3 maart 2009

Bonsoir iedereen!

Ik zou eigenlijk een aparte rubriek moeten maken over de metro, jongens, jongens,…

Vandaag stap ik op, niet écht ongelooflijk veel volk (wauw), ik zet mij in het middengangsken, op zo een klapstoeleken. Ik dacht yes een goed plaatsken, (’t was weer te mooi om waar te zijn natuurlijk).
Ik keek is rond, recht over mij, ne knappe gast, niet te doen!!! Schoon haar, mooi hemdje met ne pull, schoon gezichteken…. MOOI!!!! En ik dacht nog, zou’k er mee flirten??? Ja ge kent mij daar komt dan niks van in huis hé, ook al is de kans hier klein da ge iemand twee keer tegenkomt. Allé soit, volgt ge nog? ’t Was dus ne knappen. Ik zien diene zo zenuwachtig rondtoeren op zijn klapstoeleken, ondertussen al wa meer volk… Diene zet hem recht en begint zo te roepen, schelden en weet ik wat nog veel. Maw ik verstond er nie veel van ;-) Juist iets van hypocrieten enzovoort… Begon die zo rond te lopen in diene wagon en die deed alsof die zo een geweer op zijn schouder had en naar iedereen aan’t schieten was. Ja en der was dus geluid bij, kent ge da, kleine kindjes die doen alsof da ze schieten, teketeketek en zo van die geluiden, awel dienen deed da dus ook. Ja en ge kent mij dan hé, ik was content dak mijne sjaal aanhad dak mijn gezicht kon wegsteken want ik lag ver naast mijn klapstoeleken van’t lachen. Ik was gelukkig niet de enigste die aan’t lachen was. En dan in eene keer wast’em weg. Ik natuurlijk content dak nie geflirt had ;-) ’t Is nu natuurlijk te hopen dat hij daar morgen niet staat met een echt geweer hé.

Quoi de neuf anders? Niet zo heel veel eigenlijk, alles speelt zich hier precies af in de metro, mijn vast lachhalfuurtje ;-)

Thuis is het enorm rustig want Ingrid is gaan skiën voor een week, dus ik heb het kot voor mij alleen. Tof zenne, ik moet nergens naar kijken, maak lawaai zo veel dak wil (‘k doe da anders ook zenne). Ik kwam vrijdag thuis en gans de hal stond vol met boodschappen, ‘k dacht van waar gaan we dat steken? We hebben een zeer compacte keuken ziet ge. Allé ’t was dus om mee te nemen op skiverlof. Ik heb haar dan zondag geholpen om alles naar beneden te krijgen. Komen die vrienden zo toe in een Golfken, al goed volgeladen. Daar moest diene zware zak vol kleren, haar 5 zakken met boodschappen, twee zaken met drank en ne zak met twee paar skiboots in. Aja en zij moest er dan ook nog bij, we hebben wa afgelachen zenne. Ik heb spijt dak er geene foto van getrokken heb.

Op’t werk is het heel kalm, heel grappige situaties soms. Er zijn enkele Japanners die eigenlijk niet écht Frans kunnen, bonjour, pardon, merci,… En verleden week staat er eentje voor mij en ze kwam iets vragen (stel u Japanse bewegingen voor hé), ze was dus tegen mij bezig in iets dat leek op Frans, heel stil, alle woorden goe afgekapt enzo, ondertussen zo wa buigingskes (waarom doen ze da altijd?) Ik verstond er dus niks van hé, maar geen één woord. Dus ik, allé herhaal het nog is. Da kind da nog is aan’t herhalen, ik verstond dan uiteindelijk, na drie keer vragen, ‘Je cherche’ (ik zoek). Allé ’t was echt geen avance ik verstond die niet hé, ze stak dan hare vinger op van ‘wacht’ en ze liep weg. Ok ja, ik aan’t wachten, komt ze terug met haren gids (boek) van Parijs in’t Japans. Ik zeg, ja maar ik kan da wel nie lezen zenne, aja al die tekens… Uiteindelijk kwam haar vriendinneken erbij die dan wel wat Frans kon (een beetje), ’t was dan om een telefoonkaart te kopen. Owkay. Ik de weg dan uitgelegd, zelfs een planneke getekend, drie keer gevraagd ‘zal’t wel lukken, hebt ge’t verstaan?’ en maar knikken dat ze deed (vergeet er de bewegingen nie bij te denke). Oui oui oui. Allé vooruit nog geen paar tellen nadien staat ze bij Juanita (mijne collega) om te vragen waar ze een telefoonkaart kan kopen. Azo heb ik nog een paar sappige verhalen maar die gaan ik houden voor als ik thuis kom, kwestie van nog weten wat te vertellen hé. 'k Vind het eigenlijk nie meer zo grappig as get leest, maar bon, 'k laat het toch staan zenne ;-)

Nu nog mijnen afwas doen, mijne was afhalen en mij voor den tv ploffen want ’t is vanavond Nouvelle Star (Idool, maar in’t Frans), om u een kriek mee te lachen. Ze zitten nog in de voorrondes hé. SUPER!
Allé mensen, tot de volgende zitting hé.
Dikke zoen
Tina