Helluw iedereen,
oei ’t is precies al een week geleden dak geschreven heb, woeps, sorry voor de trouwe lezers ;-)
‘k Zal mij schade wel inhalen, hehe.
Wat is er van de week gebeurt? Wel het hoogtepunt van deze week was zonder twijfelen het feestje van gisteren. EF Parijs is drie jaar geworden en daarmee kregen we een feestje! ’t Was de max! We hadden een zaaltje afgehuurd met nen dj, gratis punch (straf ! Pfff…mijne kop deze morgen!) (Ja ma ik heb het deftig gehouden! ) En we gingen normaal gezien nog naar een discotheek maar de vermoeidheid sloeg algemeen toe, ‘k ben dan met de laatste metro naar huis gekomen. Ik dacht nog voor dak vertrok naar het feestje ‘o nee 8 uur der gaat geen kat nie meer in de metro zijn’. Ja hallo seg, ik heb moeten wachten op de volgende wat er kon geen kat nie meer bij. Azo e volk. En dan deze morgen ook, ik schrik om alleen in de metro te zijn, ja patatten, ik mocht recht staan en ‘k had dan nog zere voeten ook! Op’t straat was het wat kalmer maar toch nog volk genoeg. Dus mama geen nood as ik weg gaan, volk genoeg op de baan ;-)
En dan het minst leuke moment van de week. De bedoeling van EF is om de studenten een ‘thuis-gevoel’ te geven en nen band te scheppen met hen, dat gebeurt allemaal van zelf zenne, niks is geforceerd op dat gebied. En das dus allemaal heel plezant tot op het moment da ze vertrekken hé. Ge ziet die mensen elken dag, ge wordt een stuksken van hun leven hier, ge eet ermee, ge gaat ermee op uitstap, ge luistert naar hun verhalen, hun problemen enzovoort…. Ja gisteren had ik het toch ff moeilijk zenne, Paulo, Mariana, Viviane, Viktor…. en der zullen er wel nog volgen natuurlijk! Daar had ik dus absoluut niet bij stilgestaan dat ze terug naar huis gaan maar bon, we hebben gisteren toch mooi kunnen afsluiten!
Dan donderdag heb ik terug mijn foldertjes gaan uitdelen, deze keer op mijn sportschoenen! Ja ja ik was voorzien zenne! ‘k Had maandag al mijn plan gereed voor op weg te gaan! ’t Was dan nog geene kak zenne! Rose is ff meegegaan, gelukkig of ik zat weer ergens in Afrika ipv Parijs. We hebben de buurt van Gare du Nord gedaan, pfff, wa is da daar seg. ‘k Was content dak daar niet alleen moest lopen! Azo een buurt, compleet verwaarloosd, uitschot tot en met, en dan in diene metro…. nee die buurt vermijd ik in’t vervolg. En dan te zeggen dat, als ge ‘rue La Fayette’ uitgaat dat ge dan in één van de mooiste buurten komt (volgens mij). Place de la République etc… Allé ja, ‘k heb het al gezegd, luxe en armoede leven hier dicht bij elkaar.
Maandag of dinsdag ben ik met Charlotte een potentieel gastgezin gaan bezoeken in Courbevoie (La Défense) waar ik dus gelogeerd heb twee jaar geleden. ’t Was toch een eindje zenne, as een student diene weg moet doen… ‘k zou niet graag. ’t Was een vriendelijke vrouw, maar toch, ‘k zou daar niet kunnen wonen zenne. Zulke vragen dat die stelde seg, ’t was altijd hetzelfde: ‘Kunnen we de studenten verbieden om in de salon te komen, verbieden internet te gebruiken, verbieden dit, verbieden dat… allé ja ’t is wel de bedoeling dat ze hun thuis voelen hé. Ik was er zo niet voor maar Charlotte blijkbaar wel. Allé rond 8uur was ik dan toch thuis, moest ik nog koken enzo…
En ik ben tot de ontdekking gekomen dat de supermarkten open zijn tot 22uur, na vier weken….
