Zondag 29 maart 2009

Hai iedereen!

Vrijdag een kleine verhuis gedaan. Tiphaine is gisteren getrouwd en haar ouders kwamen naar Parijs, maar aangezien haar appartement veel te klein is had ze gevraagd of ze hier konden logeren en ik daar. Ingrid had een afspraak met ne klant en dan met haar nen taxi gedeeld tot aan het appartement dat eigenlijk niet zo héél ver van ons was, maar bon. Een kleiner appartement dan bij Ingrid maar voorzien van alles én plak naast den Eiffeltoren. Wie weet wat ze daar niet voor betalen! Soit, dan gisteren met Regula, Katarina, Brittany en Benjamin (mijnen aanbidder, joepie!) iets gaan eten op ons duizendste gemaksken, achteraf ijs gaan eten… ’t Was ’s morgens héél goed weer tot als er een stortbui langskwam en dan op een gegeven moment is’t zo hard beginnen te hagelen dat we gaan schuilen zijn! En waar we geschuild hebben ;o) we waren aan’t wandelen aan het Centre Pompidou en ik zie zo nen toffe winkel, een kleine toffe etalage, ik dacht dat dat ne winkel was voor binnenhuisdecoratie, zo design-achtige dingen. Woeps, beetje verkeerd gedacht. Ik Benjamin binnen geduwd ik zie diene rood worden, maar rood hé. Ik keek dan eindelijk is rond, we zaten dus blijkbaar in ne seksshop ;o) Ja ’t was plezant zenne, ook al zijn der nog altijd een paar dingen dak niet weet waar ze voor dienen, maar bon ge kunt nie alles weten hé. Da verkoopt daar wel goe zenne, amaai azo een rij aan die kassa! Nee ik heb die rij nie gedaan, foei wa denkt ge wel van mij, ik heb alleen gekeken, goe gekeken ;o) ja ge kunt altijd bijleren hé.
Bon, soit, ik ben doorweekt thuis gekomen, mijn kleren omhoog gehangen voor de radiator want ja wa was ik vergeten???? Mijne paraplu en de rest had er ook geene mee. Goe bezig zeggen ze dan! Dan deze morgen mijn gerief bijeen geraapt en vertrokken naar huis, om tot de conclusie te komen dak eigenlijk nie veel meer in mijne frigo had. Hoeveel keer moet ne mens gaan winkelen jong om iets deftig in huis te hebben??????? En da kost allemaal zooooo veel hé, ik neem dan nog bijna allemaal de witte producten, maar bon, ge moet eten hé. Ik dacht dan van zondag is het hier rustig, ja patatten, as ge denkt dat er bij ons op zondagmorgen een rij staat bij den bakker dan moet ge hier is komen. Er zijn 3 bakkers in mijn straat, en 2 om den hoek, bij alle vijf stond er een rij, maar een rij…. niet te doen en iedereen koopt dus hetzelfde hé. Die verkoopsters vragen dus op voorhand al as’t aan u is ‘Deux baguettes madame?’ Iedereen koopt dus 2 stokbroden, hallllooooooooo waar steken die die twee stokbroden???? Voor mij volstaat een halveken zenne ;o) en dan zit ik al te kroppen om alles op te krijgen. Volgens mij smijten die hier toch veel weg zenne. En dan in de supermarkt, azo e volk jongens! Das zoals bij ons met de kerstdagen dan is’t ook stampen en duwen om aan uw gerief te geraken. ‘k Ben toch aan mijn gerief geraakt! Ge ontwikkelt hier tactieken!
Vandaag ga’k niet echt veel speciaals niet meer doen denk ik, ne koffie gaan drinken met Miriam denk ik, als’t maar op’t gemak is ben ik content. On vera… (We zullen zien)
Ondertussen begin ik het thuisfront te missen, yep ik geef het toe. Ik ben hier doodgraag, trek hier heel goed mijne plan, maar toch…. ’t is niet thuis hé. En het zit hem zo in kleine dingen hé. Bijvoorbeeld ’s morgens met ons mama in de badkamer en dan zo spontaan beginnen te lachen om iets stoms. Of om het even welken dag zeggen van ‘ik gaan is bij de oma’s en den opa om mijn tas koffie (en koekskes)’. Of op zaterdagavond ne Martini drinken voor’t eten, ja ik kan da hier ook, maar das nie hetzelfde hé. ‘k Zeg het, ’t zit hem in héél kleine, onnozele dingskes. Dus der zal geene verhuis inzitten naar Parijs denk ik, hoe zot dak er ook van ben, oost west thuis best ;o).

Dikke zoen!
Tina

PS: as ge u afvraagt waarom dak soms Franse uitdrukkingen vertaal naar’t Nederlands, das voor de oma’s en den opa hé, nee ik denk niet da ge stom zijt ;o)

Woensdag 25 maart 2009

Hai!

