Hier zie je soms toch stoten zenne, auto’s die spookrijden om toch nen anderen auto in te halen en dan het kruispunt blokkeren. Claxonneren op 200 meter naar nen auto dat precies in de weg gaat staan… enzovoort enzovoort. Ja ik vind da dan grappig hé.
Wat hebben we vandaag gedaan? Eerst 10 minuten staan wachten beneden aan de deur want de parlofoon is kapot en ne slimmerik had de deur gesloten, dus ik stond daar met de leerlingen een beetje te schilderen… Céline had dan om 8u50 toch door dat 2 leerlingen precies wat weinig was om de dag mee te beginnen.
’t Was rustig vandaag, Matar wou me perse voorstellen aan alle leerlingen dus moest ik samen met hem alle lokalen aflopen om mij voor te stellen (chance, er zijn er maar 6). Hij vond dat natuurlijk heel amusant aangezien mijne kop zo rood was als een tomaat en dan boven alles begon die laatste klas nog is te applaudisseren.
Er zitten momenteel 10 Belgische studenten dus ja die groeperen zich en praten dan Nederlands, ja da is niet de bedoeling hé, maar ik voel mij nog niet echt geroepen om te zeggen ‘en français s’il vous plait!’
De hele ochtend informatie moeten opnemen van Charlotte en Matar, ik was tegen de middag doodop. Ik heb dan op mijn eigen alle programma’s nog is overlopen en het ging heel vlot.
En dan het hoogtepunt van de dag, Charlotte en ik hebben de slappe lach gehad, niet te doen. De geldbak van de snoepautomaat moest geteld worden, ja das een werkske zenne al die muntjes tellen. Charlotte en ik direct begonnen en Matar die heeft het ongeveer 2 minuten volgehouden en is dan naar de salon gegaan bij de studenten. Allé voor een lang verhaal kort te maken, hij was ons dan altijd aan’t storen tijdens het tellen, beginnen anders te tellen en beginnen te babbelen. ’t Is ne krak zenne. Alle geld was geteld en hij ging het wegsteken in de kluis. We horen in eene keer een lawaai van muntjes die in het rond vliegen en nen hoop ‘putins’ en ‘merdes’, en ’t was een pak muntjes zenne, meer dan 900 euro aan muntstukken, ik moet niet meer zeggen zeker… gelachen dat we gedaan hebben… op de foto is al een deel opgeruimd, Charlotte was te laat met foto’s te trekken. What comes around, goes around!
Na het lachen heb ik dan aanwezigheidslijsten in de computer gezet, ja we hebben ook gewerkt hoor! ’t Is wel leuk met alle studenten zo communiceren, ’t is nog een beetje onwennig wel. Bij Matar en Charlotte gaat dat allemaal zo vlot en spontaan, bij mij is da ‘ja, wa gaan ik nu vragen hé?’. Mijn andere collega-leerkrachten zijn ook heel lief, van Céline kreeg ik vandaag nen brownie (ne soort van chocoladekoek) zo maar… Lief hé.
Allé ik ga er nog is met stoppen want ik zou blijven typen en anders heb ik niets meer te vertellen als ik thuis kom.
Dikke zoen aan iedereen!
Tina
Geen opmerkingen:
Een reactie posten