Ja ja ik ben hier al vier weken! ’t Gaat allemaal te snel voorbij hé, ik voel mij hier zo thuis dat ik probleemkes gaan hebben om terug naar huis te gaan denk ik, maar kom, ’t is nog 2 maand, mijn mening kan tegen dan al helemaal omgeslaan zijn hé. (Denk het toch nie zenne)
En dan het metroverhaal van de week J ’t was niet echt spectaculair deze week eigenlijk, juist iemand die op zijn gezicht is gegaan. ’t Zag er heel pijnlijk uit! Als de metro stopt is’t best dat ge u vasthoudt! Diene mens had dat denk ik nog niet goed door en ja patat op’t gezicht. ’t Zag er écht wel pijnlijk uit! Ge ziet ook veel blinde mensen eigenlijk. Hoe die hun hier redden… met al die tunnels in de metro. Der zijn wel altijd mensen die bereid zijn te helpen, maar toch… ik zag verleden week (denk ik) ne mens met zijne blindengeleide hond en hij was zijnen hond aan’t corrigeren dat het de verkeerden sortie was. Ik heb ne grote mond maar op diene moment, ik heb daar dan medelijden mee hé (wieken delper). En dan ne clochard die aan’t plassen was tegen een reclamebord, niks speciaals, moest het niet zijn dat hij daar eigenlijk met alles bloot stond, yep broek op de enkels tijdens het spitsuur. Portie biologie voor deze week dan ook weer gehad…
Bijgeloof in Frankrijk! Als ge hier dus uwen paraplu openzet om te laten drogen, how e man… Matar is niet zo content as ik da doen! Dat brengt ongeluk! Aja owkay, en dan gisteren stond ik buiten met hem te wachten en ja ik heb het al gezegd hier zitten veel duiven, héél veel duiven en rond ons was er veel gefladder daarmee was ik aan’t vertellen over mijn duivenpoepverhalen…. (voor de mensen die het nog niet moesten weten, ik trek nogal vogelpoep aan, ja lach maar…) en hij zegt dat da geluk brengt. Allé laat maar komen dienen duivenstront, als ik het maar uit mijn kleren of mijn haar krijg is’t niks ;-) hehehehe laat maar, ‘k heb mijn portie al gehad de afgelopen drie jaar, da ze dan maar bij hem gaan.
En toen kwam er een olifant met een dikke snuit en ’t verhaaltje was uit… Maw ’t is genoeg voor vandaag want anders ga’k ulle nog vervelen.
Dikke zoen !
Tina
Foto 1: Er wordt hier ook gewerkt hé, kijk maar naar de foto’s ;-) Hihi mijn werkplaatsje! Van links naar rechts en boven naar onder: Matar, Rose, Céline, Juanita en ikke! (Charlotte en Alix ontbreken)
Foto 2: Vetrekkende Paulo L
Foto’s van het feestje volgen!!!
xxxx
oei ’t is precies al een week geleden dak geschreven heb, woeps, sorry voor de trouwe lezers ;-)
‘k Zal mij schade wel inhalen, hehe.
Wat is er van de week gebeurt? Wel het hoogtepunt van deze week was zonder twijfelen het feestje van gisteren. EF Parijs is drie jaar geworden en daarmee kregen we een feestje! ’t Was de max! We hadden een zaaltje afgehuurd met nen dj, gratis punch (straf ! Pfff…mijne kop deze morgen!) (Ja ma ik heb het deftig gehouden! ) En we gingen normaal gezien nog naar een discotheek maar de vermoeidheid sloeg algemeen toe, ‘k ben dan met de laatste metro naar huis gekomen. Ik dacht nog voor dak vertrok naar het feestje ‘o nee 8 uur der gaat geen kat nie meer in de metro zijn’. Ja hallo seg, ik heb moeten wachten op de volgende wat er kon geen kat nie meer bij. Azo e volk. En dan deze morgen ook, ik schrik om alleen in de metro te zijn, ja patatten, ik mocht recht staan en ‘k had dan nog zere voeten ook! Op’t straat was het wat kalmer maar toch nog volk genoeg. Dus mama geen nood as ik weg gaan, volk genoeg op de baan ;-)
En dan het minst leuke moment van de week. De bedoeling van EF is om de studenten een ‘thuis-gevoel’ te geven en nen band te scheppen met hen, dat gebeurt allemaal van zelf zenne, niks is geforceerd op dat gebied. En das dus allemaal heel plezant tot op het moment da ze vertrekken hé. Ge ziet die mensen elken dag, ge wordt een stuksken van hun leven hier, ge eet ermee, ge gaat ermee op uitstap, ge luistert naar hun verhalen, hun problemen enzovoort…. Ja gisteren had ik het toch ff moeilijk zenne, Paulo, Mariana, Viviane, Viktor…. en der zullen er wel nog volgen natuurlijk! Daar had ik dus absoluut niet bij stilgestaan dat ze terug naar huis gaan maar bon, we hebben gisteren toch mooi kunnen afsluiten!