Allé mensen ‘k heb ne nieuwen aanbidder! Plezant zenne :-/ ‘k Had het eigenlijk nog niet echt door tot vandaag. ’t Was diene jongen zijne verjaardag (hij had het maar liefst honderd keer gezegd de afgelopen twee weken, dus ja…19 jaar) dus ik deze morgen voor hem ‘gezongen’ en nen dikke smakkerd gegeven uit spontaniteit (ge kent mij hé). En ja hij komt elken dag aan mijnen bureau staan om te babbelen, ‘k vind da niet erg, maar vandaag… hij had gedaan met de les om 14u50 en hij heeft bij mij gestaan tot 17u04. Gestaan hé, in’t begin zei hij nog iets maar ik zei dan van ‘ik moet verder werken’ en hij zei zo droog weg ‘da kan geen kwaad’, aja owkay. Ik dacht dat hij dan wel vanzelf zou weggaan maar nope, hij heeft daar eigenlijk ne gansen tijd over mijnen bureau gehangen zonder e woord te zeggen. Ik zei dan van ‘allé ge zijt in Parijs, gaat iets gaan bezoeken ofzo’, voorstellen gedaan van wat hij allemaal kon doen, nee jong, “ ‘k sta hier goed dank u” ;o) dan heeft hij al zijn Kinder Surprisekes opgegeten en die speelgoedjes aan mij gegeven ‘als ge dan naar die figuurtjes kijkt dan kunt ge aan mij denken en beginnen te lachen’, ja das wel waar natuurlijk ;o) zo schattig eigenlijk, maar om den duur… ik probeerde mij dan te concentreren (das nie gemakkelijk als’t er eenen op uw vingers zit te zien) en ik hoorde dan zo constant zijn ademhaling…. plezant zenne. Allé hij ging dan toch uiteindelijk weg, 17u04, met de grootste moeite, want ja ’t begon moeilijk te worden mij serieus te houden met al mijn collega’s rond mij die meelevende blikken aan’t uitdelen waren naar mij. En ’t beloofd voor morgen want hij heeft maar les in de middag en hij komt al om 9 uur naar’t school dankzij Gwendolyn met hare grote mond. ‘Tina begint om 9 uur te werken’. Allé mijn verhaal krijgt zeker nog een (leuk) vervolg ;o)

Vandaag niks speciaals gebeurt eigenlijk, ook geen metroverhaal voor vandaag… saai hé. Bon, morgen beter zeker.

Allé mensen, tot de volgende soirrée !
Dikke zoen
xx

Dinsdag 24 maart 2009

Hallo iedereen!

Vandaag nen helen dag bezig geweest aan het WelcomePack! Ne gansen dag hé, een chance dak da nog graag doen, maar ’t begon toch een beetje tegen te steken tegen vijf uur. Op tijd en stond komen de studenten dan is aan mijnen bureau hangen voor nen babbel, das toch plezant zenne, azo hoort ge nog ne keer iets. Allé ’t is te zien wie het is hé.

Ik had gisteren ver nen date met ne student. Nope, ik ga geen namen noemen. Ik denk dat diene mens tegen de 40 is of zelfs ouder, hij is gelijk met mij aangekomen en hij heeft het nogal moeilijk tussen al da jong geweld. Daarmee stond hij gisteren aan mijnen bureau en hij vroeg of dak nie naar de cinema wou gaan en achteraf iets gaan eten en gaan drinken. Mijn ogen trokken natuurlijk direct open, zo van ‘Meent ge da nu?’ (ik kan’t ook nooit wegsteken hé) Ja soms da Frans van andere buitenlanders is nogal moeilijk te verstaan, maar hij bevestigde toch met ‘aja dan kunnen we elkaar beter leren kennen’, owkay en dan komt er bij mij niks niet meer deftig uit hé. Dus ik heel vriendelijk gelaten of dak het niet verstond in diene zin dat hij op had en mijn antwoord was dus ook weer een typisch Tina-antwoord: ‘Super, goed idee, morgen gaan Regula, Harrold, Benjamin en ik naar de cinema, ge kunt altijd meegaan als ge wilt’. Hehehe, ochotte diene mens. Hij keek zo is en ik kreeg nog nen ‘bonne journée’. Ja wat moest ik antwoorden? Moest hij nu écht de moeite geweest zijn hé, azo een brok à la Johnny Depp, dan vergeet ge de leeftijd hé, maar hij…. hij is een beetje simpel, fleemt véél te veel naar mijn goesting, uch, nee zenne, laat al die knappe binken maar tot aan mijnen bureau komen, ja dan komt er zeker niks nie meer deftig uit hehehe. (Chance dak er zelf nog kan mee lachen). Deze morgen stond hij daar al weer met de vraag hoe het met mij ging.

Vandaag zoiets leuks meegemaakt. ‘k Was mijn boodschappen aant doen in de Monoprix en nen oude mens en ik waren zo rond elkaar aan’t draaien want we waren alle twee brood aan’t zoeken, stonden in elkaars weg een beetje. Ge kent dat dan ‘Pardon,…’ ‘C’est pas grave.’ ‘Je cherche qqch…’ Dus ik mijn goed hart boven gehaald ‘en wa zoekt ge meneer?’ Ne gansen uitleg van diene mens dat dan uiteindelijk opzoek was naar ne cake. Hij had dan uiteindelijk zijne cake gevonden en ik stond nog altijd te zoeken naar mijn brood, dat dan uiteindelijk plak voor mijne neus stond...., en hij kwam terug om te vragen of ik Engelse was. Iedereen vraagt dat dus hé!!!! Allé dan zo een halfuur met diene mens staan praten, allé hij tegen mij eigenlijk over zijn leven in Parijs en as ik hem de volgende keer zag in de winkel moest ik zeker ne keer teken doen. Super schattig! Opa ik moest direct aan u denken, gij zou dat ook doen ;-) Trouwens opa, ik heb hier zo een super leuk winkeltje ontdekt met allemaal naaigerief en zelfs zo nog een oude buste zoals die dat ge mij gegeven hebt. Aja en er zijn hier dus nog echte kleermakers hé, (‘k wast vergeten te zeggen van’t weekend), as ik mijn wandeling is gedaan heb daar aan Pigalle, Saint-George, dan ben ik zo ne kleurmakerswinkel gespasseerd waar de kleermaker voor zijn venster bezig was op ook zo een stokoude tafel in kleermakerszit. Neig hé.

