Hallo iedereen!

Ik ben pompaf, waar ik allemaal niet gezeten heb vandaag.

Eerst uitgeslapen uiteraard, allé ’t was acht uur want ne slimmen is in de garage beginnen roepen en tieren en dat klinkt hier nogal. Dan nog een beetje blijven liggen tot 10uur, op mijn gemakske mij gereed gemaakt en mijnen eerste keer deftig en op’t gemak boodschappen gedaan. Ja ja, ik heb zelfs brood gekocht en groenten en vlees! Dus vanavond is’t is nen deftige menu op mijn bord. Of dat hoop ik dan toch….

Na de boodschappen heb ik gewerkt voor ’t school, ja da moet ook gebeuren hé en ik heb een hoopje in te halen zenne, maar dat komt allemaal in orde. Pas de soucis! (Geen zorgen)

Dan ben ik de metro opgestapt richting Opéra, één van mijn lievelingswijken. Waarom weet ik eigenlijk niet, misschien omdat het nog zoiets ‘ouds’ heeft en tegelijkertijd zo veel toffe winkels heeft in de omgeving. Zo is er bijvoorbeeld achter het operagebouw zelf, Galérie Lafayette. Drie grote gebouwen met elk een specifieke doelgroep, zo heb je een winkel voor vrouwen, mannen en huisinrichting. Schitterende winkel die veel luxe uitstraalt, ik wil er altijd is een kijkje gaan nemen maar kom meestal toch met lege handen buiten. Behalve vandaag, nee vandaag heb ik mij is getrakteerd op ne gele marker ;-) ‘k was dan toch nog iets vergeten thuis. Dus ge ziet het, ik heb mij helemaal laten gaan hé, voor de volle € 1,80.

Na Galérie Lafayette ben ik beginnen te wandelen naar nergens eigenlijk, waar mijn voeten mij naartoe brachten. De meesten gaan dit waarschijnlijk héél saai vinden maar ge kunt mij geen groter plezier doen dan met een fikse wandeling en de zon scheen volop! Waar ik allemaal niet ben uitgekomen seg, eerst kwam ik uit op de Boulevard waar mijn school is, dan stond ik plots aan de metrohalte ‘Saint-George’, dat is de halte die mijn ouders en ik moesten nemen toen we hier verleden jaar waren tijden het kerstverlof. Dus ondertussen zat ik al in het 17de arrondissement dicht bij Pigalle of voor de leken onder ons de Moulin Rouge (’t is dan wel nog ff stappen zenne). Dan op een gegeven moment dacht ik van ‘Goh, ik zou niet weten waar ik ben’, kwam ik uit aan de Moulin Rouge. Van daar ben ik dan voort gestapt naar… ’t is een heel goeie vraag, ‘k zou weer niet weten waar, maar ik heb enorm mooie gebouwen gezien. Het was niet de bedoeling om op Montmartre te belanden maar ik was al in die wijk beland zonder het zelf te beseffen en er waren zo veel mooie, sympathieke huisjes die anders geen kat ziet. Ik stond dan weer heel plots voor een straatje dat gaat naar de basiliek zelf dus ik dacht ja waarom niet, nu ge hier toch zijt, dus allé ik al mijn moed samen geraapt, want ik begon dan wel al heel moe te worden en hop naar Place du Tertre (daar waar héél veel toeristen komen en schilders u proberen te overhalen om u te schilderen en niet te vergeten heel duur!). Aan de trappen van de basiliek was er dan een bandje aan het spelen en ik heb mij daar een uurtje gezet om te rusten, te luisteren, mensen te bekijken… . En het zonnetje scheen volop, iedereen zat daar in zijne pull of een licht vestje, ’t was echt de max. Dan dacht ik naar huis te gaan, maar had eigenlijk nog geen zin want het was veel te mooi weer om binnen te zitten en te werken voort school. Dus heb ik de metro genomen naar Bir-Hakeim om te wandelen aan de kaai van de Eifeltoren. Het was daar enorm druk, dat heb ik nog nooit gezien, mensen die erop wilden en stonden aan te schuiven tot aan de verkeerslichten, enorm…. ’t Is de moeite om is te zien, maar zo speciaal vind ik het toch ook niet om daar zo lang voor aan te schuiven zenne en dan nog te zeggen dat het morgen gratis toegang is, kunt ge u dan al de massa volk voorstellen? Soit, dan ben ik teruggekomen naar huis en hier zit ik dan, moe en hongerig… . ‘k Zal goed slapen vannacht.

