op te krijgen. Volgens mij smijten die hier toch veel weg zenne. En dan in de supermarkt, azo e volk jongens! Das zoals bij ons met de kerstdagen dan is’t ook stampen en duwen om aan uw gerief te geraken. ‘k Ben toch aan mijn gerief geraakt! Ge ontwikkelt hier tactieken!
Vandaag ga’k niet echt veel speciaals niet meer doen denk ik, ne koffie gaan drinken met Miriam denk ik, als’t maar op’t gemak is ben ik content. On vera… (We zullen zien)
Ondertussen begin ik het thuisfront te missen, yep ik geef het toe. Ik ben hier doodgraag, trek hier heel goed mijne plan, maar toch…. ’t is niet thuis hé. En het zit hem zo in kleine dingen hé. Bijvoorbeeld ’s morgens met ons mama in de badkamer en dan zo spontaan beginnen te lachen om iets stoms. Of om het even welken dag zeggen van ‘ik gaan is bij de oma’s en den opa om mijn tas koffie (en koekskes)’. Of op zaterdagavond ne Martini drinken voor’t eten, ja ik kan da hier ook, maar das nie hetzelfde hé. ‘k Zeg het, ’t zit hem in héél kleine, onnozele dingskes. Dus der zal geene verhuis inzitten naar Parijs denk ik, hoe zot dak er ook van ben, oost west thuis best ;o).
Dikke zoen!
Tina
PS: as ge u afvraagt waarom dak soms Franse uitdrukkingen vertaal naar’t Nederlands, das voor de oma’s en den opa hé, nee ik denk niet da ge stom zijt ;o)
Vrijdag een kleine verhuis gedaan. Tiphaine is gisteren getrouwd en haar ouders kwamen naar Parijs, maar aangezien haar appartement veel te klein is had ze gevraagd of ze hier konden logeren en ik daar. Ingrid had een afspraak met ne klant en dan met haar nen taxi gedeeld tot aan het appartement dat eigenlijk niet zo héél ver van ons was, maar bon. Een kleiner appartement dan bij Ingrid maar voorzien van alles én plak naast den Eiffeltoren. Wie weet wat ze daar niet voor betalen! Soit, dan gisteren met Regula, Katarina, Brittany en Benjamin (mijnen aanbidder, joepie!) iets gaan eten op ons duizendste gemaksken, achteraf ijs gaan eten… ’t Was ’s morgens héél goed weer tot als er een stortbui langskwam en dan op een gegeven moment is’t zo hard beginnen te hagelen dat we gaan schuilen zijn! En waar we geschuild hebben ;o) we waren aan’t wandelen aan het Centre Pompidou en ik zie zo nen toffe winkel, een kleine toffe etalage, ik dacht dat dat ne winkel was voor binnenhuisdecoratie, zo design-achtige dingen. Woeps, beetje verkeerd gedacht. Ik Benjamin binnen geduwd ik zie diene rood worden, maar rood hé. Ik keek dan eindelijk is rond, we zaten dus blijkbaar in ne seksshop ;o) Ja ’t was plezant zenne, ook al zijn der nog altijd een paar dingen dak niet weet waar ze voor dienen, maar bon ge kunt nie alles weten hé. Da verkoopt daar wel goe zenne, amaai azo een rij aan die kassa! Nee ik heb die rij nie gedaan, foei wa denkt ge wel van mij, ik heb alleen gekeken, goe gekeken ;o) ja ge kunt altijd bijleren hé.
Bon, soit, ik ben doorweekt thuis gekomen, mijn kleren omhoog gehangen voor de radiator want ja wa was ik vergeten???? Mijne paraplu en de rest had er ook geene mee. Goe bezig zeggen ze dan! Dan deze morgen mijn gerief bijeen geraapt en vertrokken naar huis, om tot de conclusie te komen dak eigenlijk nie veel meer in mijne frigo had. Hoeveel keer moet ne mens gaan winkelen jong om iets deftig in huis te hebben??????? En da kost allemaal zooooo veel hé, ik neem dan nog bijna allemaal de witte producten, maar bon, ge moet eten hé. Ik dacht dan van zondag is het hier rustig, ja patatten, as ge denkt dat er bij ons op zondagmorgen een rij staat bij den bakker dan moet ge hier is komen. Er zijn 3 bakkers in mijn straat, en 2 om den hoek, bij alle vijf stond er een rij, maar een rij…. niet te doen en iedereen koopt dus hetzelfde hé. Die verkoopsters vragen dus op voorhand al as’t aan u is ‘Deux baguettes madame?’ Iedereen koopt dus 2 stokbroden, hallllooooooooo waar steken die die twee stokbroden???? Voor mij volstaat een halveken zenne ;o) en dan zit ik al te kroppen om alles op te krijgen. Volgens mij smijten die hier toch veel weg zenne. En dan in de supermarkt, azo e volk jongens! Das zoals bij ons met de kerstdagen dan is’t ook stampen en duwen om aan uw gerief te geraken. ‘k Ben toch aan mijn gerief geraakt! Ge ontwikkelt hier tactieken!
Vandaag ga’k niet echt veel speciaals niet meer doen denk ik, ne koffie gaan drinken met Miriam denk ik, als’t maar op’t gemak is ben ik content. On vera… (We zullen zien)
Ondertussen begin ik het thuisfront te missen, yep ik geef het toe. Ik ben hier doodgraag, trek hier heel goed mijne plan, maar toch…. ’t is niet thuis hé. En het zit hem zo in kleine dingen hé. Bijvoorbeeld ’s morgens met ons mama in de badkamer en dan zo spontaan beginnen te lachen om iets stoms. Of om het even welken dag zeggen van ‘ik gaan is bij de oma’s en den opa om mijn tas koffie (en koekskes)’. Of op zaterdagavond ne Martini drinken voor’t eten, ja ik kan da hier ook, maar das nie hetzelfde hé. ‘k Zeg het, ’t zit hem in héél kleine, onnozele dingskes. Dus der zal geene verhuis inzitten naar Parijs denk ik, hoe zot dak er ook van ben, oost west thuis best ;o).
Dikke zoen!
Tina
PS: as ge u afvraagt waarom dak soms Franse uitdrukkingen vertaal naar’t Nederlands, das voor de oma’s en den opa hé, nee ik denk niet da ge stom zijt ;o)
woensdag 25 maart 2009
Woensdag 25 maart 2009
Hai!
Allé mensen ‘k heb ne nieuwen aanbidder! Plezant zenne :-/ ‘k Had het eigenlijk nog niet echt door tot vandaag. ’t Was diene jongen zijne verjaardag (hij had het maar liefst honderd keer gezegd de afgelopen twee weken, dus ja…19 jaar) dus ik deze morgen voor hem ‘gezongen’ en nen dikke smakkerd gegeven uit spontaniteit (ge kent mij hé). En ja hij komt elken dag aan mijnen bureau staan om te babbelen, ‘k vind da niet erg, maar vandaag… hij had gedaan met de les om 14u50 en hij heeft bij mij gestaan tot 17u04. Gestaan hé, in’t begin zei hij nog iets maar ik zei dan van ‘ik moet verder werken’ en hij zei zo droog weg ‘da kan geen kwaad’, aja owkay. Ik dacht dat hij dan wel vanzelf zou weggaan maar nope, hij heeft daar eigenlijk ne gansen tijd over mijnen bureau gehangen zonder e woord te zeggen. Ik zei dan van ‘allé ge zijt in Parijs, gaat iets gaan bezoeken ofzo’, voorstellen gedaan van wat hij allemaal kon doen, nee jong, “ ‘k sta hier goed dank u” ;o) dan heeft hij al zijn Kinder Surprisekes opgegeten en die speelgoedjes aan mij gegeven ‘als ge dan naar die figuurtjes kijkt dan kunt ge aan mij denken en beginnen te lachen’, ja das wel waar natuurlijk ;o) zo schattig eigenlijk, maar om den duur… ik probeerde mij dan te concentreren (das nie gemakkelijk als’t er eenen op uw vingers zit te zien) en ik hoorde dan zo constant zijn ademhaling…. plezant zenne. Allé hij ging dan toch uiteindelijk weg, 17u04, met de grootste moeite, want ja ’t begon moeilijk te worden mij serieus te houden met al mijn collega’s rond mij die meelevende blikken aan’t uitdelen waren naar mij. En ’t beloofd voor morgen want hij heeft maar les in de middag en hij komt al om 9 uur naar’t school dankzij Gwendolyn met hare grote mond. ‘Tina begint om 9 uur te werken’. Allé mijn verhaal krijgt zeker nog een (leuk) vervolg ;o)
Vandaag niks speciaals gebeurt eigenlijk, ook geen metroverhaal voor vandaag… saai hé. Bon, morgen beter zeker.
Allé mensen, tot de volgende soirrée !