Vandaag in de metro, man man, echt hé, sommige mensen…. grrrrrrrrrr. Der was enorm veel volk, mijn kont kon er nog justekes bij, ja ’t was vree nipt. Normaal gezien as er veel volk is moeten die op de klapstoelekes hun rechtzetten. Inderdaad, normaal gezien, der was een madam die het niet nodig vond om haar recht te zetten. En dan begint de dees dwaas te worden hé. De meeste mensen blijven dan kijken of beginnen te zuchten om ze toch maar te laten merken van…. Ik dacht ‘ik heb mijn kont voor iets gekregen, ‘k gaan er nog is gebruik van maken’. Nu denkt waarschijnlijk den helft weer dak ’t zelfde gedaan heb as die madam de zondag,… nee mannekes, nee. Ik moet wel eerlijk zijn, ja ik heb er ook aan gedacht, maar dan zou’k mijzelf gestraft hebben en alle mensen rond mij ook ;o) dus da was geen optie. ‘k Heb tegen haar benen zitten duwen, as de metro stopte mij expres niet recht houden, allé ge kent dat wel hé, maar ’t heeft dus niet uitgedaan was ze keek zelfs nie op, de koei. ‘k Loop er nog dwees van. De boerinne.

Allé ik zen weg want der staat mij nen berg afwas op te wachten. Jippie! En ik zou mijn valies ook is moeten uitpakken eigenlijk… en een beetje opruimen… en mijne was doen… goh ik ben tam ;o)
Dikke zoen!!!!!!!!!!!
xxxxx

23 maart 2009

Salut allemaal!

Ik heb een pracht weekend gehad, alleen een beetje te kort!
Ik was dus deze week een verrassing aan het plannen voor iemand, remember en de verrassing was dus dat ik een weekendje naar huis ging zonder dat iemand het wist. Juist mijn broer zat mee in het complot, aja, wie ging mij anders komen halen aan’t station om 23u00?
Dus ik met volle zenuwen naar huis en écht de gezichten waren geld waard. Ons ma heeft toch zeker de volle twee minuten met haar handen voor haar gezicht gestaan, mijn pa wist precies niet zo goed wat te zeggen, mijnen opa liet mij direct weten hoe erg hij mij gemist had, ons oma haar bloemekes lagen ver uit haar handen en mijn andere oma had mij eerst niet zien staan tot als ze mij dan vroeg ‘moet gij ook thee hebben?’ en door had dak daar dus stond hé. Schitterend! En dan de vraag die over iedereen zijn lippen is gekomen : ‘Hoe zijt gij hier geraakt?’ Da was een moeilijke vraag zenne…
Zaterdag gaan shoppen met de mama en de oma, en natuurlijk eenen gaan drinken. In de namiddag bezoekje gebracht aan de andere oma. En dan ons Bene en Ismael gaan opzoeken. En dan was’t eigenlijk al avond. Zondag niet veel gedaan en dan moest ik weer naar huis hé. Man, heb ik het moeilijk gehad seg om terug te komen. Ik was content dat Jilleken bij oma en opa was om den boel ewa op te fleuren of ‘k had mij leeg gejankt. Ja ik geef het toe, ik zag er tegen op om terug te komen. En dan zeker as we in den auto zaten op weg naart station. Maar allé, ge moogt gerust zijn, ‘k heb mij ingehouden zenne! ’t Kan ook misschien geweest zijn van mijn verkoudheid dak zo ‘emotioneel’ was. (’t zal wel iets zijn hé, weken delper). Daarmee, maar allé van de moment dak op den Thalys zat begon het te beteren en toen ik op de metro zat was’t over. (ja tees gedeelte is wa groter getypt, ge zult straks wel lezen waarom) Ja diene geur hé in de metro, het stinkt eigenlijk, maar ik riek het en heb het gevoel thuis te zijn. Owkay ff parafraseren, het stinkt dus niet bij mij thuis maar ik bedoel dus thuis met de link naar Parijs. De Parijs-geur. Voor wie het niet begrijpt ( de meerderheid dus) zal ik het thuis (België) achteraf nog is uitleggen ;o) Allé ja, om voort te vertellen, ik zat dus op de metro (yep weer een metroverhaal) en der zit ook zo een oud méken op (met alle respect voor de ouderen) met twee zware valiezen en ze had er dus moeite mee, ge zag het. En ze had die zo strategisch voor mij gezet as ze haar bukte dat haar kont ver in mijn gezicht zat. Ja bon, geen erg, ware het niet dat madam haar bukt om haar valiezen op te nemen en blijkbaar door de inspanning haar niet kon inhouden om een scheet te laten. Owkay en ’t heeft dat natuurlijk weer maar één gehoord, aja hoe kan het ook anders. ’t Wou weer lukken dat het bij mij was. Zhe mannekes, ik verzeker het u, ik heb hier al véél strike gelegen, maar nu… ik kom nog niet bij. ’t Zaten zo twee mannen voor mij en ja ik kost mij écht niet inhouden van lachen en die waren naar mij aan’t kijken van ‘wa krijgt de die?’ Ik heb gelachen van Saint-Placide tot in Montparnasse Bienvenue, dus das toch een kleine 20 minuutjes rijden, om den duur dacht ik van ‘Tina stapt uit want anders,…’ Zo erg, met de mensen lachen, wie weet wa ik allemaal gaan uitsteken als ik oud ben (ik weet al wa sommigen aan’t denken zijn, ik volg jongens, maar ik typ het hier niet neer zenne ;o) ).Euhm mensen as ge tees stuk gelezen hebt, lees nie meer het stuk van hierboven in’t vet ;o) hehehehe en we liggen weer strike zenne ;o)
Daarmee allé, was mijnen heimwee direct over. Maar vannacht enorm slecht geslapen, liggen draaien en keren, ik was thans doodop en toch… Allé rond drie uur ben ik toch redelijk in’t slaap gevallen, tot 5 uur en dan begon het weer. Dan om 6u45 uit mijn kingsize bed gestrompeld, richting badkamer, mijnen dikken teen gestoten tegen mijn geïmproviseerd nachtkastje, ’t begon al goe. ’t Begin van den dag… en koud dat het hier was, koud… ze hadden thans gezegd 16°, ja dag Jan. Maar allé, op’t werk was het echt de max vandaag, ik had het kot voor mij alleen want Charlotte was er niet, Matar was de nieuwe studenten aan’t rondleiden enzo… op mijn gemaksken het Welcome Pack hermaakt, allé, ik ben nog bezig zenne, der was wa werk aan. De nieuwe studenten krijgen dat bij aankomst, der staat daar vanalle info in over Parijs, handige tips, ja het idee was er al, maar de uitwerking trok op geen KL***N. ‘k Snap eigenlijk niet dat Alix dat toeliet om da zo aan de studenten te geven, maar bon… .
Vanavond thuis gekomen en mijzelf getrakteerd op een goeie baguette en kaas. Gesmaakt dat dat gedaan heeft! Stokbroden kunnen ze in België nergens zo goed maken as hier bij mijnen bakker zenne.
‘k Zou eigenlijk is moeten uitpakken hé want al mijn kleren steken nog in mijn valies, ja ik heb nog een lading kleren meegebracht naar hier en een handtas en schoenen. Ja het weer begint te beteren hé (behalve vandaag), ik moet voorzien zijn.
Allé mensen, dikke zoen en tot de volgende berichtgeving!
PS: Voor de mensen die hun gepasseerd voelen doordat ik dit weekend niet bij hun ben kunne komen, sorry hé, maar ’t was echt een heel kort weekend. Maar ik ben ulle niet vergeten zenne! No way José.
PS 2: Ik vraag mij eigenlijk af wie mijne volger is op mijnen blog, alhoewel dak wel denk wie dat het is zenne, maar gelieve u aan te melden ;o) hehe (ik ben serieus hé)