Gisteren was het de uitreiking van de Cesars op tv (oscars maar dan in het Frans), azo e spel seg. Sean Penn en Dustin Hoffman waren hier en alles werd zo rond hen opgebouwd. En het toppunt van de avond was een comédienne die bijna een blote borst liet zien en het zelf dan nog niet door had ook. Gans de zaal natuurlijk plat van’t lachen (ja, ik ook natuurlijk) en zij maar denken dat het om haren humor ging. Fantastisch tot er een andere actrice van uit het publiek kwam om haar te gaan bedekken. Flauw zenne…

Allé genoeg geschreven voor vandaag denk ik. Ik ga mijn kookpotje maken en nog een beetje werken voor’t school en nadien waarschijnlijk nog een ommetje maken hier in de buurt.

Lieve mensen, tot de volgende update!
Tina

26 februari 2009

Bonsoir à tous!

Vandaag had ik gedaan om 17 uur, dus ik dacht ik ga vroeg thuis zijn. Ja lap hé, ‘k had het aan mijne rekker, we waren nog maar een station verder, ge kunt het al raden, lichten uit, metro stil en geen beweging in te krijgen. En dan komt de stem die ge niet zo graag hoort op zo’n moment: ‘A cause d’un accident d’un voyageur il y a une perturbation sur la ligne 4’ En dan staat ge daar, allemaal goed op elkaar gedrukt en dan die smakelijke lichaamsgeuren die samenkomen. Mmmmmm… wekt enorm de appetijt op. Soit ik heb er maar 30 minuten langer over gedaan, dan gingen we eindelijk verder in het volgende station: ‘A cause d’un accident….’ En ja we stonden nog altijd dicht bij elkaar en ja de lichaamsgeuren hingen er ook nog…. Maar goed, ik ben thuis geraakt hé.

Ik heb gisteren mijnen eerste was gedaan en het is goed gekomen. ‘k Ben fier op mijn eigen ;-) hehe Het water is hier wel vrij hard want ik kon vanavond met mijn zakdoeken eenen doodkloppen (per manier van klappen hé). Voor de rest zag het er heel goed uit, ’t is proper!

Gisteren heb ik bezoek gehad op mijn werk van Miriam en Ares. Zij zaten twee jaar geleden hier op school, Miriam was mijn kamergenote toen en die ben ik voor de kerstvakantie ook nog eens gaan bezoeken. Super tof, aangezien ik niet wist dat ze ging komen. Miriam zit nu op unief in Versailles en Ares woont in Tours. Er komt hier zeker nog een vervolg ;-)

Gisteren hebben we eindelijk telefoon gehad van Maud. Maud was mijn leerkracht van 2 jaar geleden en zij is net in zwangerschapsverlof. Ik heb natuurlijk spijt dat ze hier niet is voor de moment, maar ze verzekerde mij dat ze zeker is ging binnenspringen met Theo. Vandaag had ze dan een foto doorgestuurd, zó een knap ventje! Echt een bolleken. Ik kijk al uit naar haar komst. Iedereen leeft er hier natuurlijk met mee.

Het werk valt heel goed mee, soms is het wel wat moeilijker met het Frans. Ik ken al veel Frans maar eigenlijk nog maar weinig hoor, ik wil maar zeggen, het is niet moeilijk om me te redden maar er is nog véél om te leren!! En soms begin ik dan te twijfelen en raak ik mijn draad kwijt, bijvoorbeeld aan de telefoon, ik neem op ‘EF Ecole de Français, bonjour’ ja en dan begin ik te stotteren hé. Máár er komt schot in de zaak! Vandaag heb ik mijn eerste gesprek gehad zonder fouten te maken en zonder te stotteren dus ik hoop dat het zo blijft natuurlijk. Grappig eigenlijk want de mensen aan de andere kant van de lijn hebben het meestal wel snel door dat er een ‘studentje’ aan de lijn hangt en ze zijn elke keer al heel begripvol geweest.