Dikke zoen
xx
Allé mensen ‘k heb ne nieuwen aanbidder! Plezant zenne :-/ ‘k Had het eigenlijk nog niet echt door tot vandaag. ’t Was diene jongen zijne verjaardag (hij had het maar liefst honderd keer gezegd de afgelopen twee weken, dus ja…19 jaar) dus ik deze morgen voor hem ‘gezongen’ en nen dikke smakkerd gegeven uit spontaniteit (ge kent mij hé). En ja hij komt elken dag aan mijnen bureau staan om te babbelen, ‘k vind da niet erg, maar vandaag… hij had gedaan met de les om 14u50 en hij heeft bij mij gestaan tot 17u04. Gestaan hé, in’t begin zei hij nog iets maar ik zei dan van ‘ik moet verder werken’ en hij zei zo droog weg ‘da kan geen kwaad’, aja owkay. Ik dacht dat hij dan wel vanzelf zou weggaan maar nope, hij heeft daar eigenlijk ne gansen tijd over mijnen bureau gehangen zonder e woord te zeggen. Ik zei dan van ‘allé ge zijt in Parijs, gaat iets gaan bezoeken ofzo’, voorstellen gedaan van wat hij allemaal kon doen, nee jong, “ ‘k sta hier goed dank u” ;o) dan heeft hij al zijn Kinder Surprisekes opgegeten en die speelgoedjes aan mij gegeven ‘als ge dan naar die figuurtjes kijkt dan kunt ge aan mij denken en beginnen te lachen’, ja das wel waar natuurlijk ;o) zo schattig eigenlijk, maar om den duur… ik probeerde mij dan te concentreren (das nie gemakkelijk als’t er eenen op uw vingers zit te zien) en ik hoorde dan zo constant zijn ademhaling…. plezant zenne. Allé hij ging dan toch uiteindelijk weg, 17u04, met de grootste moeite, want ja ’t begon moeilijk te worden mij serieus te houden met al mijn collega’s rond mij die meelevende blikken aan’t uitdelen waren naar mij. En ’t beloofd voor morgen want hij heeft maar les in de middag en hij komt al om 9 uur naar’t school dankzij Gwendolyn met hare grote mond. ‘Tina begint om 9 uur te werken’. Allé mijn verhaal krijgt zeker nog een (leuk) vervolg ;o)
Vandaag niks speciaals gebeurt eigenlijk, ook geen metroverhaal voor vandaag… saai hé. Bon, morgen beter zeker.
Allé mensen, tot de volgende soirrée !
Dikke zoen
xx
dinsdag 24 maart 2009
Dinsdag 24 maart 2009
Hallo iedereen!
Vandaag nen helen dag bezig geweest aan het WelcomePack! Ne gansen dag hé, een chance dak da nog graag doen, maar ’t begon toch een beetje tegen te steken tegen vijf uur. Op tijd en stond komen de studenten dan is aan mijnen bureau hangen voor nen babbel, das toch plezant zenne, azo hoort ge nog ne keer iets. Allé ’t is te zien wie het is hé.
Ik had gisteren ver nen date met ne student. Nope, ik ga geen namen noemen. Ik denk dat diene mens tegen de 40 is of zelfs ouder, hij is gelijk met mij aangekomen en hij heeft het nogal moeilijk tussen al da jong geweld. Daarmee stond hij gisteren aan mijnen bureau en hij vroeg of dak nie naar de cinema wou gaan en achteraf iets gaan eten en gaan drinken. Mijn ogen trokken natuurlijk direct open, zo van ‘Meent ge da nu?’ (ik kan’t ook nooit wegsteken hé) Ja soms da Frans van andere buitenlanders is nogal moeilijk te verstaan, maar hij bevestigde toch met ‘aja dan kunnen we elkaar beter leren kennen’, owkay en dan komt er bij mij niks niet meer deftig uit hé. Dus ik heel vriendelijk gelaten of dak het niet verstond in diene zin dat hij op had en mijn antwoord was dus ook weer een typisch Tina-antwoord: ‘Super, goed idee, morgen gaan Regula, Harrold, Benjamin en ik naar de cinema, ge kunt altijd meegaan als ge wilt’. Hehehe, ochotte diene mens. Hij keek zo is en ik kreeg nog nen ‘bonne journée’. Ja wat moest ik antwoorden? Moest hij nu écht de moeite geweest zijn hé, azo een brok à la Johnny Depp, dan vergeet ge de leeftijd hé, maar hij…. hij is een beetje simpel, fleemt véél te veel naar mijn goesting, uch, nee zenne, laat al die knappe binken maar tot aan mijnen bureau komen, ja dan komt er zeker niks nie meer deftig uit hehehe. (Chance dak er zelf nog kan mee lachen). Deze morgen stond hij daar al weer met de vraag hoe het met mij ging.
Vandaag zoiets leuks meegemaakt. ‘k Was mijn boodschappen aant doen in de Monoprix en nen oude mens en ik waren zo rond elkaar aan’t draaien want we waren alle twee brood aan’t zoeken, stonden in elkaars weg een beetje. Ge kent dat dan ‘Pardon,…’ ‘C’est pas grave.’ ‘Je cherche qqch…’ Dus ik mijn goed hart boven gehaald ‘en wa zoekt ge meneer?’ Ne gansen uitleg van diene mens dat dan uiteindelijk opzoek was naar ne cake. Hij had dan uiteindelijk zijne cake gevonden en ik stond nog altijd te zoeken naar mijn brood, dat dan uiteindelijk plak voor mijne neus stond...., en hij kwam terug om te vragen of ik Engelse was. Iedereen vraagt dat dus hé!!!! Allé dan zo een halfuur met diene mens staan praten, allé hij tegen mij eigenlijk over zijn leven in Parijs en as ik hem de volgende keer zag in de winkel moest ik zeker ne keer teken doen. Super schattig! Opa ik moest direct aan u denken, gij zou dat ook doen ;-) Trouwens opa, ik heb hier zo een super leuk winkeltje ontdekt met allemaal naaigerief en zelfs zo nog een oude buste zoals die dat ge mij gegeven hebt. Aja en er zijn hier dus nog echte kleermakers hé, (‘k wast vergeten te zeggen van’t weekend), as ik mijn wandeling is gedaan heb daar aan Pigalle, Saint-George, dan ben ik zo ne kleurmakerswinkel gespasseerd waar de kleermaker voor zijn venster bezig was op ook zo een stokoude tafel in kleermakerszit. Neig hé.
Vandaag in de metro, man man, echt hé, sommige mensen…. grrrrrrrrrr. Der was enorm veel volk, mijn kont kon er nog justekes bij, ja ’t was vree nipt. Normaal gezien as er veel volk is moeten die op de klapstoelekes hun rechtzetten. Inderdaad, normaal gezien, der was een madam die het niet nodig vond om haar recht te zetten. En dan begint de dees dwaas te worden hé. De meeste mensen blijven dan kijken of beginnen te zuchten om ze toch maar te laten merken van…. Ik dacht ‘ik heb mijn kont voor iets gekregen, ‘k gaan er nog is gebruik van maken’. Nu denkt waarschijnlijk den helft weer dak ’t zelfde gedaan heb as die madam de zondag,… nee mannekes, nee. Ik moet wel eerlijk zijn, ja ik heb er ook aan gedacht, maar dan zou’k mijzelf gestraft hebben en alle mensen rond mij ook ;o) dus da was geen optie. ‘k Heb tegen haar benen zitten duwen, as de metro stopte mij expres niet recht houden, allé ge kent dat wel hé, maar ’t heeft dus niet uitgedaan was ze keek zelfs nie op, de koei. ‘k Loop er nog dwees van. De boerinne.
Allé ik zen weg want der staat mij nen berg afwas op te wachten. Jippie! En ik zou mijn valies ook is moeten uitpakken eigenlijk… en een beetje opruimen… en mijne was doen… goh ik ben tam ;o)
Dikke zoen!!!!!!!!!!!
xxxxx
Vandaag nen helen dag bezig geweest aan het WelcomePack! Ne gansen dag hé, een chance dak da nog graag doen, maar ’t begon toch een beetje tegen te steken tegen vijf uur. Op tijd en stond komen de studenten dan is aan mijnen bureau hangen voor nen babbel, das toch plezant zenne, azo hoort ge nog ne keer iets. Allé ’t is te zien wie het is hé.