Donderdag 19 maart 2009

Hallo iedereen,

vandaag de verrassing van mijn leven gekregen! De vraag of ik les wou geven. Natuuuuuuuurlijk wou ik dat doen! De studenten kunnen een optievak kiezen zoals ‘cours de cuisine’. En wat mocht ik geven? ‘Cours de cuisine’. Sophie, een leerkracht was er niet doordat de RER staakte en iemand moest de les overnemen hé. Allé vooruit, een recept gezocht op het internet en mijn oog viel natuurlijk op iets met chocolade: “Tarte fondante au chocolat” ja en het smaakt even goed als het klinkt! ‘k Moest dan natuurlijk ook boodschappen gaan doen hé, ik weet niet waarom maar ben cl en ml dooreen beginnen slaan met als gevolg dat ik dus véél te véél room gekocht heb. Bon, dat is dan voor de volgende kookles hé. We hebben toch weer is goed gelachen met mijn geklungel.
De studenten waren in het begin een beetje onzeker van ‘ojee kan die da wel’ er vroeg zelfs iemand aan Alix ‘Kan die Frans spreken?’ Owkay niet direct het grootste compliment maar achteraf waren ze toch allemaal dolenthousiast en het is allemaal vlekkeloos verlopen, ik kreeg zelfs de vraag om de volgende keer terug les te geven.

Deze middag dan weer iets ontdekt om te eten. Une baguette au chèvre (broodje met geitenkaas) + une tartelette framboise (gebakje met frambozen) + een blik Cola voor maar € 6 ! 6 Euroooooooo ! 6 hé mensen ! 6 Euro!!! Man en lekker!!!!! Lekker, lekker, lekker! Ik zat zo vol! En echt een taart met verse frambozen! Alleen al aan denken….

Vandaag was Charlotte mij weer ne keer iets aan’t vertellen! We hebben dus een noodnummer in’t geval dat er iets is met de studenten. Dus een noodnummer in geval van NOOD! Elke week heeft er iemand anders de nood-gsm. Dit weekend was het Charlotte haar beurt en zondag kreeg ze een ‘noodoproep’. Een gastvrouw dat belde om te zeggen dat ze het niet eens was dat haar student nen banaan had genomen zonder te vragen. Haaaalllllllooooo ! Nen banaan! Charlotte natuurlijk in alle staten. Ge hebt toch mensen zenne! En een gastgezin dat een blad op de wc hangt om te zeggen dat de studenten in de MacDonalds naar het toilet moeten omdat ze te veel water verbruiken anders… Aja owkay. Ik ben toch content zenne bij Ingrid.

Voor de rest geen nieuws eigenlijk alleen dat ik enorm uitkijk naar het weekend! Zon, zon en nog is zon!

Lieve schatjes tot één van dees!
Tina xx

Woensdag 18 maart 2009

Hallo iedereen,
het is hier zo mooi weer seg! 16 graden om precies te zijn, ’t is gewoon zalig om buiten te lopen tijdens de pauze. Ik kijk al uit naar het weekend eigenlijk, ik ben een verrassingsweekend aan het plannen voor iemand, ik hoop dat het weer dan wel zo blijft natuurlijk! Ik kan er niet te veel over uitweiden want ik denk dat ze ook mijne log leest. Hehe, stout hé en nu maak ik iedereen curieus natuurlijk! Zijt maar gerust, ‘k zal het dit weekend wel op mijnen blog zetten ;-)

Vandaag ben ik voor mijn werk naar twee andere scholen gemoeten om informatie te vragen als “student”. ’t Was heel interessant en ondertussen heb ik weer eens iets van Parijs gezien. ’t Was dan nog plak aan mijn deur en ik was er nog niet geweest. Ik moet hier nog veel zien zenne, ‘k heb nog ff, maar ja, alles ga’k toch niet kunnen doen hebben. Das dan voor de volgende keer hé.

Voor vandaag heb ik eigenlijk niet zo veel te vertellen maar ik had gewoon zin om te schrijven, ‘k denk dak mijnen thuis begin te missen. Tot nu toe had ik er nog geene last van tot als die twee hondjes van beneden tot bij mij kwamen en ik moest denken aan mijn Balouken…. mijn grote liefde!