Ik wil nog zo veel vertellen eigenlijk maar ’t zal al genoeg zijn om te lezen zeker?
Dikke zoen aan iedereen en tot één van deze!
Tina xx

Week 2 is begonnen!

Bonsoir à tous!

Vandaag een beetje zenuwen gehad want Alix, de directrice, kwam terug van vakantie en ik wist niet goed hoe ze op het werkveld ging zijn. Je kan het al raden, weer zorgen om niks gehad dus, ze was heel spontaan en heel vriendelijk, maar ’t is toch weer even wennen.
Vandaag samen met Alix en Matar de introductie gegeven aan de nieuwe studenten. Er zijn enkele Japanners bij die met moeite een woord verstaan van wat we zeggen ook al zeggen we het enorm traag, twee Belgen, een Mexicaan, een van Ukraïne enzovoort. Nadien een korte wandeling gemaakt door de omgeving en dan in de namiddag moest ik bij Alix gaan om te overleggen wat ik moet doen. Ze praat enorm snel, ik had soms zelfs moeite om te volgen en maar gaan jongens, maar ’t is zo dat ge’t leert hé eigenlijk.

Voor de rest is er eigenlijk niets nieuws onder de zon, alleen dat er een metro-etiquette zou moeten worden uitgevonden. Echt waar, boertige mensen soms en zotten komt ge hier ook tegen. Deze morgen ook, ik moet ongeveer 15 minuten van Volontaires tot aan Strasbourg Saint Denis rijden en er zat een man recht over mij en die was dus de gehele rit tegen zichzelf aan het babbelen (luid). Ik vroeg mij al af waarom al die zitjes leeg waren… Hij was iets aan het ratelen over de Franse Republiek of zo, best wel grappig eigenlijk. En dan kom je jonge koppeltjes tegen, oké Parijs is bekend als de stad van de liefde maar toch… overdrijven hoefde echt niet hoor. En toen daagde het mij waarom ze zeggen ‘French Kissing’, geloof mij ze kunnen der hier iets van en neen ik heb het nog niet uitgetest want ik verwacht al zo een vraag van sommigen ;-)

Niemand die vandaag mijn blog nog gaat lezen want iedereen is carnaval aan het vieren… de pietzakken. Deze middag toch enkele keren aan gedacht. “Nu zijn ze op de Sint-Annalaan de stoet aan het vormen” en “Nu zullen ze gaan vertrekken” en nu zullen er waarschijnlijk al groepen in den hangar zijn toegekomen en nog anderen gaan zich nu aan het verkleden zijn…. enzovoort enzovoort. Ja mensen het doet pijn, dat het maar snel voorbij is carnaval.

Dikke zoen en aan diegenen die mijn blog toch nog lezen voor ze vertrekken naar de Grote Markt, amuseer jullie en geef er in mijn plaats ook maar een dikke lap op!
Tina
xx

Weekend 1

Hallo iedereen,

ik heb er een heel vermoeiend weekend op zitten. Rita en John zijn langs geweest met vrienden, mensen die we hebben leren kennen toen mijn oma in het hospitaal lag (foto) En het lot wou dus dat Rita een echte expert is in de geschiedenis van Parijs dus hebben we twee pareltjes van musea bezocht, Musée D’Orsay en het Louvre.

Zaterdag het Musée D’Orsay gedaan, ik had het al twee keer bezocht maar de uitleg die ik kreeg van Rita was echt de max, dingen die’k dus nooit zou gezien hebben zonder haar. Of beter gezegd wel gezien zou hebben maar nooit zou bij stilgestaan hebben.Musée D’Orsay was vroeger een treinstation met daaraan een hotel aangebouwd, nu is het hotel een deel van het museum geworden maar je hebt er bijvoorbeeld ook een restaurant en het is absoluut niet duur. In de vooravond zijn we dan nog naar de Marais gegaan, een heel levendige wijk die ik nog niet écht goed gezien had maar nu dus wel. En toffe winkeltjes dat daar zijn, …. ik moet dus zeker nog is teruggaan.
Rond 19u30 was ik dan thuis maar ik kon niks niet meer zeggen of doen zo moe was ik, om 8u30 lag ik al te slapen en ben er pas uitgekomen om 9uur.