Ik had gisteren ver nen date met ne student. Nope, ik ga geen namen noemen. Ik denk dat diene mens tegen de 40 is of zelfs ouder, hij is gelijk met mij aangekomen en hij heeft het nogal moeilijk tussen al da jong geweld. Daarmee stond hij gisteren aan mijnen bureau en hij vroeg of dak nie naar de cinema wou gaan en achteraf iets gaan eten en gaan drinken. Mijn ogen trokken natuurlijk direct open, zo van ‘Meent ge da nu?’ (ik kan’t ook nooit wegsteken hé) Ja soms da Frans van andere buitenlanders is nogal moeilijk te verstaan, maar hij bevestigde toch met ‘aja dan kunnen we elkaar beter leren kennen’, owkay en dan komt er bij mij niks niet meer deftig uit hé. Dus ik heel vriendelijk gelaten of dak het niet verstond in diene zin dat hij op had en mijn antwoord was dus ook weer een typisch Tina-antwoord: ‘Super, goed idee, morgen gaan Regula, Harrold, Benjamin en ik naar de cinema, ge kunt altijd meegaan als ge wilt’. Hehehe, ochotte diene mens. Hij keek zo is en ik kreeg nog nen ‘bonne journée’. Ja wat moest ik antwoorden? Moest hij nu écht de moeite geweest zijn hé, azo een brok à la Johnny Depp, dan vergeet ge de leeftijd hé, maar hij…. hij is een beetje simpel, fleemt véél te veel naar mijn goesting, uch, nee zenne, laat al die knappe binken maar tot aan mijnen bureau komen, ja dan komt er zeker niks nie meer deftig uit hehehe. (Chance dak er zelf nog kan mee lachen). Deze morgen stond hij daar al weer met de vraag hoe het met mij ging.
Vandaag zoiets leuks meegemaakt. ‘k Was mijn boodschappen aant doen in de Monoprix en nen oude mens en ik waren zo rond elkaar aan’t draaien want we waren alle twee brood aan’t zoeken, stonden in elkaars weg een beetje. Ge kent dat dan ‘Pardon,…’ ‘C’est pas grave.’ ‘Je cherche qqch…’ Dus ik mijn goed hart boven gehaald ‘en wa zoekt ge meneer?’ Ne gansen uitleg van diene mens dat dan uiteindelijk opzoek was naar ne cake. Hij had dan uiteindelijk zijne cake gevonden en ik stond nog altijd te zoeken naar mijn brood, dat dan uiteindelijk plak voor mijne neus stond...., en hij kwam terug om te vragen of ik Engelse was. Iedereen vraagt dat dus hé!!!! Allé dan zo een halfuur met diene mens staan praten, allé hij tegen mij eigenlijk over zijn leven in Parijs en as ik hem de volgende keer zag in de winkel moest ik zeker ne keer teken doen. Super schattig! Opa ik moest direct aan u denken, gij zou dat ook doen ;-) Trouwens opa, ik heb hier zo een super leuk winkeltje ontdekt met allemaal naaigerief en zelfs zo nog een oude buste zoals die dat ge mij gegeven hebt. Aja en er zijn hier dus nog echte kleermakers hé, (‘k wast vergeten te zeggen van’t weekend), as ik mijn wandeling is gedaan heb daar aan Pigalle, Saint-George, dan ben ik zo ne kleurmakerswinkel gespasseerd waar de kleermaker voor zijn venster bezig was op ook zo een stokoude tafel in kleermakerszit. Neig hé.
Vandaag in de metro, man man, echt hé, sommige mensen…. grrrrrrrrrr. Der was enorm veel volk, mijn kont kon er nog justekes bij, ja ’t was vree nipt. Normaal gezien as er veel volk is moeten die op de klapstoelekes hun rechtzetten. Inderdaad, normaal gezien, der was een madam die het niet nodig vond om haar recht te zetten. En dan begint de dees dwaas te worden hé. De meeste mensen blijven dan kijken of beginnen te zuchten om ze toch maar te laten merken van…. Ik dacht ‘ik heb mijn kont voor iets gekregen, ‘k gaan er nog is gebruik van maken’. Nu denkt waarschijnlijk den helft weer dak ’t zelfde gedaan heb as die madam de zondag,… nee mannekes, nee. Ik moet wel eerlijk zijn, ja ik heb er ook aan gedacht, maar dan zou’k mijzelf gestraft hebben en alle mensen rond mij ook ;o) dus da was geen optie. ‘k Heb tegen haar benen zitten duwen, as de metro stopte mij expres niet recht houden, allé ge kent dat wel hé, maar ’t heeft dus niet uitgedaan was ze keek zelfs nie op, de koei. ‘k Loop er nog dwees van. De boerinne.
Allé ik zen weg want der staat mij nen berg afwas op te wachten. Jippie! En ik zou mijn valies ook is moeten uitpakken eigenlijk… en een beetje opruimen… en mijne was doen… goh ik ben tam ;o)
Dikke zoen!!!!!!!!!!!
xxxxx
maandag 23 maart 2009
23 maart 2009
Salut allemaal!
Ik heb een pracht weekend gehad, alleen een beetje te kort!
Ik was dus deze week een verrassing aan het plannen voor iemand, remember en de verrassing was dus dat ik een weekendje naar huis ging zonder dat iemand het wist. Juist mijn broer zat mee in het complot, aja, wie ging mij anders komen halen aan’t station om 23u00?
Dus ik met volle zenuwen naar huis en écht de gezichten waren geld waard. Ons ma heeft toch zeker de volle twee minuten met haar handen voor haar gezicht gestaan, mijn pa wist precies niet zo goed wat te zeggen, mijnen opa liet mij direct weten hoe erg hij mij gemist had, ons oma haar bloemekes lagen ver uit haar handen en mijn andere oma had mij eerst niet zien staan tot als ze mij dan vroeg ‘moet gij ook thee hebben?’ en door had dak daar dus stond hé. Schitterend! En dan de vraag die over iedereen zijn lippen is gekomen : ‘Hoe zijt gij hier geraakt?’ Da was een moeilijke vraag zenne…
Zaterdag gaan shoppen met de mama en de oma, en natuurlijk eenen gaan drinken. In de namiddag bezoekje gebracht aan de andere oma. En dan ons Bene en Ismael gaan opzoeken. En dan was’t eigenlijk al avond. Zondag niet veel gedaan en dan moest ik weer naar huis hé. Man, heb ik het moeilijk gehad seg om terug te komen. Ik was content dat Jilleken bij oma en opa was om den boel ewa op te fleuren of ‘k had mij leeg gejankt. Ja ik geef het toe, ik zag er tegen op om terug te komen. En dan zeker as we in den auto zaten op weg naart station. Maar allé, ge moogt gerust zijn, ‘k heb mij ingehouden zenne! ’t Kan ook misschien geweest zijn van mijn verkoudheid dak zo ‘emotioneel’ was. (’t zal wel iets zijn hé, weken delper). Daarmee, maar allé van de moment dak op den Thalys zat begon het te beteren en toen ik op de metro zat was’t over. (ja tees gedeelte is wa groter getypt, ge zult straks wel lezen waarom) Ja diene geur hé in de metro, het stinkt eigenlijk, maar ik riek het en heb het gevoel thuis te zijn. Owkay ff parafraseren, het stinkt dus niet bij mij thuis maar ik bedoel dus thuis met de link naar Parijs. De Parijs-geur. Voor wie het niet begrijpt ( de meerderheid dus) zal ik het thuis (België) achteraf nog is uitleggen ;o) Allé ja, om voort te vertellen, ik zat dus op de metro (yep weer een metroverhaal) en der zit ook zo een oud méken op (met alle respect voor de ouderen) met twee zware valiezen en ze had er dus moeite mee, ge zag het. En ze had die zo strategisch voor mij gezet as ze haar bukte dat haar kont ver in mijn gezicht zat. Ja bon, geen erg, ware het niet dat madam haar bukt om haar valiezen op te nemen en blijkbaar door de inspanning haar niet kon inhouden om een scheet te laten. Owkay en ’t heeft dat natuurlijk weer maar één gehoord, aja hoe kan het ook anders. ’t Wou weer lukken dat het bij mij was. Zhe mannekes, ik verzeker het u, ik heb hier al véél strike gelegen, maar nu… ik kom nog niet bij. ’t Zaten zo twee mannen voor mij en ja ik kost mij écht niet inhouden van lachen en die waren naar mij aan’t kijken van ‘wa krijgt de die?’ Ik heb gelachen van Saint-Placide tot in Montparnasse Bienvenue, dus das toch een kleine 20 minuutjes rijden, om den duur dacht ik van ‘Tina stapt uit want anders,…’ Zo erg, met de mensen lachen, wie weet wa ik allemaal gaan uitsteken als ik oud ben (ik weet al wa sommigen aan’t denken zijn, ik volg jongens, maar ik typ het hier niet neer zenne ;o) ).Euhm mensen as ge tees stuk gelezen hebt, lees nie meer het stuk van hierboven in’t vet ;o) hehehehe en we liggen weer strike zenne ;o)
Daarmee allé, was mijnen heimwee direct over. Maar vannacht enorm slecht geslapen, liggen draaien en keren, ik was thans doodop en toch… Allé rond drie uur ben ik toch redelijk in’t slaap gevallen, tot 5 uur en dan begon het weer. Dan om 6u45 uit mijn kingsize bed gestrompeld, richting badkamer, mijnen dikken teen gestoten tegen mijn geïmproviseerd nachtkastje, ’t begon al goe. ’t Begin van den dag… en koud dat het hier was, koud… ze hadden thans gezegd 16°, ja dag Jan. Maar allé, op’t werk was het echt de max vandaag, ik had het kot voor mij alleen want Charlotte was er niet, Matar was de nieuwe studenten aan’t rondleiden enzo… op mijn gemaksken het Welcome Pack hermaakt, allé, ik ben nog bezig zenne, der was wa werk aan. De nieuwe studenten krijgen dat bij aankomst, der staat daar vanalle info in over Parijs, handige tips, ja het idee was er al, maar de uitwerking trok op geen KL***N. ‘k Snap eigenlijk niet dat Alix dat toeliet om da zo aan de studenten te geven, maar bon… .