Ik zal maar stoppen met zeveren zeker voor vandaag en mij nog is storten op mijnen agenda voor’t school.
Lieve mensen tot de volgende (veel zinnigere blog)!
Tina

Zondag 15 maart 2009

Heido how à tous!

Gisteren nen dag gehad van geklungel en achteraf pure luxe.
Rond 15 uur kwam Ingrid thuis met Camille (vriendin aan huis), en een grote doos. Vijf minuten nadien kwam Fabrice (vriend aan huis) toe met een nog grotere doos. Owkay, Ingrid was dus gaan winkelen naar den Ikea voor een kast in de badkamer. Azo een doe-het-zelf-pakket, weet je wel, zo eentje dat lijkt op 20 minuten gedaan te zijn… Goe, ik dacht ‘op een uurken is da hier in kannen en kruiken’. Hehehe, ja zenne, we zijn begonnen om 15u30 denk ik, en we hadden gedaan om 22uur. Iedereen doodop, met vier aan één kastjen, om 18uur is Virginie nog toegekomen, en nog een uurke later stond Deborah hier ook, yep allemaal in da gangsken van ne meter en een half breed. Maar we hebben ons hier krepel gelachen, die kast drie keer moeten demonteren want plank A, bleek dan plank B te zijn die kast stond zo scheef als iets, stonden dan eindelijk die voeten der onder, zette we die kast recht breekt ne voet door da hout, allé vooruit… en dan kwamen die kastdeuren scheef op die kast te hangen. Wat zeggen ze nu weeral? “Wat je zelf doet, doe je meestal beter”.
Maar allé, we waren voorzien van spijs en drank. En nu gaat iedereen bij het volgende zeggen ‘o nee zo decadent’ Ik weet het jongens, maar ik kan er ook nie aan doen hé, die mensen zijn zo…
Dus we waren voorzien van spijs en drank… ‘ k durf het bijna niet zeggen. We hebben ne gansen avond en nacht hier gezeten met champagne, foie gras, paté en kaas en niet van de minsten hé. Zo één doosje, klein petieterig doosje foie gras kost, hou u vast, 49 en een sjik euro, er stonden hier zo maar liefst e stuk of 7 doosjes. Ingrid had ze gekregen van ne klant, owkay. Ge moogt nu zeggen wat ge wilt over hun eten hé, ‘k moet er ook niet van weten , maar over hun verstand van kaas… ik heb hier geboeft hé mannen. Ongelooflijk. Allé en dan nadien kwam Camille nog af met aardbeien en een dikke klet slagroom. Niet goed hé, ik weet het maar ja, ’t is onbeleefd om nee te zeggen hé J .
Ik kon mij om den duur niet meer concentreren om te luisteren, tot als ze aankwamen bij het onderwerp Nicolas en Carla. Hoe sympathiek ze wel waren als koppel en zij vooral, een doodgewoon mens eigenlijk, cocktails drinken in’t Ritz, MAAR 30 euro… bla bla bla, ik zat hier zo met mijne mond open toen mijnen euro viel over wie ze het hadden, om den duur van ‘Heb ik het wel goed begrepen?’ Halloooooo, hebt ge’t over Nicolas Sarkozy en Carla Bruni???? Ja da zijn ook maar mensen maar ik zat toch wel ff stil op mijne stoel zenne. Ach ja,… allé mensen as ge mij binnenkort in de Story ziet staan met mijne zonnebril en ons Carla ;-) waaaaaaaa grappig hé. ‘k Zal wat meer met Ingrid moeten uitgaan misschien kom ik dan wel met ne rijke Fransman naar huis hehehe. Blijven dromen…. Ze zei het dan zo deze morgen ‘Ge moet is met ons meegaan op soirée dan leert ge nog wat mensen kennen’. Ik dacht van ‘Puréeeeee, maar ik geef wel geen dertig euro uit aan ne cocktail zenne!! No way josé. (Tenzij dat Johnny Depp naast mij komt zitten, waaaaaaaaaaaaa)

Allé ja de kas steekt in elkaar, al ons gerief steekt er al in ondertussen, we hebben vannacht nog alles opgeruimd en gestofzuigd. Ze is daarjuist dan vertrokken richting Lille voor een opleiding van drie dagen dus ik heb het kot weer voor mij alleen en den overschot van gisteren.. hehehe. ’t Leven kan schoon zijn hé, ‘k moet wel zeggen :we hebben deze morgen wel om beurt op de pot gezeten, das wa minder hé.

Vandaag nie echt iets gedaan eigenlijk, tam geweest. Geslapen tot 12uur, gewassen, de oude kast naar beneden gedragen en op’t straat gezet (mag da wel?), mijn lakens ververst en tv gekeken.
Allé ik ga mijn tamheid nog een beetje voortzetten ;-)

Dikke zoen (en tot in de Story, hehehehe, kon het niet laten)
Tina
xxx

Zaterdag 14 maart 2009

Helluw iedereen,
oei ’t is precies al een week geleden dak geschreven heb, woeps, sorry voor de trouwe lezers ;-)
‘k Zal mij schade wel inhalen, hehe.