Dan donderdag heb ik terug mijn foldertjes gaan uitdelen, deze keer op mijn sportschoenen! Ja ja ik was voorzien zenne! ‘k Had maandag al mijn plan gereed voor op weg te gaan! ’t Was dan nog geene kak zenne! Rose is ff meegegaan, gelukkig of ik zat weer ergens in Afrika ipv Parijs. We hebben de buurt van Gare du Nord gedaan, pfff, wa is da daar seg. ‘k Was content dak daar niet alleen moest lopen! Azo een buurt, compleet verwaarloosd, uitschot tot en met, en dan in diene metro…. nee die buurt vermijd ik in’t vervolg. En dan te zeggen dat, als ge ‘rue La Fayette’ uitgaat dat ge dan in één van de mooiste buurten komt (volgens mij). Place de la République etc… Allé ja, ‘k heb het al gezegd, luxe en armoede leven hier dicht bij elkaar.
Maandag of dinsdag ben ik met Charlotte een potentieel gastgezin gaan bezoeken in Courbevoie (La Défense) waar ik dus gelogeerd heb twee jaar geleden. ’t Was toch een eindje zenne, as een student diene weg moet doen… ‘k zou niet graag. ’t Was een vriendelijke vrouw, maar toch, ‘k zou daar niet kunnen wonen zenne. Zulke vragen dat die stelde seg, ’t was altijd hetzelfde: ‘Kunnen we de studenten verbieden om in de salon te komen, verbieden internet te gebruiken, verbieden dit, verbieden dat… allé ja ’t is wel de bedoeling dat ze hun thuis voelen hé. Ik was er zo niet voor maar Charlotte blijkbaar wel. Allé rond 8uur was ik dan toch thuis, moest ik nog koken enzo…
En ik ben tot de ontdekking gekomen dat de supermarkten open zijn tot 22uur, na vier weken….
Ja ja ik ben hier al vier weken! ’t Gaat allemaal te snel voorbij hé, ik voel mij hier zo thuis dat ik probleemkes gaan hebben om terug naar huis te gaan denk ik, maar kom, ’t is nog 2 maand, mijn mening kan tegen dan al helemaal omgeslaan zijn hé. (Denk het toch nie zenne)
En dan het metroverhaal van de week J ’t was niet echt spectaculair deze week eigenlijk, juist iemand die op zijn gezicht is gegaan. ’t Zag er heel pijnlijk uit! Als de metro stopt is’t best dat ge u vasthoudt! Diene mens had dat denk ik nog niet goed door en ja patat op’t gezicht. ’t Zag er écht wel pijnlijk uit! Ge ziet ook veel blinde mensen eigenlijk. Hoe die hun hier redden… met al die tunnels in de metro. Der zijn wel altijd mensen die bereid zijn te helpen, maar toch… ik zag verleden week (denk ik) ne mens met zijne blindengeleide hond en hij was zijnen hond aan’t corrigeren dat het de verkeerden sortie was. Ik heb ne grote mond maar op diene moment, ik heb daar dan medelijden mee hé (wieken delper). En dan ne clochard die aan’t plassen was tegen een reclamebord, niks speciaals, moest het niet zijn dat hij daar eigenlijk met alles bloot stond, yep broek op de enkels tijdens het spitsuur. Portie biologie voor deze week dan ook weer gehad…
Bijgeloof in Frankrijk! Als ge hier dus uwen paraplu openzet om te laten drogen, how e man… Matar is niet zo content as ik da doen! Dat brengt ongeluk! Aja owkay, en dan gisteren stond ik buiten met hem te wachten en ja ik heb het al gezegd hier zitten veel duiven, héél veel duiven en rond ons was er veel gefladder daarmee was ik aan’t vertellen over mijn duivenpoepverhalen…. (voor de mensen die het nog niet moesten weten, ik trek nogal vogelpoep aan, ja lach maar…) en hij zegt dat da geluk brengt. Allé laat maar komen dienen duivenstront, als ik het maar uit mijn kleren of mijn haar krijg is’t niks ;-) hehehehe laat maar, ‘k heb mijn portie al gehad de afgelopen drie jaar, da ze dan maar bij hem gaan.
En toen kwam er een olifant met een dikke snuit en ’t verhaaltje was uit… Maw ’t is genoeg voor vandaag want anders ga’k ulle nog vervelen.
Dikke zoen !
Tina
Foto 1: Er wordt hier ook gewerkt hé, kijk maar naar de foto’s ;-) Hihi mijn werkplaatsje! Van links naar rechts en boven naar onder: Matar, Rose, Céline, Juanita en ikke! (Charlotte en Alix ontbreken)
Foto 2: Vetrekkende Paulo L
Foto’s van het feestje volgen!!!
xxxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten