Ik heb deze week mijn eerste blaren opgelopen! En hoe! Alix heeft mij de opdracht gegeven om folders gaan rond te dragen op alle belangrijkste plaatsen in Parijs. Klinkt héél simpel en dat zou het ook kunnen zijn, maar dat was het dus niet gisteren. Die belangrijke plaatsen kunnen jeugdherbergen zijn, residenties van universiteiten, allé alle plaatsen waar potentiële klanten zouden komen. Das heel goed voor mijn mondeling te oefenen, ondertussen zie ik nog iets van Parijs en ben ik in de ‘frisse lucht’.
Dus we hadden afgesproken, eerst het 10de arrondissement, waar onze school gevestigd is. Goed, Juanita en ik zitten zoeken op’t net en dan de straat op. Man man man, wij hebben gestapt, maar gestapt! Ik weet dat ik bij een vorige blog gezegd had dat ik niks liever deed dan wandelen en daar blijf ik bij, maar dan wel op sportschoenen en niet op hakken van 13 cm (ja ik heb ze gemeten). Verschrikkelijk! Ik was doodop, ik kreeg zelf geen hap door mijn keel ’s avonds (dan is’t al ernstig hé). Maar bon, ik heb heel goed geslapen vannacht, mét pijnlijke voeten weliswaar, ik ben dan ook deze morgen vertrokken op mijn sportschoenen, wat ik normaal gezien ook nooit doe, maar ’t was uit noodzaak.
Veel folders hebben we niet rond gedragen want we hebben bijna geen enkele locatie gevonden die we vooropgesteld hadden. Conclusie van de dag: in’t vervolg beter voorbereiden! Aja en geen hakken (ja ik wist nie dak da zou moeten doen hé).
Ondertussen op het werk gaat het beter om beter, alles begint al vlotter te gaan en de routine begint erin te komen. ’t Is super, echt waar, spijtig dat de dagen zo snel om zijn. En mijn collega’s zijn de max. Charlotte heeft eindelijk haar bord gekregen en fier dat ze is (foto). De studenten zijn ook lieverdjes, of toch de meeste. De Spaanstalige zijn de moeilijkste: met moeite ne goedendag, altijd met een gezicht op de grond, totaal geen motivatie, en dan al dat gezaag in’t Spaans, want ja, ze zijn te tam om Frans te spreken enzovoort enzovoort… MAAR ik blijf vriendelijk ook al denk ik…… .
En dan zijn er de leukerdjes hé die altijd wel iets vinden om ons te amuseren, zoals Sho. (foto), das ne Japanner en ja hij spreekt wel Frans ;-) . En zo worden er dus veel gekke bekken getrokken op school en niet alleen van de studenten, hehe.
Vandaag geen metroverhaal, sorry jongens. Alleen heb ik vandaag opgemerkt hoeveel clochards er in de metro liggen te slapen als ik vertrek ‘s morgens en druggebruikers… ik was mij daar eigenlijk niet van bewust tot er mij een student deze week zei dat hij vond dat er zo veel zijn. En dus ja, ik moet hem gelijk geven. Niet dat ge van die mensen last hebt zenne, maar toch, ’t geeft direct nen anderen indruk van Parijs. Alle luxe, goed en wel, maar daarnaast bestaat er hier ongelooflijk veel armoede.
En vuil dat het hier is! Echt waar de straten liggen er hier enorm vuil bij, hondenstront met hopen (letterlijk dan, waaaaa ;-) ), nee ’t is niet echt grappig eigenlijk. Tot nu toe heb ik ze allemaal kunnen ontlopen maar ja… ‘k ben hier nog even hé. En duiven, maar jongens toch,…ze zijn overal. Ik loop hier elke dag in mijn eigen te zeggen “Toe, niet nu, hou u nog effen in, doe uw ding as ik binnen ben”. Tot nu toe luisteren ze, maar ik ga nog is in herhaling vallen, ’k ben hier nog effe.
’t Is weeral weekend zhe mannen, morgen nog is goed uitslapen en dan ga’k mij is smijten in mijn schoolwerk, alhoewel dak nu al weet dak nie gaan kunnen binnenblijven. ’t Is hier al zo mooi weer geweest, allé wie blijft er dan binnen???
Lieve mensen tot de volgende soiree!
Tina
Geen opmerkingen:
Een reactie posten