Wat is er van de week gebeurt? Wel het hoogtepunt van deze week was zonder twijfelen het feestje van gisteren. EF Parijs is drie jaar geworden en daarmee kregen we een feestje! ’t Was de max! We hadden een zaaltje afgehuurd met nen dj, gratis punch (straf ! Pfff…mijne kop deze morgen!) (Ja ma ik heb het deftig gehouden! ) En we gingen normaal gezien nog naar een discotheek maar de vermoeidheid sloeg algemeen toe, ‘k ben dan met de laatste metro naar huis gekomen. Ik dacht nog voor dak vertrok naar het feestje ‘o nee 8 uur der gaat geen kat nie meer in de metro zijn’. Ja hallo seg, ik heb moeten wachten op de volgende wat er kon geen kat nie meer bij. Azo e volk. En dan deze morgen ook, ik schrik om alleen in de metro te zijn, ja patatten, ik mocht recht staan en ‘k had dan nog zere voeten ook! Op’t straat was het wat kalmer maar toch nog volk genoeg. Dus mama geen nood as ik weg gaan, volk genoeg op de baan ;-)

En dan het minst leuke moment van de week. De bedoeling van EF is om de studenten een ‘thuis-gevoel’ te geven en nen band te scheppen met hen, dat gebeurt allemaal van zelf zenne, niks is geforceerd op dat gebied. En das dus allemaal heel plezant tot op het moment da ze vertrekken hé. Ge ziet die mensen elken dag, ge wordt een stuksken van hun leven hier, ge eet ermee, ge gaat ermee op uitstap, ge luistert naar hun verhalen, hun problemen enzovoort…. Ja gisteren had ik het toch ff moeilijk zenne, Paulo, Mariana, Viviane, Viktor…. en der zullen er wel nog volgen natuurlijk! Daar had ik dus absoluut niet bij stilgestaan dat ze terug naar huis gaan maar bon, we hebben gisteren toch mooi kunnen afsluiten!

Dan donderdag heb ik terug mijn foldertjes gaan uitdelen, deze keer op mijn sportschoenen! Ja ja ik was voorzien zenne! ‘k Had maandag al mijn plan gereed voor op weg te gaan! ’t Was dan nog geene kak zenne! Rose is ff meegegaan, gelukkig of ik zat weer ergens in Afrika ipv Parijs. We hebben de buurt van Gare du Nord gedaan, pfff, wa is da daar seg. ‘k Was content dak daar niet alleen moest lopen! Azo een buurt, compleet verwaarloosd, uitschot tot en met, en dan in diene metro…. nee die buurt vermijd ik in’t vervolg. En dan te zeggen dat, als ge ‘rue La Fayette’ uitgaat dat ge dan in één van de mooiste buurten komt (volgens mij). Place de la République etc… Allé ja, ‘k heb het al gezegd, luxe en armoede leven hier dicht bij elkaar.

Maandag of dinsdag ben ik met Charlotte een potentieel gastgezin gaan bezoeken in Courbevoie (La Défense) waar ik dus gelogeerd heb twee jaar geleden. ’t Was toch een eindje zenne, as een student diene weg moet doen… ‘k zou niet graag. ’t Was een vriendelijke vrouw, maar toch, ‘k zou daar niet kunnen wonen zenne. Zulke vragen dat die stelde seg, ’t was altijd hetzelfde: ‘Kunnen we de studenten verbieden om in de salon te komen, verbieden internet te gebruiken, verbieden dit, verbieden dat… allé ja ’t is wel de bedoeling dat ze hun thuis voelen hé. Ik was er zo niet voor maar Charlotte blijkbaar wel. Allé rond 8uur was ik dan toch thuis, moest ik nog koken enzo…
En ik ben tot de ontdekking gekomen dat de supermarkten open zijn tot 22uur, na vier weken….
Ja ja ik ben hier al vier weken! ’t Gaat allemaal te snel voorbij hé, ik voel mij hier zo thuis dat ik probleemkes gaan hebben om terug naar huis te gaan denk ik, maar kom, ’t is nog 2 maand, mijn mening kan tegen dan al helemaal omgeslaan zijn hé. (Denk het toch nie zenne)

En dan het metroverhaal van de week J ’t was niet echt spectaculair deze week eigenlijk, juist iemand die op zijn gezicht is gegaan. ’t Zag er heel pijnlijk uit! Als de metro stopt is’t best dat ge u vasthoudt! Diene mens had dat denk ik nog niet goed door en ja patat op’t gezicht. ’t Zag er écht wel pijnlijk uit! Ge ziet ook veel blinde mensen eigenlijk. Hoe die hun hier redden… met al die tunnels in de metro. Der zijn wel altijd mensen die bereid zijn te helpen, maar toch… ik zag verleden week (denk ik) ne mens met zijne blindengeleide hond en hij was zijnen hond aan’t corrigeren dat het de verkeerden sortie was. Ik heb ne grote mond maar op diene moment, ik heb daar dan medelijden mee hé (wieken delper). En dan ne clochard die aan’t plassen was tegen een reclamebord, niks speciaals, moest het niet zijn dat hij daar eigenlijk met alles bloot stond, yep broek op de enkels tijdens het spitsuur. Portie biologie voor deze week dan ook weer gehad…

Bijgeloof in Frankrijk! Als ge hier dus uwen paraplu openzet om te laten drogen, how e man… Matar is niet zo content as ik da doen! Dat brengt ongeluk! Aja owkay, en dan gisteren stond ik buiten met hem te wachten en ja ik heb het al gezegd hier zitten veel duiven, héél veel duiven en rond ons was er veel gefladder daarmee was ik aan’t vertellen over mijn duivenpoepverhalen…. (voor de mensen die het nog niet moesten weten, ik trek nogal vogelpoep aan, ja lach maar…) en hij zegt dat da geluk brengt. Allé laat maar komen dienen duivenstront, als ik het maar uit mijn kleren of mijn haar krijg is’t niks ;-) hehehehe laat maar, ‘k heb mijn portie al gehad de afgelopen drie jaar, da ze dan maar bij hem gaan.

En toen kwam er een olifant met een dikke snuit en ’t verhaaltje was uit… Maw ’t is genoeg voor vandaag want anders ga’k ulle nog vervelen.
Dikke zoen !
Tina

Foto 1: Er wordt hier ook gewerkt hé, kijk maar naar de foto’s ;-) Hihi mijn werkplaatsje! Van links naar rechts en boven naar onder: Matar, Rose, Céline, Juanita en ikke! (Charlotte en Alix ontbreken)
Foto 2: Vetrekkende Paulo L
Foto’s van het feestje volgen!!!

xxxx

7 maart 2009

Helluw,

Vandaag was zo de max. Uitgeslapen (8uur), op mijn duizendste gemaksken mijn kom ‘petales au chocolats’ opgegeten, tasje koffie, tv-ken op, op’t gemaksken een badje genomen met véél schuim en dan boodschapjes gedaan. Hoe kunt ge beter den dag beginnen dan op die manier?