Vanavond thuis gekomen en mijzelf getrakteerd op een goeie baguette en kaas. Gesmaakt dat dat gedaan heeft! Stokbroden kunnen ze in België nergens zo goed maken as hier bij mijnen bakker zenne.
‘k Zou eigenlijk is moeten uitpakken hé want al mijn kleren steken nog in mijn valies, ja ik heb nog een lading kleren meegebracht naar hier en een handtas en schoenen. Ja het weer begint te beteren hé (behalve vandaag), ik moet voorzien zijn.
Allé mensen, dikke zoen en tot de volgende berichtgeving!
PS: Voor de mensen die hun gepasseerd voelen doordat ik dit weekend niet bij hun ben kunne komen, sorry hé, maar ’t was echt een heel kort weekend. Maar ik ben ulle niet vergeten zenne! No way José.
PS 2: Ik vraag mij eigenlijk af wie mijne volger is op mijnen blog, alhoewel dak wel denk wie dat het is zenne, maar gelieve u aan te melden ;o) hehe (ik ben serieus hé)
Ik heb een pracht weekend gehad, alleen een beetje te kort!
Ik was dus deze week een verrassing aan het plannen voor iemand, remember en de verrassing was dus dat ik een weekendje naar huis ging zonder dat iemand het wist. Juist mijn broer zat mee in het complot, aja, wie ging mij anders komen halen aan’t station om 23u00?
Dus ik met volle zenuwen naar huis en écht de gezichten waren geld waard. Ons ma heeft toch zeker de volle twee minuten met haar handen voor haar gezicht gestaan, mijn pa wist precies niet zo goed wat te zeggen, mijnen opa liet mij direct weten hoe erg hij mij gemist had, ons oma haar bloemekes lagen ver uit haar handen en mijn andere oma had mij eerst niet zien staan tot als ze mij dan vroeg ‘moet gij ook thee hebben?’ en door had dak daar dus stond hé. Schitterend! En dan de vraag die over iedereen zijn lippen is gekomen : ‘Hoe zijt gij hier geraakt?’ Da was een moeilijke vraag zenne…
Zaterdag gaan shoppen met de mama en de oma, en natuurlijk eenen gaan drinken. In de namiddag bezoekje gebracht aan de andere oma. En dan ons Bene en Ismael gaan opzoeken. En dan was’t eigenlijk al avond. Zondag niet veel gedaan en dan moest ik weer naar huis hé. Man, heb ik het moeilijk gehad seg om terug te komen. Ik was content dat Jilleken bij oma en opa was om den boel ewa op te fleuren of ‘k had mij leeg gejankt. Ja ik geef het toe, ik zag er tegen op om terug te komen. En dan zeker as we in den auto zaten op weg naart station. Maar allé, ge moogt gerust zijn, ‘k heb mij ingehouden zenne! ’t Kan ook misschien geweest zijn van mijn verkoudheid dak zo ‘emotioneel’ was. (’t zal wel iets zijn hé, weken delper). Daarmee, maar allé van de moment dak op den Thalys zat begon het te beteren en toen ik op de metro zat was’t over. (ja tees gedeelte is wa groter getypt, ge zult straks wel lezen waarom) Ja diene geur hé in de metro, het stinkt eigenlijk, maar ik riek het en heb het gevoel thuis te zijn. Owkay ff parafraseren, het stinkt dus niet bij mij thuis maar ik bedoel dus thuis met de link naar Parijs. De Parijs-geur. Voor wie het niet begrijpt ( de meerderheid dus) zal ik het thuis (België) achteraf nog is uitleggen ;o) Allé ja, om voort te vertellen, ik zat dus op de metro (yep weer een metroverhaal) en der zit ook zo een oud méken op (met alle respect voor de ouderen) met twee zware valiezen en ze had er dus moeite mee, ge zag het. En ze had die zo strategisch voor mij gezet as ze haar bukte dat haar kont ver in mijn gezicht zat. Ja bon, geen erg, ware het niet dat madam haar bukt om haar valiezen op te nemen en blijkbaar door de inspanning haar niet kon inhouden om een scheet te laten. Owkay en ’t heeft dat natuurlijk weer maar één gehoord, aja hoe kan het ook anders. ’t Wou weer lukken dat het bij mij was. Zhe mannekes, ik verzeker het u, ik heb hier al véél strike gelegen, maar nu… ik kom nog niet bij. ’t Zaten zo twee mannen voor mij en ja ik kost mij écht niet inhouden van lachen en die waren naar mij aan’t kijken van ‘wa krijgt de die?’ Ik heb gelachen van Saint-Placide tot in Montparnasse Bienvenue, dus das toch een kleine 20 minuutjes rijden, om den duur dacht ik van ‘Tina stapt uit want anders,…’ Zo erg, met de mensen lachen, wie weet wa ik allemaal gaan uitsteken als ik oud ben (ik weet al wa sommigen aan’t denken zijn, ik volg jongens, maar ik typ het hier niet neer zenne ;o) ).Euhm mensen as ge tees stuk gelezen hebt, lees nie meer het stuk van hierboven in’t vet ;o) hehehehe en we liggen weer strike zenne ;o)
Daarmee allé, was mijnen heimwee direct over. Maar vannacht enorm slecht geslapen, liggen draaien en keren, ik was thans doodop en toch… Allé rond drie uur ben ik toch redelijk in’t slaap gevallen, tot 5 uur en dan begon het weer. Dan om 6u45 uit mijn kingsize bed gestrompeld, richting badkamer, mijnen dikken teen gestoten tegen mijn geïmproviseerd nachtkastje, ’t begon al goe. ’t Begin van den dag… en koud dat het hier was, koud… ze hadden thans gezegd 16°, ja dag Jan. Maar allé, op’t werk was het echt de max vandaag, ik had het kot voor mij alleen want Charlotte was er niet, Matar was de nieuwe studenten aan’t rondleiden enzo… op mijn gemaksken het Welcome Pack hermaakt, allé, ik ben nog bezig zenne, der was wa werk aan. De nieuwe studenten krijgen dat bij aankomst, der staat daar vanalle info in over Parijs, handige tips, ja het idee was er al, maar de uitwerking trok op geen KL***N. ‘k Snap eigenlijk niet dat Alix dat toeliet om da zo aan de studenten te geven, maar bon… .
Vanavond thuis gekomen en mijzelf getrakteerd op een goeie baguette en kaas. Gesmaakt dat dat gedaan heeft! Stokbroden kunnen ze in België nergens zo goed maken as hier bij mijnen bakker zenne.
‘k Zou eigenlijk is moeten uitpakken hé want al mijn kleren steken nog in mijn valies, ja ik heb nog een lading kleren meegebracht naar hier en een handtas en schoenen. Ja het weer begint te beteren hé (behalve vandaag), ik moet voorzien zijn.
Allé mensen, dikke zoen en tot de volgende berichtgeving!
PS: Voor de mensen die hun gepasseerd voelen doordat ik dit weekend niet bij hun ben kunne komen, sorry hé, maar ’t was echt een heel kort weekend. Maar ik ben ulle niet vergeten zenne! No way José.
PS 2: Ik vraag mij eigenlijk af wie mijne volger is op mijnen blog, alhoewel dak wel denk wie dat het is zenne, maar gelieve u aan te melden ;o) hehe (ik ben serieus hé)
donderdag 19 maart 2009
Donderdag 19 maart 2009
Hallo iedereen,
vandaag de verrassing van mijn leven gekregen! De vraag of ik les wou geven. Natuuuuuuuurlijk wou ik dat doen! De studenten kunnen een optievak kiezen zoals ‘cours de cuisine’. En wat mocht ik geven? ‘Cours de cuisine’. Sophie, een leerkracht was er niet doordat de RER staakte en iemand moest de les overnemen hé. Allé vooruit, een recept gezocht op het internet en mijn oog viel natuurlijk op iets met chocolade: “Tarte fondante au chocolat” ja en het smaakt even goed als het klinkt! ‘k Moest dan natuurlijk ook boodschappen gaan doen hé, ik weet niet waarom maar ben cl en ml dooreen beginnen slaan met als gevolg dat ik dus véél te véél room gekocht heb. Bon, dat is dan voor de volgende kookles hé. We hebben toch weer is goed gelachen met mijn geklungel.