Om 10uur stonden we dan al aan het Louvre.
Ik was er ook al is geweest en was toen heel erg teleurgesteld maar nu zag ik het uit het perspectief van Rita en het was eigenlijk wel schitterend. Al die geschiedenis, hoe ze het kan onthouden ik weet het niet! We hebben rond de oude muur gelopen (foto) waar er nog enkele restanten van zijn in de kelder van het Louvre. Dan te denken dat onze voorouders misschien nog over de loopbrug hebben gelopen dat vind ik er allemaal zo machtig aan, het voordeel van een levendige fantasie te hebben
;-)
Van al dat slenteren ben ik dus zodanig moe geworden, ja er is daar ongelooflijk veel te zien en bij alles weet Rita nen uitleg hé, dat ik naar huis ben gekomen. Zij gingen nog de Tuileries (tuinen) bekijken maar die heb ik al verscheidene keren gezien en doorgewandeld dus ja… ik heb dan de carnavalstoet gevold op het internet, maar wel met veel pijn in het hart hoor, amaai niet te doen. De kwaliteit was natuurlijk niet hetzelfde dan wanneer je het live ziet, maar bon ik mag niet klagen hé. En iedereen maar vragen voor ik vertrok ‘Vind ge’t nu nie erg da ge der nie bij zijt met carnaval?’ En ik dan ‘Maar nee jong, ik kan nog elk jaar carnaval vieren en dit kan ik maar één keer doen’. Ik had me effe mispakt aan mijn eigen want mis het toch zenne, ‘k ben content dak morgen en overmorgen mag gaan werken dat ik er niet kan aan denken. Ach ja volgend jaar hé, ik heb het dan toch kunnen volgen op het net.

Ziezo, dat was het weer voor vandaag, nog een beetje lezen en dan doke doen want ’t is morgen weer vroeg uit de veren en Alix (de directrice) is terug dus ’t zal werken worden.
Veel groetjes vanuit het koude maar o zo leuke Parijs!
Dikke kus
Tina

Dag 2

Salut tout le monde!

Hier zie je soms toch stoten zenne, auto’s die spookrijden om toch nen anderen auto in te halen en dan het kruispunt blokkeren. Claxonneren op 200 meter naar nen auto dat precies in de weg gaat staan… enzovoort enzovoort. Ja ik vind da dan grappig hé.

Wat hebben we vandaag gedaan? Eerst 10 minuten staan wachten beneden aan de deur want de parlofoon is kapot en ne slimmerik had de deur gesloten, dus ik stond daar met de leerlingen een beetje te schilderen… Céline had dan om 8u50 toch door dat 2 leerlingen precies wat weinig was om de dag mee te beginnen.

’t Was rustig vandaag, Matar wou me perse voorstellen aan alle leerlingen dus moest ik samen met hem alle lokalen aflopen om mij voor te stellen (chance, er zijn er maar 6). Hij vond dat natuurlijk heel amusant aangezien mijne kop zo rood was als een tomaat en dan boven alles begon die laatste klas nog is te applaudisseren.

Er zitten momenteel 10 Belgische studenten dus ja die groeperen zich en praten dan Nederlands, ja da is niet de bedoeling hé, maar ik voel mij nog niet echt geroepen om te zeggen ‘en français s’il vous plait!’

De hele ochtend informatie moeten opnemen van Charlotte en Matar, ik was tegen de middag doodop. Ik heb dan op mijn eigen alle programma’s nog is overlopen en het ging heel vlot.

En dan het hoogtepunt van de dag, Charlotte en ik hebben de slappe lach gehad, niet te doen. De geldbak van de snoepautomaat moest geteld worden, ja das een werkske zenne al die muntjes tellen. Charlotte en ik direct begonnen en Matar die heeft het ongeveer 2 minuten volgehouden en is dan naar de salon gegaan bij de studenten. Allé voor een lang verhaal kort te maken, hij was ons dan altijd aan’t storen tijdens het tellen, beginnen anders te tellen en beginnen te babbelen. ’t Is ne krak zenne. Alle geld was geteld en hij ging het wegsteken in de kluis. We horen in eene keer een lawaai van muntjes die in het rond vliegen en nen hoop ‘putins’ en ‘merdes’, en ’t was een pak muntjes zenne, meer dan 900 euro aan muntstukken, ik moet niet meer zeggen zeker… gelachen dat we gedaan hebben… op de foto is al een deel opgeruimd, Charlotte was te laat met foto’s te trekken. What comes around, goes around!