De bedoeling was dan om te beginnen aan mijn schoolwerk maar ja… zoals ik gisteren al zei ’t is hier heel moeilijk om binnen te blijven. ’t Was een beetje bewolkt maar ‘k heb dan toch een bericht gestuurd naar Regula om te vragen of ze geen zin had om (eindelijk) de wijk is te gaan verkennen.
Regula is een Zwitsers student bij ons die compleet op dezelfde golflengte zit als mij, maw het klikt, ja hier is er dus geen verschil tussen EF-medewerker of student hé, integendeel. En we kwamen er dus deze week op uit dat we maar enkele straten van elkaar wonen.
Allé rond de middag afgesproken en dan kwamen we, een paar straten verder, uit op den Eiffeltoren. Echt niet ver zenne, ik moet zelfs geene metro nemen!! Wij maar wandelen en maar uitleggen en uitleggen (wat een verrassing!), en dan zijn we uiteindelijk gaan ‘shoppen’ (lees: window shopping) op de Champs-Elysées.
Ik was dan aan’t uitleggen over hoe jaloers ik ben op de mensen die ge ziet joggen in onzen tuin (lees: in het park, want we hebben geenen hof, ’t is het idee van eenen te hebben hé mensen) maar dak da niet graag alleen doe. Daarmee allé gaan we samen gaan lopen volgende week. Voor de mensen die het nu denken, waaronder ons mama ;-) , zal ik het maar al zeggen, we zijn nog niet ‘volgende week’ hé, als het op sporten aankomt is mijn karakter helaas niet zo sterk, hehe, zelfkennis. En bovendien gaan we gaan zwemmen morgen, herhaling we zijn nog niet ‘morgen’. De intentie is er al ;-)

Allé nu ga’k echt beginnen aan mijn schoolwerk want het gaat nooit gedaan geraken anders.
Dikke zoen

Tina

6 maart 2009

Heidi how!

Ik heb deze week mijn eerste blaren opgelopen! En hoe! Alix heeft mij de opdracht gegeven om folders gaan rond te dragen op alle belangrijkste plaatsen in Parijs. Klinkt héél simpel en dat zou het ook kunnen zijn, maar dat was het dus niet gisteren. Die belangrijke plaatsen kunnen jeugdherbergen zijn, residenties van universiteiten, allé alle plaatsen waar potentiële klanten zouden komen. Das heel goed voor mijn mondeling te oefenen, ondertussen zie ik nog iets van Parijs en ben ik in de ‘frisse lucht’.
Dus we hadden afgesproken, eerst het 10de arrondissement, waar onze school gevestigd is. Goed, Juanita en ik zitten zoeken op’t net en dan de straat op. Man man man, wij hebben gestapt, maar gestapt! Ik weet dat ik bij een vorige blog gezegd had dat ik niks liever deed dan wandelen en daar blijf ik bij, maar dan wel op sportschoenen en niet op hakken van 13 cm (ja ik heb ze gemeten). Verschrikkelijk! Ik was doodop, ik kreeg zelf geen hap door mijn keel ’s avonds (dan is’t al ernstig hé). Maar bon, ik heb heel goed geslapen vannacht, mét pijnlijke voeten weliswaar, ik ben dan ook deze morgen vertrokken op mijn sportschoenen, wat ik normaal gezien ook nooit doe, maar ’t was uit noodzaak.
Veel folders hebben we niet rond gedragen want we hebben bijna geen enkele locatie gevonden die we vooropgesteld hadden. Conclusie van de dag: in’t vervolg beter voorbereiden! Aja en geen hakken (ja ik wist nie dak da zou moeten doen hé).

Ondertussen op het werk gaat het beter om beter, alles begint al vlotter te gaan en de routine begint erin te komen. ’t Is super, echt waar, spijtig dat de dagen zo snel om zijn. En mijn collega’s zijn de max. Charlotte heeft eindelijk haar bord gekregen en fier dat ze is (foto). De studenten zijn ook lieverdjes, of toch de meeste. De Spaanstalige zijn de moeilijkste: met moeite ne goedendag, altijd met een gezicht op de grond, totaal geen motivatie, en dan al dat gezaag in’t Spaans, want ja, ze zijn te tam om Frans te spreken enzovoort enzovoort… MAAR ik blijf vriendelijk ook al denk ik…… .
En dan zijn er de leukerdjes hé die altijd wel iets vinden om ons te amuseren, zoals Sho. (foto), das ne Japanner en ja hij spreekt wel Frans ;-) . En zo worden er dus veel gekke bekken getrokken op school en niet alleen van de studenten, hehe.

Vandaag geen metroverhaal, sorry jongens. Alleen heb ik vandaag opgemerkt hoeveel clochards er in de metro liggen te slapen als ik vertrek ‘s morgens en druggebruikers… ik was mij daar eigenlijk niet van bewust tot er mij een student deze week zei dat hij vond dat er zo veel zijn. En dus ja, ik moet hem gelijk geven. Niet dat ge van die mensen last hebt zenne, maar toch, ’t geeft direct nen anderen indruk van Parijs. Alle luxe, goed en wel, maar daarnaast bestaat er hier ongelooflijk veel armoede.
En vuil dat het hier is! Echt waar de straten liggen er hier enorm vuil bij, hondenstront met hopen (letterlijk dan, waaaaa ;-) ), nee ’t is niet echt grappig eigenlijk. Tot nu toe heb ik ze allemaal kunnen ontlopen maar ja… ‘k ben hier nog even hé. En duiven, maar jongens toch,…ze zijn overal. Ik loop hier elke dag in mijn eigen te zeggen “Toe, niet nu, hou u nog effen in, doe uw ding as ik binnen ben”. Tot nu toe luisteren ze, maar ik ga nog is in herhaling vallen, ’k ben hier nog effe.