De studenten waren in het begin een beetje onzeker van ‘ojee kan die da wel’ er vroeg zelfs iemand aan Alix ‘Kan die Frans spreken?’ Owkay niet direct het grootste compliment maar achteraf waren ze toch allemaal dolenthousiast en het is allemaal vlekkeloos verlopen, ik kreeg zelfs de vraag om de volgende keer terug les te geven.
Deze middag dan weer iets ontdekt om te eten. Une baguette au chèvre (broodje met geitenkaas) + une tartelette framboise (gebakje met frambozen) + een blik Cola voor maar € 6 ! 6 Euroooooooo ! 6 hé mensen ! 6 Euro!!! Man en lekker!!!!! Lekker, lekker, lekker! Ik zat zo vol! En echt een taart met verse frambozen! Alleen al aan denken….
Vandaag was Charlotte mij weer ne keer iets aan’t vertellen! We hebben dus een noodnummer in’t geval dat er iets is met de studenten. Dus een noodnummer in geval van NOOD! Elke week heeft er iemand anders de nood-gsm. Dit weekend was het Charlotte haar beurt en zondag kreeg ze een ‘noodoproep’. Een gastvrouw dat belde om te zeggen dat ze het niet eens was dat haar student nen banaan had genomen zonder te vragen. Haaaalllllllooooo ! Nen banaan! Charlotte natuurlijk in alle staten. Ge hebt toch mensen zenne! En een gastgezin dat een blad op de wc hangt om te zeggen dat de studenten in de MacDonalds naar het toilet moeten omdat ze te veel water verbruiken anders… Aja owkay. Ik ben toch content zenne bij Ingrid.
Voor de rest geen nieuws eigenlijk alleen dat ik enorm uitkijk naar het weekend! Zon, zon en nog is zon!
Lieve schatjes tot één van dees!
Tina xx
vandaag de verrassing van mijn leven gekregen! De vraag of ik les wou geven. Natuuuuuuuurlijk wou ik dat doen! De studenten kunnen een optievak kiezen zoals ‘cours de cuisine’. En wat mocht ik geven? ‘Cours de cuisine’. Sophie, een leerkracht was er niet doordat de RER staakte en iemand moest de les overnemen hé. Allé vooruit, een recept gezocht op het internet en mijn oog viel natuurlijk op iets met chocolade: “Tarte fondante au chocolat” ja en het smaakt even goed als het klinkt! ‘k Moest dan natuurlijk ook boodschappen gaan doen hé, ik weet niet waarom maar ben cl en ml dooreen beginnen slaan met als gevolg dat ik dus véél te véél room gekocht heb. Bon, dat is dan voor de volgende kookles hé. We hebben toch weer is goed gelachen met mijn geklungel.
De studenten waren in het begin een beetje onzeker van ‘ojee kan die da wel’ er vroeg zelfs iemand aan Alix ‘Kan die Frans spreken?’ Owkay niet direct het grootste compliment maar achteraf waren ze toch allemaal dolenthousiast en het is allemaal vlekkeloos verlopen, ik kreeg zelfs de vraag om de volgende keer terug les te geven.
Deze middag dan weer iets ontdekt om te eten. Une baguette au chèvre (broodje met geitenkaas) + une tartelette framboise (gebakje met frambozen) + een blik Cola voor maar € 6 ! 6 Euroooooooo ! 6 hé mensen ! 6 Euro!!! Man en lekker!!!!! Lekker, lekker, lekker! Ik zat zo vol! En echt een taart met verse frambozen! Alleen al aan denken….
Vandaag was Charlotte mij weer ne keer iets aan’t vertellen! We hebben dus een noodnummer in’t geval dat er iets is met de studenten. Dus een noodnummer in geval van NOOD! Elke week heeft er iemand anders de nood-gsm. Dit weekend was het Charlotte haar beurt en zondag kreeg ze een ‘noodoproep’. Een gastvrouw dat belde om te zeggen dat ze het niet eens was dat haar student nen banaan had genomen zonder te vragen. Haaaalllllllooooo ! Nen banaan! Charlotte natuurlijk in alle staten. Ge hebt toch mensen zenne! En een gastgezin dat een blad op de wc hangt om te zeggen dat de studenten in de MacDonalds naar het toilet moeten omdat ze te veel water verbruiken anders… Aja owkay. Ik ben toch content zenne bij Ingrid.
Voor de rest geen nieuws eigenlijk alleen dat ik enorm uitkijk naar het weekend! Zon, zon en nog is zon!
Lieve schatjes tot één van dees!
Tina xx
woensdag 18 maart 2009
Woensdag 18 maart 2009
Hallo iedereen,
het is hier zo mooi weer seg! 16 graden om precies te zijn, ’t is gewoon zalig om buiten te lopen tijdens de pauze. Ik kijk al uit naar het weekend eigenlijk, ik ben een verrassingsweekend aan het plannen voor iemand, ik hoop dat het weer dan wel zo blijft natuurlijk! Ik kan er niet te veel over uitweiden want ik denk dat ze ook mijne log leest. Hehe, stout hé en nu maak ik iedereen curieus natuurlijk! Zijt maar gerust, ‘k zal het dit weekend wel op mijnen blog zetten ;-)
Vandaag ben ik voor mijn werk naar twee andere scholen gemoeten om informatie te vragen als “student”. ’t Was heel interessant en ondertussen heb ik weer eens iets van Parijs gezien. ’t Was dan nog plak aan mijn deur en ik was er nog niet geweest. Ik moet hier nog veel zien zenne, ‘k heb nog ff, maar ja, alles ga’k toch niet kunnen doen hebben. Das dan voor de volgende keer hé.
Voor vandaag heb ik eigenlijk niet zo veel te vertellen maar ik had gewoon zin om te schrijven, ‘k denk dak mijnen thuis begin te missen. Tot nu toe had ik er nog geene last van tot als die twee hondjes van beneden tot bij mij kwamen en ik moest denken aan mijn Balouken…. mijn grote liefde!
Ik zal maar stoppen met zeveren zeker voor vandaag en mij nog is storten op mijnen agenda voor’t school.
Lieve mensen tot de volgende (veel zinnigere blog)!
Tina
het is hier zo mooi weer seg! 16 graden om precies te zijn, ’t is gewoon zalig om buiten te lopen tijdens de pauze. Ik kijk al uit naar het weekend eigenlijk, ik ben een verrassingsweekend aan het plannen voor iemand, ik hoop dat het weer dan wel zo blijft natuurlijk! Ik kan er niet te veel over uitweiden want ik denk dat ze ook mijne log leest. Hehe, stout hé en nu maak ik iedereen curieus natuurlijk! Zijt maar gerust, ‘k zal het dit weekend wel op mijnen blog zetten ;-)
Vandaag ben ik voor mijn werk naar twee andere scholen gemoeten om informatie te vragen als “student”. ’t Was heel interessant en ondertussen heb ik weer eens iets van Parijs gezien. ’t Was dan nog plak aan mijn deur en ik was er nog niet geweest. Ik moet hier nog veel zien zenne, ‘k heb nog ff, maar ja, alles ga’k toch niet kunnen doen hebben. Das dan voor de volgende keer hé.
Voor vandaag heb ik eigenlijk niet zo veel te vertellen maar ik had gewoon zin om te schrijven, ‘k denk dak mijnen thuis begin te missen. Tot nu toe had ik er nog geene last van tot als die twee hondjes van beneden tot bij mij kwamen en ik moest denken aan mijn Balouken…. mijn grote liefde!
Ik zal maar stoppen met zeveren zeker voor vandaag en mij nog is storten op mijnen agenda voor’t school.
Lieve mensen tot de volgende (veel zinnigere blog)!
Tina
zondag 15 maart 2009
Zondag 15 maart 2009
Heido how à tous!
Gisteren nen dag gehad van geklungel en achteraf pure luxe.