Na het lachen heb ik dan aanwezigheidslijsten in de computer gezet, ja we hebben ook gewerkt hoor! ’t Is wel leuk met alle studenten zo communiceren, ’t is nog een beetje onwennig wel. Bij Matar en Charlotte gaat dat allemaal zo vlot en spontaan, bij mij is da ‘ja, wa gaan ik nu vragen hé?’. Mijn andere collega-leerkrachten zijn ook heel lief, van Céline kreeg ik vandaag nen brownie (ne soort van chocoladekoek) zo maar… Lief hé.

Allé ik ga er nog is met stoppen want ik zou blijven typen en anders heb ik niets meer te vertellen als ik thuis kom.
Dikke zoen aan iedereen!

Tina

Aangekomen!

Bonjour à tous!
de afgelopen twee dagen waren zwaar! Ik ben heel goed aangekomen dankzij de helpende hand van de mama, de papa en de taxichauffeur.
Het appartement ligt in het vijftiende arrondissement en is helemaal mijn ding. Gisteren was het nog even wennen maar vandaag… ik ben er zot van, een typisch appartement voor Parijs. Een kleine hal die vol staat, een keuken, een woonkamer die dienst doet als slaapkamer van Ingrid, een badkamer met ligbad (ja mensen een badkuip!), een authentiek toilet met koord en dan mijn slaapkamer met een enorm tweepersoonsbed en een tv. En dan nog niet te spreken over mijn gastvrouw Ingrid. Ze is SUPER! Een jonge vrouw van 31 en zelfstandig juriste. Ze is sociaal en zo enorm Frans ;-) . Schitterend.
Vandaag dan de eerste werkdag! Charlotte stond al klaar met koffie en koekjes (ja die zijn daar vrij te nemen voor de werknemers en niet zo maar koekjes hé, KinderBueno, wafels, allerhande snoep, koffie, capuccino, espresso,…) En dan meteen begonnen, een papa met een klacht, de telefoon beantwoorden en dan het leukste van de dag: nieuwe studenten onthalen! Matar (verantwoordelijke van de activiteiten) en ik hebben een presentatie gegeven om hen Parijs te leren kennen, wat wordt er van hen verwacht gedurende hun verblijf, hoe werkt de metro etc… En dan rondleiding door de wijk, waar kunnen ze goedkoop eten enzovoort. Na de middag zijn er steeds activiteiten en deze middag stond er een bezoek aan de Notre Dame op het programma die ik terug met Matar heb begeleid. Gelachen dat we hebben gedaan, ’t is toch ook geene normalen zenne.
En dan het goede nieuws! La bonne nouvelle du jour! Maude (mijn leerkracht van toen ik daar les volgde) is gisteren bevallen van een jongen ! Den Theo!
Allé nog een beetje administratie gedaan en om 16 uur mocht ik doorgaan. ‘k Heb dan mijn boodschapjes gedaan en gegeten, ’t is hier toch snel laat zenne, alle ’t is al 20uur en ik zit hier nog maar juist, ’t gaat veel te snel!
Morgen moet ik Charlotte volgen, dat gaat dan over het logement van de studenten en andere administratieve dingen. Ik kijk er al naar uit!
Toedels sproedels en tot één van dees!
Tina

Nog 2 dagen!

Hallo iedereen,

nog 2 dagen en ik vertrek voor drie maanden naar Parijs op stage.

Al twee jaar zit ik er naar uit te kijken en zondag is het eindelijk D-day. Laat maar komen zou'k zo zeggen...

Ik ga hier op tijd en stond vanalles neerkribbelen en foto's toevoegen en wat weet ik nog allemaal, dus zeker nog is een kijkje komen nemen!

Dikke zoen en tot hoors!

Tina