’t Is weeral weekend zhe mannen, morgen nog is goed uitslapen en dan ga’k mij is smijten in mijn schoolwerk, alhoewel dak nu al weet dak nie gaan kunnen binnenblijven. ’t Is hier al zo mooi weer geweest, allé wie blijft er dan binnen???

Lieve mensen tot de volgende soiree!

Tina

3 maart 2009

Bonsoir iedereen!

Ik zou eigenlijk een aparte rubriek moeten maken over de metro, jongens, jongens,…

Vandaag stap ik op, niet écht ongelooflijk veel volk (wauw), ik zet mij in het middengangsken, op zo een klapstoeleken. Ik dacht yes een goed plaatsken, (’t was weer te mooi om waar te zijn natuurlijk).
Ik keek is rond, recht over mij, ne knappe gast, niet te doen!!! Schoon haar, mooi hemdje met ne pull, schoon gezichteken…. MOOI!!!! En ik dacht nog, zou’k er mee flirten??? Ja ge kent mij daar komt dan niks van in huis hé, ook al is de kans hier klein da ge iemand twee keer tegenkomt. Allé soit, volgt ge nog? ’t Was dus ne knappen. Ik zien diene zo zenuwachtig rondtoeren op zijn klapstoeleken, ondertussen al wa meer volk… Diene zet hem recht en begint zo te roepen, schelden en weet ik wat nog veel. Maw ik verstond er nie veel van ;-) Juist iets van hypocrieten enzovoort… Begon die zo rond te lopen in diene wagon en die deed alsof die zo een geweer op zijn schouder had en naar iedereen aan’t schieten was. Ja en der was dus geluid bij, kent ge da, kleine kindjes die doen alsof da ze schieten, teketeketek en zo van die geluiden, awel dienen deed da dus ook. Ja en ge kent mij dan hé, ik was content dak mijne sjaal aanhad dak mijn gezicht kon wegsteken want ik lag ver naast mijn klapstoeleken van’t lachen. Ik was gelukkig niet de enigste die aan’t lachen was. En dan in eene keer wast’em weg. Ik natuurlijk content dak nie geflirt had ;-) ’t Is nu natuurlijk te hopen dat hij daar morgen niet staat met een echt geweer hé.

Quoi de neuf anders? Niet zo heel veel eigenlijk, alles speelt zich hier precies af in de metro, mijn vast lachhalfuurtje ;-)

Thuis is het enorm rustig want Ingrid is gaan skiën voor een week, dus ik heb het kot voor mij alleen. Tof zenne, ik moet nergens naar kijken, maak lawaai zo veel dak wil (‘k doe da anders ook zenne). Ik kwam vrijdag thuis en gans de hal stond vol met boodschappen, ‘k dacht van waar gaan we dat steken? We hebben een zeer compacte keuken ziet ge. Allé ’t was dus om mee te nemen op skiverlof. Ik heb haar dan zondag geholpen om alles naar beneden te krijgen. Komen die vrienden zo toe in een Golfken, al goed volgeladen. Daar moest diene zware zak vol kleren, haar 5 zakken met boodschappen, twee zaken met drank en ne zak met twee paar skiboots in. Aja en zij moest er dan ook nog bij, we hebben wa afgelachen zenne. Ik heb spijt dak er geene foto van getrokken heb.

Op’t werk is het heel kalm, heel grappige situaties soms. Er zijn enkele Japanners die eigenlijk niet écht Frans kunnen, bonjour, pardon, merci,… En verleden week staat er eentje voor mij en ze kwam iets vragen (stel u Japanse bewegingen voor hé), ze was dus tegen mij bezig in iets dat leek op Frans, heel stil, alle woorden goe afgekapt enzo, ondertussen zo wa buigingskes (waarom doen ze da altijd?) Ik verstond er dus niks van hé, maar geen één woord. Dus ik, allé herhaal het nog is. Da kind da nog is aan’t herhalen, ik verstond dan uiteindelijk, na drie keer vragen, ‘Je cherche’ (ik zoek). Allé ’t was echt geen avance ik verstond die niet hé, ze stak dan hare vinger op van ‘wacht’ en ze liep weg. Ok ja, ik aan’t wachten, komt ze terug met haren gids (boek) van Parijs in’t Japans. Ik zeg, ja maar ik kan da wel nie lezen zenne, aja al die tekens… Uiteindelijk kwam haar vriendinneken erbij die dan wel wat Frans kon (een beetje), ’t was dan om een telefoonkaart te kopen. Owkay. Ik de weg dan uitgelegd, zelfs een planneke getekend, drie keer gevraagd ‘zal’t wel lukken, hebt ge’t verstaan?’ en maar knikken dat ze deed (vergeet er de bewegingen nie bij te denke). Oui oui oui. Allé vooruit nog geen paar tellen nadien staat ze bij Juanita (mijne collega) om te vragen waar ze een telefoonkaart kan kopen. Azo heb ik nog een paar sappige verhalen maar die gaan ik houden voor als ik thuis kom, kwestie van nog weten wat te vertellen hé. 'k Vind het eigenlijk nie meer zo grappig as get leest, maar bon, 'k laat het toch staan zenne ;-)

Nu nog mijnen afwas doen, mijne was afhalen en mij voor den tv ploffen want ’t is vanavond Nouvelle Star (Idool, maar in’t Frans), om u een kriek mee te lachen. Ze zitten nog in de voorrondes hé. SUPER!
Allé mensen, tot de volgende zitting hé.
Dikke zoen
Tina