Rond 15 uur kwam Ingrid thuis met Camille (vriendin aan huis), en een grote doos. Vijf minuten nadien kwam Fabrice (vriend aan huis) toe met een nog grotere doos. Owkay, Ingrid was dus gaan winkelen naar den Ikea voor een kast in de badkamer. Azo een doe-het-zelf-pakket, weet je wel, zo eentje dat lijkt op 20 minuten gedaan te zijn… Goe, ik dacht ‘op een uurken is da hier in kannen en kruiken’. Hehehe, ja zenne, we zijn begonnen om 15u30 denk ik, en we hadden gedaan om 22uur. Iedereen doodop, met vier aan één kastjen, om 18uur is Virginie nog toegekomen, en nog een uurke later stond Deborah hier ook, yep allemaal in da gangsken van ne meter en een half breed. Maar we hebben ons hier krepel gelachen, die kast drie keer moeten demonteren want plank A, bleek dan plank B te zijn die kast stond zo scheef als iets, stonden dan eindelijk die voeten der onder, zette we die kast recht breekt ne voet door da hout, allé vooruit… en dan kwamen die kastdeuren scheef op die kast te hangen. Wat zeggen ze nu weeral? “Wat je zelf doet, doe je meestal beter”.
Maar allé, we waren voorzien van spijs en drank. En nu gaat iedereen bij het volgende zeggen ‘o nee zo decadent’ Ik weet het jongens, maar ik kan er ook nie aan doen hé, die mensen zijn zo…
Dus we waren voorzien van spijs en drank… ‘ k durf het bijna niet zeggen. We hebben ne gansen avond en nacht hier gezeten met champagne, foie gras, paté en kaas en niet van de minsten hé. Zo één doosje, klein petieterig doosje foie gras kost, hou u vast, 49 en een sjik euro, er stonden hier zo maar liefst e stuk of 7 doosjes. Ingrid had ze gekregen van ne klant, owkay. Ge moogt nu zeggen wat ge wilt over hun eten hé, ‘k moet er ook niet van weten , maar over hun verstand van kaas… ik heb hier geboeft hé mannen. Ongelooflijk. Allé en dan nadien kwam Camille nog af met aardbeien en een dikke klet slagroom. Niet goed hé, ik weet het maar ja, ’t is onbeleefd om nee te zeggen hé J .
Ik kon mij om den duur niet meer concentreren om te luisteren, tot als ze aankwamen bij het onderwerp Nicolas en Carla. Hoe sympathiek ze wel waren als koppel en zij vooral, een doodgewoon mens eigenlijk, cocktails drinken in’t Ritz, MAAR 30 euro… bla bla bla, ik zat hier zo met mijne mond open toen mijnen euro viel over wie ze het hadden, om den duur van ‘Heb ik het wel goed begrepen?’ Halloooooo, hebt ge’t over Nicolas Sarkozy en Carla Bruni???? Ja da zijn ook maar mensen maar ik zat toch wel ff stil op mijne stoel zenne. Ach ja,… allé mensen as ge mij binnenkort in de Story ziet staan met mijne zonnebril en ons Carla ;-) waaaaaaaa grappig hé. ‘k Zal wat meer met Ingrid moeten uitgaan misschien kom ik dan wel met ne rijke Fransman naar huis hehehe. Blijven dromen…. Ze zei het dan zo deze morgen ‘Ge moet is met ons meegaan op soirée dan leert ge nog wat mensen kennen’. Ik dacht van ‘Puréeeeee, maar ik geef wel geen dertig euro uit aan ne cocktail zenne!! No way josé. (Tenzij dat Johnny Depp naast mij komt zitten, waaaaaaaaaaaaa)
Allé ja de kas steekt in elkaar, al ons gerief steekt er al in ondertussen, we hebben vannacht nog alles opgeruimd en gestofzuigd. Ze is daarjuist dan vertrokken richting Lille voor een opleiding van drie dagen dus ik heb het kot weer voor mij alleen en den overschot van gisteren.. hehehe. ’t Leven kan schoon zijn hé, ‘k moet wel zeggen :we hebben deze morgen wel om beurt op de pot gezeten, das wa minder hé.
Vandaag nie echt iets gedaan eigenlijk, tam geweest. Geslapen tot 12uur, gewassen, de oude kast naar beneden gedragen en op’t straat gezet (mag da wel?), mijn lakens ververst en tv gekeken.
Allé ik ga mijn tamheid nog een beetje voortzetten ;-)
Dikke zoen (en tot in de Story, hehehehe, kon het niet laten)
Tina
xxx
Gisteren nen dag gehad van geklungel en achteraf pure luxe.
Rond 15 uur kwam Ingrid thuis met Camille (vriendin aan huis), en een grote doos. Vijf minuten nadien kwam Fabrice (vriend aan huis) toe met een nog grotere doos. Owkay, Ingrid was dus gaan winkelen naar den Ikea voor een kast in de badkamer. Azo een doe-het-zelf-pakket, weet je wel, zo eentje dat lijkt op 20 minuten gedaan te zijn… Goe, ik dacht ‘op een uurken is da hier in kannen en kruiken’. Hehehe, ja zenne, we zijn begonnen om 15u30 denk ik, en we hadden gedaan om 22uur. Iedereen doodop, met vier aan één kastjen, om 18uur is Virginie nog toegekomen, en nog een uurke later stond Deborah hier ook, yep allemaal in da gangsken van ne meter en een half breed. Maar we hebben ons hier krepel gelachen, die kast drie keer moeten demonteren want plank A, bleek dan plank B te zijn die kast stond zo scheef als iets, stonden dan eindelijk die voeten der onder, zette we die kast recht breekt ne voet door da hout, allé vooruit… en dan kwamen die kastdeuren scheef op die kast te hangen. Wat zeggen ze nu weeral? “Wat je zelf doet, doe je meestal beter”.
Maar allé, we waren voorzien van spijs en drank. En nu gaat iedereen bij het volgende zeggen ‘o nee zo decadent’ Ik weet het jongens, maar ik kan er ook nie aan doen hé, die mensen zijn zo…
Dus we waren voorzien van spijs en drank… ‘ k durf het bijna niet zeggen. We hebben ne gansen avond en nacht hier gezeten met champagne, foie gras, paté en kaas en niet van de minsten hé. Zo één doosje, klein petieterig doosje foie gras kost, hou u vast, 49 en een sjik euro, er stonden hier zo maar liefst e stuk of 7 doosjes. Ingrid had ze gekregen van ne klant, owkay. Ge moogt nu zeggen wat ge wilt over hun eten hé, ‘k moet er ook niet van weten , maar over hun verstand van kaas… ik heb hier geboeft hé mannen. Ongelooflijk. Allé en dan nadien kwam Camille nog af met aardbeien en een dikke klet slagroom. Niet goed hé, ik weet het maar ja, ’t is onbeleefd om nee te zeggen hé J .
Ik kon mij om den duur niet meer concentreren om te luisteren, tot als ze aankwamen bij het onderwerp Nicolas en Carla. Hoe sympathiek ze wel waren als koppel en zij vooral, een doodgewoon mens eigenlijk, cocktails drinken in’t Ritz, MAAR 30 euro… bla bla bla, ik zat hier zo met mijne mond open toen mijnen euro viel over wie ze het hadden, om den duur van ‘Heb ik het wel goed begrepen?’ Halloooooo, hebt ge’t over Nicolas Sarkozy en Carla Bruni???? Ja da zijn ook maar mensen maar ik zat toch wel ff stil op mijne stoel zenne. Ach ja,… allé mensen as ge mij binnenkort in de Story ziet staan met mijne zonnebril en ons Carla ;-) waaaaaaaa grappig hé. ‘k Zal wat meer met Ingrid moeten uitgaan misschien kom ik dan wel met ne rijke Fransman naar huis hehehe. Blijven dromen…. Ze zei het dan zo deze morgen ‘Ge moet is met ons meegaan op soirée dan leert ge nog wat mensen kennen’. Ik dacht van ‘Puréeeeee, maar ik geef wel geen dertig euro uit aan ne cocktail zenne!! No way josé. (Tenzij dat Johnny Depp naast mij komt zitten, waaaaaaaaaaaaa)
Allé ja de kas steekt in elkaar, al ons gerief steekt er al in ondertussen, we hebben vannacht nog alles opgeruimd en gestofzuigd. Ze is daarjuist dan vertrokken richting Lille voor een opleiding van drie dagen dus ik heb het kot weer voor mij alleen en den overschot van gisteren.. hehehe. ’t Leven kan schoon zijn hé, ‘k moet wel zeggen :we hebben deze morgen wel om beurt op de pot gezeten, das wa minder hé.
Vandaag nie echt iets gedaan eigenlijk, tam geweest. Geslapen tot 12uur, gewassen, de oude kast naar beneden gedragen en op’t straat gezet (mag da wel?), mijn lakens ververst en tv gekeken.
Allé ik ga mijn tamheid nog een beetje voortzetten ;-)
Dikke zoen (en tot in de Story, hehehehe, kon het niet laten)
Tina
xxx
zaterdag 14 maart 2009
Zaterdag 14 maart 2009
Helluw iedereen,
oei ’t is precies al een week geleden dak geschreven heb, woeps, sorry voor de trouwe lezers ;-)
‘k Zal mij schade wel inhalen, hehe.
Wat is er van de week gebeurt? Wel het hoogtepunt van deze week was zonder twijfelen het feestje van gisteren. EF Parijs is drie jaar geworden en daarmee kregen we een feestje! ’t Was de max! We hadden een zaaltje afgehuurd met nen dj, gratis punch (straf ! Pfff…mijne kop deze morgen!) (Ja ma ik heb het deftig gehouden! ) En we gingen normaal gezien nog naar een discotheek maar de vermoeidheid sloeg algemeen toe, ‘k ben dan met de laatste metro naar huis gekomen. Ik dacht nog voor dak vertrok naar het feestje ‘o nee 8 uur der gaat geen kat nie meer in de metro zijn’. Ja hallo seg, ik heb moeten wachten op de volgende wat er kon geen kat nie meer bij. Azo e volk. En dan deze morgen ook, ik schrik om alleen in de metro te zijn, ja patatten, ik mocht recht staan en ‘k had dan nog zere voeten ook! Op’t straat was het wat kalmer maar toch nog volk genoeg. Dus mama geen nood as ik weg gaan, volk genoeg op de baan ;-)
En dan het minst leuke moment van de week. De bedoeling van EF is om de studenten een ‘thuis-gevoel’ te geven en nen band te scheppen met hen, dat gebeurt allemaal van zelf zenne, niks is geforceerd op dat gebied. En das dus allemaal heel plezant tot op het moment da ze vertrekken hé. Ge ziet die mensen elken dag, ge wordt een stuksken van hun leven hier, ge eet ermee, ge gaat ermee op uitstap, ge luistert naar hun verhalen, hun problemen enzovoort…. Ja gisteren had ik het toch ff moeilijk zenne, Paulo, Mariana, Viviane, Viktor…. en der zullen er wel nog volgen natuurlijk! Daar had ik dus absoluut niet bij stilgestaan dat ze terug naar huis gaan maar bon, we hebben gisteren toch mooi kunnen afsluiten!
Dan donderdag heb ik terug mijn foldertjes gaan uitdelen, deze keer op mijn sportschoenen! Ja ja ik was voorzien zenne! ‘k Had maandag al mijn plan gereed voor op weg te gaan! ’t Was dan nog geene kak zenne! Rose is ff meegegaan, gelukkig of ik zat weer ergens in Afrika ipv Parijs. We hebben de buurt van Gare du Nord gedaan, pfff, wa is da daar seg. ‘k Was content dak daar niet alleen moest lopen! Azo een buurt, compleet verwaarloosd, uitschot tot en met, en dan in diene metro…. nee die buurt vermijd ik in’t vervolg. En dan te zeggen dat, als ge ‘rue La Fayette’ uitgaat dat ge dan in één van de mooiste buurten komt (volgens mij). Place de la République etc… Allé ja, ‘k heb het al gezegd, luxe en armoede leven hier dicht bij elkaar.
Maandag of dinsdag ben ik met Charlotte een potentieel gastgezin gaan bezoeken in Courbevoie (La Défense) waar ik dus gelogeerd heb twee jaar geleden. ’t Was toch een eindje zenne, as een student diene weg moet doen… ‘k zou niet graag. ’t Was een vriendelijke vrouw, maar toch, ‘k zou daar niet kunnen wonen zenne. Zulke vragen dat die stelde seg, ’t was altijd hetzelfde: ‘Kunnen we de studenten verbieden om in de salon te komen, verbieden internet te gebruiken, verbieden dit, verbieden dat… allé ja ’t is wel de bedoeling dat ze hun thuis voelen hé. Ik was er zo niet voor maar Charlotte blijkbaar wel. Allé rond 8uur was ik dan toch thuis, moest ik nog koken enzo…
En ik ben tot de ontdekking gekomen dat de supermarkten open zijn tot 22uur, na vier weken….
Ja ja ik ben hier al vier weken! ’t Gaat allemaal te snel voorbij hé, ik voel mij hier zo thuis dat ik probleemkes gaan hebben om terug naar huis te gaan denk ik, maar kom, ’t is nog 2 maand, mijn mening kan tegen dan al helemaal omgeslaan zijn hé. (Denk het toch nie zenne)
En dan het metroverhaal van de week J ’t was niet echt spectaculair deze week eigenlijk, juist iemand die op zijn gezicht is gegaan. ’t Zag er heel pijnlijk uit! Als de metro stopt is’t best dat ge u vasthoudt! Diene mens had dat denk ik nog niet goed door en ja patat op’t gezicht. ’t Zag er écht wel pijnlijk uit! Ge ziet ook veel blinde mensen eigenlijk. Hoe die hun hier redden… met al die tunnels in de metro. Der zijn wel altijd mensen die bereid zijn te helpen, maar toch… ik zag verleden week (denk ik) ne mens met zijne blindengeleide hond en hij was zijnen hond aan’t corrigeren dat het de verkeerden sortie was. Ik heb ne grote mond maar op diene moment, ik heb daar dan medelijden mee hé (wieken delper). En dan ne clochard die aan’t plassen was tegen een reclamebord, niks speciaals, moest het niet zijn dat hij daar eigenlijk met alles bloot stond, yep broek op de enkels tijdens het spitsuur. Portie biologie voor deze week dan ook weer gehad…
Bijgeloof in Frankrijk! Als ge hier dus uwen paraplu openzet om te laten drogen, how e man… Matar is niet zo content as ik da doen! Dat brengt ongeluk! Aja owkay, en dan gisteren stond ik buiten met hem te wachten en ja ik heb het al gezegd hier zitten veel duiven, héél veel duiven en rond ons was er veel gefladder daarmee was ik aan’t vertellen over mijn duivenpoepverhalen…. (voor de mensen die het nog niet moesten weten, ik trek nogal vogelpoep aan, ja lach maar…) en hij zegt dat da geluk brengt. Allé laat maar komen dienen duivenstront, als ik het maar uit mijn kleren of mijn haar krijg is’t niks ;-) hehehehe laat maar, ‘k heb mijn portie al gehad de afgelopen drie jaar, da ze dan maar bij hem gaan.
En toen kwam er een olifant met een dikke snuit en ’t verhaaltje was uit… Maw ’t is genoeg voor vandaag want anders ga’k ulle nog vervelen.
Dikke zoen !
Tina
Foto 1: Er wordt hier ook gewerkt hé, kijk maar naar de foto’s ;-) Hihi mijn werkplaatsje! Van links naar rechts en boven naar onder: Matar, Rose, Céline, Juanita en ikke! (Charlotte en Alix ontbreken)
Foto 2: Vetrekkende Paulo L
Foto’s van het feestje volgen!!!
xxxx
oei ’t is precies al een week geleden dak geschreven heb, woeps, sorry voor de trouwe lezers ;-)
‘k Zal mij schade wel inhalen, hehe.
Wat is er van de week gebeurt? Wel het hoogtepunt van deze week was zonder twijfelen het feestje van gisteren. EF Parijs is drie jaar geworden en daarmee kregen we een feestje! ’t Was de max! We hadden een zaaltje afgehuurd met nen dj, gratis punch (straf ! Pfff…mijne kop deze morgen!) (Ja ma ik heb het deftig gehouden! ) En we gingen normaal gezien nog naar een discotheek maar de vermoeidheid sloeg algemeen toe, ‘k ben dan met de laatste metro naar huis gekomen. Ik dacht nog voor dak vertrok naar het feestje ‘o nee 8 uur der gaat geen kat nie meer in de metro zijn’. Ja hallo seg, ik heb moeten wachten op de volgende wat er kon geen kat nie meer bij. Azo e volk. En dan deze morgen ook, ik schrik om alleen in de metro te zijn, ja patatten, ik mocht recht staan en ‘k had dan nog zere voeten ook! Op’t straat was het wat kalmer maar toch nog volk genoeg. Dus mama geen nood as ik weg gaan, volk genoeg op de baan ;-)
En dan het minst leuke moment van de week. De bedoeling van EF is om de studenten een ‘thuis-gevoel’ te geven en nen band te scheppen met hen, dat gebeurt allemaal van zelf zenne, niks is geforceerd op dat gebied. En das dus allemaal heel plezant tot op het moment da ze vertrekken hé. Ge ziet die mensen elken dag, ge wordt een stuksken van hun leven hier, ge eet ermee, ge gaat ermee op uitstap, ge luistert naar hun verhalen, hun problemen enzovoort…. Ja gisteren had ik het toch ff moeilijk zenne, Paulo, Mariana, Viviane, Viktor…. en der zullen er wel nog volgen natuurlijk! Daar had ik dus absoluut niet bij stilgestaan dat ze terug naar huis gaan maar bon, we hebben gisteren toch mooi kunnen afsluiten!
Dan donderdag heb ik terug mijn foldertjes gaan uitdelen, deze keer op mijn sportschoenen! Ja ja ik was voorzien zenne! ‘k Had maandag al mijn plan gereed voor op weg te gaan! ’t Was dan nog geene kak zenne! Rose is ff meegegaan, gelukkig of ik zat weer ergens in Afrika ipv Parijs. We hebben de buurt van Gare du Nord gedaan, pfff, wa is da daar seg. ‘k Was content dak daar niet alleen moest lopen! Azo een buurt, compleet verwaarloosd, uitschot tot en met, en dan in diene metro…. nee die buurt vermijd ik in’t vervolg. En dan te zeggen dat, als ge ‘rue La Fayette’ uitgaat dat ge dan in één van de mooiste buurten komt (volgens mij). Place de la République etc… Allé ja, ‘k heb het al gezegd, luxe en armoede leven hier dicht bij elkaar.
Maandag of dinsdag ben ik met Charlotte een potentieel gastgezin gaan bezoeken in Courbevoie (La Défense) waar ik dus gelogeerd heb twee jaar geleden. ’t Was toch een eindje zenne, as een student diene weg moet doen… ‘k zou niet graag. ’t Was een vriendelijke vrouw, maar toch, ‘k zou daar niet kunnen wonen zenne. Zulke vragen dat die stelde seg, ’t was altijd hetzelfde: ‘Kunnen we de studenten verbieden om in de salon te komen, verbieden internet te gebruiken, verbieden dit, verbieden dat… allé ja ’t is wel de bedoeling dat ze hun thuis voelen hé. Ik was er zo niet voor maar Charlotte blijkbaar wel. Allé rond 8uur was ik dan toch thuis, moest ik nog koken enzo…
En ik ben tot de ontdekking gekomen dat de supermarkten open zijn tot 22uur, na vier weken….
Ja ja ik ben hier al vier weken! ’t Gaat allemaal te snel voorbij hé, ik voel mij hier zo thuis dat ik probleemkes gaan hebben om terug naar huis te gaan denk ik, maar kom, ’t is nog 2 maand, mijn mening kan tegen dan al helemaal omgeslaan zijn hé. (Denk het toch nie zenne)
En dan het metroverhaal van de week J ’t was niet echt spectaculair deze week eigenlijk, juist iemand die op zijn gezicht is gegaan. ’t Zag er heel pijnlijk uit! Als de metro stopt is’t best dat ge u vasthoudt! Diene mens had dat denk ik nog niet goed door en ja patat op’t gezicht. ’t Zag er écht wel pijnlijk uit! Ge ziet ook veel blinde mensen eigenlijk. Hoe die hun hier redden… met al die tunnels in de metro. Der zijn wel altijd mensen die bereid zijn te helpen, maar toch… ik zag verleden week (denk ik) ne mens met zijne blindengeleide hond en hij was zijnen hond aan’t corrigeren dat het de verkeerden sortie was. Ik heb ne grote mond maar op diene moment, ik heb daar dan medelijden mee hé (wieken delper). En dan ne clochard die aan’t plassen was tegen een reclamebord, niks speciaals, moest het niet zijn dat hij daar eigenlijk met alles bloot stond, yep broek op de enkels tijdens het spitsuur. Portie biologie voor deze week dan ook weer gehad…
Bijgeloof in Frankrijk! Als ge hier dus uwen paraplu openzet om te laten drogen, how e man… Matar is niet zo content as ik da doen! Dat brengt ongeluk! Aja owkay, en dan gisteren stond ik buiten met hem te wachten en ja ik heb het al gezegd hier zitten veel duiven, héél veel duiven en rond ons was er veel gefladder daarmee was ik aan’t vertellen over mijn duivenpoepverhalen…. (voor de mensen die het nog niet moesten weten, ik trek nogal vogelpoep aan, ja lach maar…) en hij zegt dat da geluk brengt. Allé laat maar komen dienen duivenstront, als ik het maar uit mijn kleren of mijn haar krijg is’t niks ;-) hehehehe laat maar, ‘k heb mijn portie al gehad de afgelopen drie jaar, da ze dan maar bij hem gaan.
En toen kwam er een olifant met een dikke snuit en ’t verhaaltje was uit… Maw ’t is genoeg voor vandaag want anders ga’k ulle nog vervelen.
Dikke zoen !
Tina
Foto 1: Er wordt hier ook gewerkt hé, kijk maar naar de foto’s ;-) Hihi mijn werkplaatsje! Van links naar rechts en boven naar onder: Matar, Rose, Céline, Juanita en ikke! (Charlotte en Alix ontbreken)
Foto 2: Vetrekkende Paulo L
Foto’s van het feestje volgen!!!
xxxx
zaterdag 7 maart 2009
7 maart 2009
Helluw,
Allé nu ga’k echt beginnen aan mijn schoolwerk want het gaat nooit gedaan geraken anders.
Dikke zoen
Tina
Vandaag was zo de max. Uitgeslapen (8uur), op mijn duizendste gemaksken mijn kom ‘petales au chocolats’ opgegeten, tasje koffie, tv-ken op, op’t gemaksken een badje genomen met véél schuim en dan boodschapjes gedaan. Hoe kunt ge beter den dag beginnen dan op die manier?
De bedoeling was dan om te beginnen aan mijn schoolwerk maar ja… zoals ik gisteren al zei ’t is hier heel moeilijk om binnen te blijven. ’t Was een beetje bewolkt maar ‘k heb dan toch een bericht gestuurd naar Regula om te vragen of ze geen zin had om (eindelijk) de wijk is te gaan verkennen.
Regula is een Zwitsers student bij ons die compleet op dezelfde golflengte zit als mij, maw het klikt, ja hier is er dus geen verschil tussen EF-medewerker of student hé, integendeel. En we kwamen er dus deze week op uit dat we maar enkele straten van elkaar wonen.
Allé rond de middag afgesproken en dan kwamen we, een paar straten verder, uit op den Eiffeltoren. Echt niet ver zenne, ik moet zelfs geene metro nemen!! Wij maar wandelen en maar uitleggen en uitleggen (wat een verrassing!), en dan zijn we uiteindelijk gaan ‘shoppen’ (lees: window shopping) op de Champs-Elysées.
Ik was dan aan’t uitleggen over hoe jaloers ik ben op de mensen die ge ziet joggen in onzen tuin (lees: in het park, want we hebben geenen hof, ’t is het idee van eenen te hebben hé mensen) maar dak da niet graag alleen doe. Daarmee allé gaan we samen gaan lopen volgende week. Voor de mensen die het nu denken, waaronder ons mama ;-) , zal ik het maar al zeggen, we zijn nog niet ‘volgende week’ hé, als het op sporten aankomt is mijn karakter helaas niet zo sterk, hehe, zelfkennis. En bovendien gaan we gaan zwemmen morgen, herhaling we zijn nog niet ‘morgen’. De intentie is er al ;-)
De bedoeling was dan om te beginnen aan mijn schoolwerk maar ja… zoals ik gisteren al zei ’t is hier heel moeilijk om binnen te blijven. ’t Was een beetje bewolkt maar ‘k heb dan toch een bericht gestuurd naar Regula om te vragen of ze geen zin had om (eindelijk) de wijk is te gaan verkennen.
Regula is een Zwitsers student bij ons die compleet op dezelfde golflengte zit als mij, maw het klikt, ja hier is er dus geen verschil tussen EF-medewerker of student hé, integendeel. En we kwamen er dus deze week op uit dat we maar enkele straten van elkaar wonen.
Allé rond de middag afgesproken en dan kwamen we, een paar straten verder, uit op den Eiffeltoren. Echt niet ver zenne, ik moet zelfs geene metro nemen!! Wij maar wandelen en maar uitleggen en uitleggen (wat een verrassing!), en dan zijn we uiteindelijk gaan ‘shoppen’ (lees: window shopping) op de Champs-Elysées.
Ik was dan aan’t uitleggen over hoe jaloers ik ben op de mensen die ge ziet joggen in onzen tuin (lees: in het park, want we hebben geenen hof, ’t is het idee van eenen te hebben hé mensen) maar dak da niet graag alleen doe. Daarmee allé gaan we samen gaan lopen volgende week. Voor de mensen die het nu denken, waaronder ons mama ;-) , zal ik het maar al zeggen, we zijn nog niet ‘volgende week’ hé, als het op sporten aankomt is mijn karakter helaas niet zo sterk, hehe, zelfkennis. En bovendien gaan we gaan zwemmen morgen, herhaling we zijn nog niet ‘morgen’. De intentie is er al ;-)
Allé nu ga’k echt beginnen aan mijn schoolwerk want het gaat nooit gedaan geraken anders.
Dikke zoen
Tina
Abonneren op:
Posts (Atom)
